«Ο κάθε άνθρωπος έχει την ευκαιρία να είναι ΙΣΟΣ αλλά και το δικαίωμα να είναι ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟΣ»…




Της ΕΛΛΗΣ ΑΥΞΕΝΤΙΟΥ

Θα υπάρξουν στιγμές που οι άλλοι θα σας αμφισβητήσουν, που το σύστημα θα σας πετάξει πέτρες, θα υπάρξουν στιγμές που θα νοιώσετε μη αποδεκτοί… που θα θελήσετε να τα παρατήσετε, όταν θα αισθανθείτε πως οι πόρτες κλείνουν, όταν η κοινωνία, υψώνει τείχη… γιατί;

  • Γιατί ίσως αυτοί οι άλλοι, να μας βλέπουν διαφορετικούς κι όχι ίδιους… Και τότε αναρωτιέσαι, «είμαι διαφορετικός»; Υπάρχουν, όντως δύο διαφορετικοί κόσμοι; Η Ευαγγελία Χαπέσιη, ειδική παιδαγωγός, σήμερα, μας δίνει τα δικά της κλειδιά, για ένα καλύτερο εκπαιδευτικό σύστημα, για ένα σύστημα που πετάει πέτρες σε αρκετά παιδιά. Γιατί; Γιατί τα βλέπει διαφορετικά..

«Σίγουρα δεν υπάρχουν δύο διαφορετικοί, κόσμοι, αλλά ένας . Η κοινωνία όμως και τα  στερεότυπα της που πηγάζουν μέσα από το απόρριψη, τον φόβο, για την διαφορετικότητα,  την μειονεξία και τη απομόνωση ίσως να δημιουργεί τους δύο διαφορετικούς κόσμους. Όλοι οι άνθρωποι είμαστε διαφορετικοί … με διαφορετικές ανάγκες στην μόρφωση, την μάθηση, την εργασία και την ζωή. Όλοι όμως έχουμε ίσα δικαιώματα», εξηγεί η ειδική παιδαγωγός Ευαγγελία Χαπέσιη.

Και συνεχίζει:

«Τα παιδιά με ιδιαιτερότητες δεν είναι ούτε σπάνια, ούτε περίεργα αντιθέτως θα έλεγα ότι είναι χαρισματικά. Θέλουν απλά, όπως και τα άλλα παιδιά, να γίνονται αποδεκτά με τις οποιεσδήποτε ιδιαιτερότητες τους από όλους! Είναι σημαντικό να τα κάνουμε να νιώσουν αποδεκτά, να τα αγαπήσουμε  και να τους προσφέρουμε την κατάλληλη φροντίδα και στήριξη έτσι ώστε να τους πείσουμε ότι είναι ικανά.

Θα συμβουλεύαμε τους γονείς λοιπόν, να ενθαρρύνουν τα παιδιά τους να σέβονται τη διαφορετικότητα και να αγκαλιάζουν τη πολυπλοκότητα του κόσμου και όχι να την αντιμετωπίζουν ως απειλή ή να φοβούνται μιας και στην σημερινή ελληνική και κυπριακή κοινωνία,  ο αριθμός των παιδιών με ιδιαιτερότητες ολοένα και αυξάνετε. Οι γονείς πρέπει να εξηγήσουν στο παιδί ότι όλοι μας είμαστε διαφορετικοί ξεκινώντας από την ίδια οικογένεια. Ο κάθε γονέας έχει την δύναμη να διδάξει στα παιδιά του την αποδοχή της διαφορετικότητας μιας και είναι  ο καθρέφτης των παιδιών του. Αν μάθουν οι γονείς στα παιδιά τους να σέβονται την δική τους διαφορετικότητα, έτσι θα σέβονται και την διαφορετικότητα του άλλου.

Τα τελευταία χρόνια τόσο  στα ελληνικά όσο και  στα κυπριακά σχολεία ενσωματώνονται όλο και περισσότερα παιδιά με ιδιαιτερότητες. Για τον λόγο αυτό  πρέπει να στοχεύουμε στην αποτελεσματικότερη ένταξη τους στον χώρο του σχολείου και πιο συγκεκριμένα στην τάξη τους, άρα και την αποδοχή της διαφορετικότητας τους. Το γεγονός ότι ο καθένας από εμάς είναι διαφορετικός δίνει την ευκαιρία στον εκπαιδευτικό της τάξης να αναδείξει την διαφορετικότητα του κάθε παιδιού και να γίνει αποδεχτή από τους υπόλοιπους, χωρίς να παραγκωνίζει τα παιδιά με  «ιδιαιτερότητες» και να προάγει τον ρατσισμό.

