Βιομηχανία αγωγών εις βάρος εισηγμένων ναυτιλιακών ελληνικών συμφερόντων στις ΗΠΑ
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
Διαστάσεις που εγείρουν υποψίες περί οργανωμένης επίθεσης στον ελληνικό εφοπλισμό και μάλιστα εκείνο το τμήμα του που είναι εισηγμένο την αμερικανική κεφαλαιαγορά, προσλαμβάνει σύμφωνα με τραπεζικούς κύκλους το κύμα των αγωγών που δέχονται από μικρομετόχους τους, σημαντικές ελληνικές εταιρείες.
Συγκεκριμένα η Top Ships συμφερόντων Ευάγγελου Πιστιόλη, η Diana Containerships συμφερόντων Συμεών Παληού, η Dryships συμφερόντων Γιώργου Οικονόμου αλλά και η Aegean Marine Petroleum που πρόσφατα οδηγήθηκε σε υποχρεωτική αναδιάρθρωση με την υπαγωγή της στο chapter 11 του αμερικανικού Πτωχευτικού Δικαίου, δέχονται επίθεση με νομικά μέσα από μετόχους μειοψηφίας που διεκδικούν αποζημιώσεις μαμούθ με απώτερο στόχο οικονομικά οφέλη ή και αλλαγή στις μετοχικές ισορροπίες.
Οι διοικήσεις και οι βασικοί μέτοχοι μεγάλων ναυτιλιακών ομίλων ελληνικών συμφερόντων οδηγούνται ολοένα και συχνότερα στα εδώλια αμερικανικών δικαστηρίων, κατηγορούμενες άλλοτε για ζημίες των μικρομετόχων άλλοτε για κακοδιαχείριση και άλλοτε για αμφιλεγόμενες συναλλαγές.
Κοινό χαρακτηριστικό όλων αυτών των επιθέσεων, που δεν περιλαμβάνουν μόνον ελληνικές αλλά και άλλες διεθνείς ναυτιλιακές, είναι η επιστράτευση συγκεκριμένων αμερικανικών δικηγορικών γραφείων που ειδικεύονται σε ομαδικές αγωγές ή επιθετικών επενδυτικών κεφαλαίων που ειδικεύονται σε τέτοιες μεθόδους. Δηλαδή στην άσκηση πίεσης με πρόσχημα οικονομικές ζημίες που προσάπτουν στις διοικήσεις για να εξασφαλίσουν αποζημιώσεις, λένε οι επαΐοντες.
«Μοιάζει να έχει στηθεί στην Αμερική μια βιομηχανία αγωγών με σκοπό τον εύκολο και γρήγορο πλουτισμό των μετόχων ναυτιλιακών εταιριών. Άλλοτε οι μέτοχοι έχουν το προσωπείο απλών μετόχων, άλλοτε είναι αμοιβαία κεφάλαια ή αν θέλετε funds και άλλοτε έχουν την μορφή των «ακτιβιστών μετόχων», υπογραμμίζουν νομικοί κύκλοι που παρακολουθούν από κοντά την υπόθεση.
Αλλά όπως αποδεικνύεται, όποιος επιχειρηματίας ή manager έχει την υπομονή και τη δυνατότητα να πάει τις υποθέσεις έως το τέλος, συχνά δικαιώνεται από το αμερικανικό δικαστικό σύστημα. Μόνον όσοι σπεύδουν να κλείσουν τις υποθέσεις με συμβιβασμό για να βγάλουν από την μέση την παρενόχληση είναι σίγουρο πως είναι χαμένοι. Και αυτό όχι μόνον διότι εξωθούνται σε ανταλλάγματα αλλά και γιατί μένει η σκιά της κακοδιαχείρισης.
