Η αίσθηση που υπάρχει πια, και στην Ουάσιγκτον και στην Άγκυρα, είναι ότι το θέμα της προμήθειας του ρωσικού πυραυλικού συστήματος S-400, είναι μία τελειωμένη υπόθεση.
Μέχρι της στιγμής οι δύο πλευρές παραμένουν σταθερά στις εκ διαμέτρου αντίθετες απόψεις τους, και οι θέσεις τους δεν συναντώνται πουθενά. Η Τουρκία απαιτεί και τους ρωσικούς S-400 και τους αμερικανικούς Πάτριοτ, αλλά και τα μαχητικά αεροπλάνα F-35.
Η Αμερική απάντησε και ιδιωτικά και δημόσια ότι τα ρωσικά και τα αμερικανικά συστήματα δεν είναι συμβατά. Και επίσης φρόντισε να απαντήσει στην τουρκική προπαγάνδα, η οποία ισχυρίζεται ότι οι υπόλοιποι νατοϊκοί σύμμαχοι δεν διαφωνούν με την αγορά των S-400. Αυτό δεν είναι αλήθεια. Οι χώρες-μέλη του ΝΑΤΟ εξέφρασαν πολλές φορές την αντίθεσή τους, αλλά για πρώτη φορά έστειλαν κοινό μήνυμα στον πρόεδρο της Τουρκίας Ταγίπ Ερντογάν.
Πάντως, είναι εξωφρενικός ο τρόπος με τον οποίο σκέφτονται μερικές φορές οι Αμερικανοί. Αντί να καθίσουν κάτω και να σχεδιάσουν τις μελλοντικές κινήσεις τους, και στην περίπτωση που η Τουρκία το …«σκάσει» από τη Δύση, και στην περίπτωση που επανέλθει στο «μαντρί», επιμένουν να κάνουν προσφορές στον Ερντογάν, ο οποίος -ως άλλος μπουνταλάς- τις απορρίπτει.
Είναι φρικτό αυτό που συμβαίνει για τις Ηνωμένες Πολιτείες. Διότι μία μεγάλη χώρα, η μεγαλύτερη υπερδύναμη δείχνει να κυριαρχείται από φοβικά σύνδρομα απέναντι στην Τουρκία.
Και όμως. Η Αμερική πάντα συγχωρεί την Τουρκία, η οποία εκλαμβάνει την αμερικανική στάση ως φόβο. Αντίθετα τιμωρεί τους πιστούς της συμμάχους. Ποιος θα ξεχάσει την συμπεριφορά της κυβέρνησης του Μπάρακ Ομπάμα έναντι του Ισραήλ; Και να φανταστείτε ότι τα πρώτα χρήματα για να στηθεί η εκλογική του εκστρατεία πληρώθηκαν από Εβραιοαμερικανούς και Ελληνοαμερικανούς. Πως φέρθηκε και στο Εβραϊκό Κράτος και στην Ελλάδα; Με τον χειρότερο τρόπο…
Έχουμε αναλύσει πολλές φορές τι θα συμβεί στην περίπτωση που ο Ερντογάν παραλάβει τους S-400 και τους εγκαταστήσει στο τουρκικό έδαφος. Οπωσδήποτε οι δύο χώρες θα εισέλθουν σε μία άνευ προηγουμένου κρίση και ο πρόεδρος Τραμπ είναι υποχρεωμένος να επιβάλει κυρώσεις. Θα είναι η σταγόνα που θα ξεχειλίσει το ποτήρι.
Είμαι από αυτούς που πιστεύουν με επιχειρήματα -σε αντίθεση με τους αναλυτές του «γλυκού νερού», ότι αν οι δύο χώρες οδηγηθούν σε ρήξη, αυτή θα είναι πολύ άσχημη (ugly). Πιστεύω επίσης ότι η Τουρκία, όσο και να κομπάζει ο Ταγίπ Ερντογάν, δεν θα έχει καμία τύχη να αντιμετωπίσει την αμερικανική εκδίκηση. Αυτή είναι η θέση μου η οποία στηρίζεται και με αυτά που ακούω στην πρωτεύουσα της Αμερικής.
Όμως, όπως αποδείχθηκε το καλοκαίρι του 2018, και μάλιστα …«επί του εδάφους», η «κραταιά» τουρκική οικονομία λυγίζει με μία κουβέντα…
Εδώ θα είμαστε για να παρακολουθήσουμε τη σύγκρουση των δύο πιο απρόβλεπτων ηγετών στον κόσμο… Όσο και να μιλούν για τη “σχέση” τους, η αλήθεια είναι ότι ο Ερντογάν και ο Τρμαπ αντιπροσωπεύουν δύο διαφορετικούς κόσμους…
Γιατί δεν καλεί ο Τραμπ τον Βαρθολομαίο στον Λευκό Οίκο; Οι απειλές Ερντογάν και Πούτιν…