Στο τελευταίο «Ευρωβαρόμετρο» στην ερώτηση για το πόσο εμπιστεύονται οι πολίτες τα πολιτικά Κόμματα, το 84%(!!) απαντά αρνητικά και μόλις το 10%(!!) απαντά θετικά.
Συγκλονιστικό αποτέλεσμα το οποίο θα έπρεπε να συγκλονίσει και τα Κόμματα. Εύρημα το οποίο επαναλαμβάνεται εδώ και μερικά χρόνια σε ανάλογα ψηλά επίπεδα σε όλες ανεξαίρετα τις έρευνες. Οι λόγοι πολλοί και διάφοροι και εναπόκειται στα ίδια τα Κόμματα να τους εντοπίσουν και αντιμετωπίσουν. Θα ήθελα όμως να σταθώ σε ένα από τους λόγους, κατά τη γνώμη μου φυσικά, την καθαρότητα του λόγου τους. Και θα φέρω ως παράδειγμα το «σκάνδαλο» με τα πρακτικά του Κράνς Μοντάνα.
Διότι για αρκετό χρονικό διάστημα, είχαμε τη σύγκρουση για το αν υπήρχαν δύο πλαίσια Γκουτέρες ή ένα. Μετά από πολλούς μήνες καταλήγουμε στο συμπέρασμα ότι το πλαίσιο είναι ένα, εκείνο της 30ης Ιουνίου το οποίο με τις αντιδράσεις των πλευρών, αναπαρήχθη προφορικά και πάλιν στις 4 Ιουλίου, με επεξηγήσεις για τα σημεία τα οποία ήγειραν οι πλευρές.
Το άλλο σημείο το οποίο εγείρεται για τα πολιτικά πρόσωπα τα οποία χειρίστηκαν το θέμα, είναι το γιατί αποδέχτηκαν τη διαδικασία της προφορικής και μόνο ενημέρωσης. Γιατί δεν απαίτησαν έστω και με την λήξη της διαδικασίας να τους δοθεί γραπτώς το κείμενο, το οποίο τους αναφέρθηκε προφορικά;
Το άλλο σημείο αυτού του δράματος, υπήρξε και είναι το κατά πόσον κρατήθηκαν ή όχι πρακτικά και από ποιους. Και τι δεν ακούσαμε. Πόσο μελάνι απλώθηκε σε χαρτιά, πόσοι λόγοι εκφωνήθηκαν και πόσες παρουσιάσεις γέμισαν τα τηλεοπτικά πλατό, στη μάχη της κράτησης ή όχι πρακτικών. Και τελικά μετά από μήνες παραστάσεων καταλήγουμε και σ΄ αυτό το θέμα σε κοινό παρονομαστή. Ναι, κρατήθηκαν πρακτικά από τις ενδιαφερόμενες πλευρές και τα Ηνωμένα Έθνη, αλλά ανεπίσημα. Μένεις απορημένος για μια ακόμα φορά, με τη δυσκολία να διατυπωθεί απλά και καθαρά ένα γεγονός.
Έχω εδώ και μήνες τοποθετηθεί ότι το απλούστερο και φυσιολογικότερο των πραγμάτων θα ήταν ο Γ.Γ. του ΟΗΕ να είχε διατυπώσει γραπτώς το Πλαίσιο που φέρει το όνομα του και να το δώσει στις πλευρές ή και καλύτερα να το συμπεριελάμβανε σε μια από τις Εκθέσεις του προς το Συμβούλιο Ασφαλείας που ακολούθησαν το Κρανς Μοντάνα. Γιατί δεν επέλεξε καμιά από τις δύο οδούς ο Γ.Γ.; Προφανώς κάποιοι αντιδρούσαν. Ποιοι; Μα φυσικά κάποιο από τα εμπλεκόμενα μέρη. Η ε/κ ή η τ/κ πλευρά ή μια ή και δύο από τις Εγγυήτριες Δυνάμεις.
Αλλά αν συνέβη κάτι τέτοιο, που μάλλον αυτό έχει συμβεί, σημαίνει ότι η αντιδρούσα πλευρά ενοχλείται πολύ σοβαρά από κάποιο σημείο του Πλαισίου Γκουτέρες. Η λογική υποβάλλει το εξής. Αφού δύο είναι τα ιδιαιτέρως ακανθώδη ζητήματα, ένα για κάθε πλευρά, κάπου εδώ βρίσκεται το πρόβλημα. Είτε αφορά την Πολιτική Ισότητα, είτε αφορά το κεφάλαιο Ασφάλεια, Εγγυήσεις, Στρατεύματα.
Αυτή τη βδομάδα ο Γ.Γ. του ΑΚΕΛ αντιδρώντας σε επικρίσεις της κυβέρνησης προς τον ίδιο, ζήτησε να απευθυνθούν προς τον κ. Γκουτέρες. Το λέω εδώ και μήνες ότι είναι ο μόνος που μπορεί και οφείλει να ξεκαθαρίσει το θέμα. Μπορεί και οφείλει ο Γ.Γ. του ΟΗΕ να λύσει το ζήτημα με εύκολο τρόπο. Να υπαγορεύσει στην ειδική απεσταλμένη του (!) κυρία Λούτ, το δικό του (!) Πλαίσιο(!). Απορώ όμως και πάλιν με τα Κόμματα: Γιατί αυτό το απλό, να αποταθούμε στον Γ.Γ. του ΟΗΕ να ξεκαθαρίσει ο ίδιος ποιο είναι το Πλαίσιο του, δεν το έκαναν τόσο καιρό;
Τέλος να πω το εξής:
Δεν μπορεί να είναι άλλοι από το πλαίσιο εκείνο που όλοι στην Κύπρο συμφωνούσαν και συμφωνούν ότι αναφέρεται και στις Εγγυήσεις και τα Στρατεύματα και τη Μόρφου. Ουσία είναι να αναλάβουμε πρωτοβουλίες πρίν η κυρία Λούτ μας παρουσιάσει ένα νέο σχέδιο.
Οι σφαγές στην Κύπρο και τα εγκλήματα του φασισμού: H αναβίωσή του και το Ισραήλ