Τελευταίο παράδειγμα ναυτιλιακής που αντιτάχτηκε στους επίδοξους διώκτες της και μοιάζει να βρίσκεται κοντά στην (μερική τουλάχιστον) δικαίωση της είναι η DryShips του Γιώργου Οικονόμου: η ναυτιλιακή απαντώντας στους μετόχους της εταιρείας που έχουν υποβάλει αγωγές σε βάρος της για χρηματιστηριακή απάτη, αναφορικά με το deal της με την Kalani Investments, (ισχυρίζονται πως ήταν καταστροφικό για τους μετόχους αφού προκάλεσε dilution έως και 98% των παλιών μετόχων) ανέφερε στο δικαστήριο πως δεν υπήρχε τίποτα κρυφό πίσω από αυτήν τη συμφωνία, αλλά αντιθέτως, είχε γνωστοποιήσει πλήρως όλες τις λεπτομέρειες της προσπάθειάς της να αντλήσει περίπου 700 εκατ. δολάρια από την Kalani. Eπομένως δεν ευσταθούν οι κατηγορίες των μετόχων περί χρηματιστηριακής απάτης.
Έτσι, μέσω των δικηγόρων της, η DryShips ζητά να απορριφθεί η αγωγή. Μάλιστα, η εταιρεία διευκρίνησε στις δικαστικές αρχές πως οι ενάγοντες παραδέχονται πως είχαν ενημερωθεί για τη συμφωνία, όμως ισχυρίζονται ότι συγκεκριμένες αναφορές που παραθέτουν επιλεκτικά από αυτά τα ενημερωτικά έγγραφα ήταν παραπλανητικές, επειδή παρουσίαζαν τους κινδύνους για dilution ως πιθανότητα, και όχι ως βεβαιότητα.
Η DryShips απορρίπτει τους ισχυρισμούς ότι το deal με την Kalani ήταν ένα σχέδιο για την εξαπάτηση των επενδυτών, αντιτείνοντας ότι ήταν απολύτως απαραίτητο για την επιβίωση της εταιρείας και την ικανότητά της να ανανεώσει τον στόλο της σε μία άσχημη περίοδο για την αγορά. Τα έσοδα από τη συμφωνία αυτή βοήθησαν την DryShips να αγοράσει 17 πλοία με μέσο όρο ηλικίας τα 2 έτη, έναντι συνολικά 765,5 εκατ. δολαρίων.
Η Kalani, που έβαλε πολλά λεφτά το τελευταίο διάστημα σε ελληνικές ναυτιλιακές, έχει έδρα στις Βρετανικές Παρθένες Νήσους και ελέγχεται από τον διαχειριστή hedge fund με έδρα στο Τορόντο, Marc Bistricer και την εταιρία Murchinson Ltd. Αγωγές, όπως αυτές που ασκήθηκαν κατά των DryShips, Top Ships και Diana Containerships εξαιτίας των επενδύσεων που έκανε σε αυτές η Kalani, χρειάζονται σημαντικά αποδεικτικά στοιχεία και συχνά οι αποφάσεις είναι υπέρ των εταιριών.
Αλλά ενίοτε μπορεί να καταλήξουν και σε συμβιβασμό που είναι και ο στόχoς των εναγόντων. Η ναυτιλία εξάλλου είναι διαβόητη τόσο στις κεφαλαιαγορές όσο και στους στοιχειωδώς διαβασμένους ιδιώτες για τα μεγάλα ρίσκα που την συνοδεύουν λόγω της αυξημένης κυκλικότητας των εσόδων της και των αξιών των πλοίων. Επιπλέον από τη φύση της απαιτεί γρήγορες αποφάσεις που ενίοτε δεν είναι εύκολο να ληφθούν παρά μόνον με συνοπτικές διαδικασίες ακόμα και στο στενό γραφειοκρατικό πλαίσιο της αμερικανικής χρηματιστηριακής αγοράς.
Όμως ακριβώς επειδή υπάρχει αυτό το πλαίσιο όλες οι αποφάσεις αυτές και οι επιπτώσεις τους δημοσιοποιούνται και δύσκολα μπορεί κανείς να ισχυρισθεί πως «δεν ήξερε». Ακόμα και έτσι όμως οι εισηγμένες ναυτιλιακές προσελκύουν κάθε λογής κερδοσκόπους-ακτιβιστές που θέλουν να βγάλουν γρήγορα και εύκολα χρήματα.
Τη νομισματική κυριαρχία στην Ευρώπη αναλαμβάνει ο ESM: O «πιστωτής εσχάτου ανάγκης»