Πρώτα απ’ όλα ο εκπαιδευτικός πρέπει να διδάξει στους μαθητές να σέβονται τα διαφορετικά χαρακτηριστικά των συμμαθητών τους και να τους αποδείξει την σημαντικότητα της αξίας τους. Βασική προϋπόθεση για την αποδοχή της διαφορετικότητας είναι η καλλιέργεια της ενσυναίσθησης στους μαθητές. Με διάφορες τεχνικές όπως είναι τα παιχνίδια ρόλων, ο εκπαιδευτικός μπορεί να καλλιεργήσει την ενσυναισθηση και ο κάθε μαθητής να μπει στην θέση του άλλου, να αναγνωρίσουν την διαφορετικότητα, να κατανοήσουν τις δυσκολίες και να αποδεχθούν στην ομάδα τους το παιδί με ιδιαιτερότητες.

Πιο συγκεκριμένα η διαφορετικότητα μπορεί να διδαχθεί μέσα από διάφορα παραμύθια, παιχνίδια και δραστηριότητες ανάλογα με την ηλικία των μαθητών με βασικό στόχο να μάθουν την διαφορετικότητα, διδάσκοντας πως όλοι είμαστε ίσοι ανεξάρτητα από τα εξωτερικά μας χαρακτηριστικά που μπορεί να διαφέρουν. Πρέπει να διδάξουμε ότι, όλα τα παιδιά είναι ξεχωριστά απλά κάποια χρειάζονται περισσότερη προσοχή. Η διαφορετικότητα δεν θα πρέπει να κρύβεται μέσα στην τάξη. Αντίθετα, πρέπει να ωθήσουμε εμείς ως εκπαιδευτικοί να φανεί η διαφορετικότητα που υπάρχει μέσα στην τάξη».

Και προσθέτει:

«Ο ρατσισμός δυστυχώς, είναι ένα φαινόμενο έντονο στις μέρες μας και επιβάλλεται να αντιμετωπιστεί με τον κάθε τρόπο. Τα άτομα με ιδιαιτερότητες συχνά δέχονται ρατσισμό και περιθωριοποιούνται με αποτέλεσμα τις πιο πολλές φορές να μην εντάσσονται στο κοινωνικό σύνολο.

Για την αντιμετώπιση του ρατσισμού σημαντικό ρόλο παίζει ο θεσμός της οικογένειας. Από την στιγμή που η οικογένεια αποτελεί πρωτογενή φορέα κοινωνικοποίησης του ατόμου, πρέπει να αποφεύγει την προώθηση ρατσιστικών πεποιθήσεων. Οι γονείς πρέπει να λειτουργούν ως θετικά πρότυπα που αποδέχονται την διαφορετικότητα και να καλλιεργούν την προσωπικότητα του παιδιού χωρίς να διαμορφώνουν ρατσιστικές αντιλήψεις και συμπεριφορές. Αναμφίβολα και η εκπαίδευση με την σειρά της , σε όλες τις βαθμίδες τις θα πρέπει να καλλιεργήσει  την κριτική σκέψη των παιδιών και τον σεβασμό προς την διαφορετικότητα, παρουσιάζοντας τα θετικά να είναι κάποιος διαφορετικός.

Μόνο με την καλλιέργεια της ενσυναισθησης και της τοποθέτησης του «εγώ» μπορούμε να αυξήσουμε τις πιθανότητες να ρίξουμε επιτέλους τους τοίχους του ρατσισμού.

Όσον αφορά τους γονείς του παιδιού με ιδιαιτερότητα, ίσως το πιο σωστό πράγμα που πρέπει να κάνουν μόλις πάρουν την διάγνωση είναι να επισκεφτούν κάποιον ειδικό για συμβουλευτική. Όπως οι γονείς χρειάζονται καθοδήγηση από ειδικούς για να λειτουργήσουν πιο σωστά οι σχέσεις τους με το παιδί με κάποια ιδιαιτερότητα, έτσι και τα αδέλφια χρειάζονται αντίστοιχη καθοδήγηση για να μπορούν να συμβιώσουν αρμονικά στην οικογένεια».

Τονίζει:

«Επίσης, ένα από τα πρώτα πράγματα που πρέπει να κάνει ένας γονέας είναι να εξηγήσει, στο/α αδέρφι/α του παιδιού με ειδικές ιδιαιτερότητες ποια είναι η ιδιαιτερότητα του. Εννοείται ότι ανάλογα με την ηλικία του παιδιού ο γονέας πρέπει να μπει σε διαδικασία από νωρίς να εξηγήσει μέσα από παραμύθια, ιστορίες κτλ γιατί το αδερφάκι του είναι διαφορετικό και που οφείλεται η διαφορετικότητά του. Είναι εξαιρετικά σημαντικό ο γονέας να δίνει πληροφορίες για την ιδιαιτερότητα του άλλου παιδιού. Η άγνοια προκαλεί περισσότερο άγχος και ανασφάλεια στα άλλα αδέρφια.

