Τις τελευταίες ημέρες η διεθνής κοινότητα γίνεται μάρτυρας ακόμη μίας σύγκρουσης ανάμεσα σε δύο πυρηνικές δυνάμεις, την Ινδία και το Πακιστάν, με την ανησυχία να αυξάνεται μήπως μία περιπλοκή στις παραδοσιακά τεταμένες σχέσεις ανάμεσα στις δύο αυτές χώρες οδηγήσει ενδεχομένως σε έναν τρίτο παγκόσμιο πόλεμο.
Ιδίως, όσο η περιοχή του Κασμίρ εξακολουθεί να είναι διαφιλονικούμενη. Η «Γραμμή Ελέγχου» που διαιρεί την περιοχή από το 1947 έχει γίνει αποδεκτή μεν, αλλά ποτέ παραδεκτή από τις δύο χώρες. Αν και η περιοχή της κατοικείται στην πλειονότητά της από μουσουλμάνους, δεν ήταν δυνατό να περάσει καθ’ ολοκληρίαν στο Πακιστάν, διότι ήταν η γενέτειρα του μεγάλου Ινδού ηγέτη Παντίτ Νεχρού.
Στο πλαίσιο της αντιπαράθεσης θα πρέπει να προστεθούν και δύο μεγάλα υδραυλικά έργα που έχει προγραμματίσει η Ινδία σε δύο αμοιβαία διαχειριζόμενους ποταμούς στην περιοχή Σενάμπ, το μεγάλο υδροηλεκτρικό φράγμα 1.000 μεγαβάτ Πακάν Ντουν στον ποταμό Μαρουσαντάρ και τον υδροηλεκτρικό σταθμό 48 μεγαβάτ στον ποταμό Κάτω Καλνάλ, που απειλούν την υδρική επάρκεια του Πακιστάν.
Εξαιτίας της εμφανούς στρατιωτικής μειονεξίας τους, είναι οι Πακιστανοί εκείνοι που διαρκώς απειλούν να χρησιμοποιήσουν πρώτοι τα πυρηνικά όπλα και συστηματικά χειραγωγούν τον ισλαμικό εξτρεμισμό, εξοπλίζοντας, χρηματοδοτώντας και εκγυμνάζοντας τρομοκρατικές ομάδες –με την ανοχή της Δύσης και τη σαφή υποστήριξη της Σαουδικής Αραβίας.
Απεναντίας, στο Πακιστάν από τον θάνατο του ιδρυτή του Άλι Τζινάχ, οι στρατιωτικοί βρίσκονται πάντοτε στο επίκεντρο των πολιτικών εξελίξεων, ακόμη κι όποτε δεν κυβερνούν οι ίδιοι, σε μία χώρα με μακρά και διαιωνιζόμενη ιστορία πραξικοπημάτων.
Εν μέσω αυτού του σχεδόν πολεμικού κλίματος, το περιθώριο διεθνούς διαιτησίας είναι ισχνό. Αντίθετα από τις δύο υπερδυνάμεις ΗΠΑ και Ρωσία, οι δύο χώρες ουδέποτε προσπάθησαν να δημιουργήσουν ένα σύστημα ελέγχου των πυρηνικών όπλων. Και στον ορίζοντα δεν υπάρχει κάποιος ισχυρός διαμεσολαβητής, μία υπερδύναμη που να είναι αμοιβαίος σύμμαχος των δύο χωρών. Μολονότι ο Αμερικανός πρόεδρος Ντόναλντ Τραμπ κλίνει προς τον Μόντι για να βρει ένα αντίβαρο στην προτίμηση που έχει αρχίσει να δείχνει η Κίνα προς το Πακιστάν και για εμπορικούς λόγους, το Ισλαμαμπάντ παραμένει ένας ισχυρός σύμμαχος, καθώς ελέγχει την κατεύθυνση της ισλαμικής τρομοκρατίας. Συνεπώς, δεν είναι διαθέσιμος να διαδραματίσει έναν διαμεσολαβητικό ρόλο σε τούτη τη φάση. Με την Κίνα να βρίσκεται εμφανώς στο πλευρό του Πακιστάν, μένει μόνον η Ρωσία, που ενδεχομένως να δει στο τελευταίο επεισόδιο μία πρώτης τάξεως ευκαιρία να επεκτείνει την επιρροή της και σε αυτήν την περιοχή της Ασίας.
28/02/2019 09:26
ΑΠΕ-ΜΠΕ, Γιώργης -Βύρων Δάβος
Αθήνα, Ελλάδα
Eπιβάτες εγκλωβίστηκαν στο αεροδρόμιο της Ταϊλάνδης, λόγω κρίσης Πακιστάν-Ινδίας