Επιπλέον, οι γονείς των «φυσιολογικών» παιδιών πρέπει να προσέξουν πολύ τις δικές τους στάσης προς την διαφορετικότητα και να τις μεταφέρουν στα παιδιά τους. Μέσα από διάφορα παραδείγματα της καθημερινότητας μπορούν οι γονείς να καλλιεργήσουν στα παιδιά τους την αξία της ενσυναίσθησης, που όπως έχει ήδη αναφερθεί είναι το παν για την αποδοχή της διαφορετικότητας. Καθημερινά στον δρόμο, στο σχολείο, στην παιδική χαρά ο κάθε γονέας πρέπει να εκμεταλλεύεται την κάθε ευκαιρία που του δίνεται για να συζητήσει με τα παιδιά του για τα άτομα που μπορεί να συναντήσουν και είναι «διαφορετικά».

Βέβαια, για το πώς θα μιλήσουν οι γονείς με τα παιδιά τους χρειάζεται ιδιαίτερη προσοχή. Όταν για παράδειγμα ο γονέας με το παιδί του συναντήσει ένα άτομο με διαφορετικότητα το σημαντικότερο είναι να διδάξει στο παιδί τον σεβασμό. Πρέπει να τονίζουν στα παιδιά, ότι παρόλο που κάποιος είναι διαφορετικός είναι ίσος με εμάς. Μπορούν να επισημάνουν στα παιδιά τους τα κοινά σημεία που έχουν με το παιδάκι με ιδιαιτερότητα, όπως ίδια ηλικία, ίδιο αγαπημένο βιβλίο ή παιχνίδι»

Και συμπληρώνει, με κάποιες δικές της, εισηγήσεις προς τους γονείς:

  • «Μην αποφεύγετε τα άτομα με ιδιαιτερότητες. Χαιρετήστε τα στην παιδική χαρά, στον δρόμο, στο σχολείο. Εξάλλου, η συμπεριφορά των γονέων είναι πρότυπο για τα παιδιά.
  • Ενθαρρύνετε και βοηθήστε τις σχέσεις και τις φιλίες των παιδιών σας με ανθρώπους που είναι διαφορετικοί από τα ίδια. Καλέστε τα σε συγκεντρώσεις και στα παιδικά πάρτι.
  • Διαβάστε βιβλία και δείτε ταινίες μαζί με τα παιδιά σας, με θέμα την αποδοχή, και την διαφορετικότητα. Υπάρχουν πολλά βιβλία και ταινίες με ήρωες παιδιά με ιδιαιτερότητες. Διαβάζοντας το μπορείτε να κάνετε ερωτήσεις όπως: «πώς πιστεύεις ότι νιώθει ο ήρωας;», «αν ήταν φίλος σου τι θα τον συμβούλευες να νιώθει;» « αν ήσουν στη θέση του τι θα περίμενες από την αντιμετώπιση των άλλων;», «ποιες δυσκολίες αντιμετωπίζει ο ήρωας, που δεν αντιμετωπίζεις εσύ;». Ενθαρρύνετε τα παιδιά να εκφράσουν τυχόν απορίες ή ανησυχίες τους.

Προσπαθήστε λοιπόν,  να φορέσετε μαζί με το παιδί σας τα γυαλιά της διαφορετικότητας και μάθετε στο παιδί σας να βλέπει το διαφορετικό των άλλων ανθρώπων χωρίς να στεναχωριέται γι’αυτό και φυσικά χωρίς να το σχολιάζει και να το απεχθάνεται. Έτσι θα συνηθίσουν από πολύ νωρίς να δέχονται χωρίς προκαταλήψεις και φόβους ότι υπάρχουν και άλλα άτομα που διαφέρουν, αλλά είναι εξίσου καλά και αγαπητά και μπορούν να είναι φίλοι.

Κλείνοντας να θυμάστε, ότι η γνωριμία και η αποδοχή της διαφορετικότητας είναι μια συνεχιζόμενη διαδικασία που δεν ολοκληρώνεται σε μια μόνο συζήτηση με τα παιδιά μας. Αυτά τα παιδιά είναι ανάμεσα μας, έχουνε τα ιδία ενδιαφέροντα μαζί μας, μπορούν να κάνουν ακριβώς ότι και εμείς, αγαπάνε όπως κι εμείς, η μοναδική διαφορά είναι ότι αυτοί, έχουν έναν δικό τους τρόπο επικοινωνίας. Ο κάθε άνθρωπος έχει την ευκαιρία να είναι ΙΣΟΣ αλλά και το δικαίωμα να είναι ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟΣ».

  • Τα σχόλια που δημοσιεύονται στην ιστοσελίδα μας εκφράζουν απαραίτητα τους συγγραφείς. Η ιστοσελίδα μας δεν λογοκρίνει τις γνώμες των συνεργατών της. Επίσης απαγορεύεται δια νόμου η αναδημοσίευση των σχολίων χωρίς τη γραπτή έγκριση της ιστοσελίδας.

Πως την είδε τη …δουλειά ο Κοντονής και ξαφνικά(;) ξύπνησε; Είναι λαγός για το νέο “σχέδιο Ανάν”;

Hellasjournal - Newsletter


%d bloggers like this: