Το λουκούμι του Χριστόφια και ο κ. Οζερσάι: Στο “Νησί των Αγίων” για τη μάσα γίνονται όλα…
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
Ενοχλείται η Άγκυρα επειδή δεν θέλει να δίνει ούτε από τα κλεμμένα: Η αναφορά για την Κύπρο από την αναξιόπιστη Ε.Ε. έβγαλε από τα …ρούχα της την Τουρκία!
Γιατί κλιμακώνει η Τουρκία πριν την επίσκεψη του Πρωθυπουργού; Ομιλεί για δήθεν «μονομερή ενέργεια» με αφορμή την κήρυξη των θαλασσίων πάρκων από την Ελλάδα
Εξοργίστηκε ο Κουντρέτ Οζερσάι και, ως παράγοντας του κατοχικού καθεστώτος,
έδωσε εντολή για την πρόσφατη έκδοση απειλητικής ανακοίνωσης κατά του κυπριακού κράτους. Και ο λόγος;
- Διότι το κράτος εξαπέστειλε πίσω στην πατρίδα τους ομάδα Ισραηλινών που παρίσταναν τους τουρίστες- και σε αυτό θα επανέλθω- και οι οποίοι ήθελαν, με δόλιο τρόπο, να περάσουν από τη Λάρνακα στις κατεχόμενες από την Τουρκία περιοχές, για μια σειρά από παράνομες και ανίερες δραστηριότητες. Έτσι όμως χάσανε οι Ισραηλινοί παρά οι Τούρκοι, και τους κακοφάνηκε. Και εκδηλώθηκαν απειλώντας και σχίζοντας τα ιμάτια τους.
Ο εξοργισθείς Οζερσάι εξελίσσεται σε αγαπημένο “ic oglan” του διδύμου Ερντογάν-Τσαβούσογλου και της ισλαμιστικής Τουρκίας στα κατεχόμενα. Και παραγοντίζει αδιάκοπα και ανερυθρίαστα.
Όμως εδώ δεν θα σταθώ στην αμετροεπή- ελέω τουρκικών λόγχων- συμπεριφορά του, τις απειλές του και τις κενοφανείς του θεωρίες για τις διεθνείς σχέσεις, που προφανώς προκύπτουν από την ολιγοετή του τριβή ως “πανεπιστημιακού”, με θητεία σε μια κλεμμένη περιουσία στην Αμμόχωστο. (Αναφέρομαι στο ΚΑΣΑ – Κέντρο Ανώτερων Σπουδών Αμμοχώστου που οι ομοϊδεάτες του Οζερσάι μετέτρεψαν σε “πανεπιστήμιο”).
Στην νοοτροπία του ως λαφυραγωγού και κλεπταποδόχου, θέλω να αναφερθώ. Είναι αυτή που είδαμε με το πρόσφατο ξέσπασμά του. Του κακοφάνηκε προσωπικά, του Κουντρέτ. Θέλει να συνεχίζει να λαφυραγωγεί και να κλεπταποδέχεται χωρίς να πληρώνει τελωνείο. Δικαιωματικά, και εσαεί. Του τα χρωστάμε, προφανώς. Ως “κατακτημένοι”, αλλά και ως γκιαούρηδες.
- Το ζόρι του Οζερσάι είναι για τα κλεμμένα και τα παράγωγά τους. Στη συγκεκριμένη περίπτωση τα παράγωγα είναι ο τουρισμός που αναπτύσσεται γύρω από τις κλεμμένες περιουσίες. Κανένας κλέφτης δεν επαναπαύεται με τα κλεμμένα του. Φοβάται και ζητά προστασία. Ο Οζερσάι και το σινάφι του θέλουν “εγγυητές” για τα κλεμμένα τους. Αυτή είναι η έγνοια τους. Όχι για το φόβο πως θα τους σφάξουν, τάχατες, οι Έλληνες.
Αυτός και η γενιά του (γεννήθηκε το 1973) μεγάλωσαν λυμαίνοντας τις περιουσίες που άφησαν πίσω τους τα θύματα της τουρκικής εισβολής. Με τιμές του 1995, όταν εκπονήθηκε σχετική μελέτη, οι περιουσίες των Ελλήνων στις κατεχόμενες περιοχές ήταν της τάξης των 80-100 δις ευρώ. Μιλάμε για ένα πραγματικά τρομακτικό ποσό που δημιούργησε, κυριολεκτικά, μια τάξη κλεπταποδόχων στα κατεχόμενα και η οποία διαιωνίζεται από γενιά σε γενιά. Αλλά κάποτε τα κλεμμένα τρώγονται. Και τι θα κάνει τότε, ο κάθε Οζερσάι χωρίς κλεμμένα;
Για να γίνουν αντιληπτά τα μεγέθη των κλεμμένων του 1974, θα αναφερθώ σε ένα παράδειγμα που αφορά μόνο στην κινητή περιουσία που μεταφέρθηκε στην Τουρκία.
- Ήταν τέτοιος ο όγκος και η ποιότητα της περιουσίας αυτής ώστε για χρόνια οι Τούρκοι οργάνωναν “παζάρια των απίστων” (“giour bazzars”) στα νότια παράλια της Τουρκίας, με τα λεηλατημένα από την Κύπρο. Ακόμη και Άραβες από τη Συρία και το Λίβανο οργάνωναν καραβάνια στην Τουρκία αναζητώντας ευκαιρίες. Στα δε κατεχόμενα επαγγελματίες επιπλοποιοί, για παράδειγμα, δεν είχαν δουλειές μέχρι τα μέσα του 1980… λόγω της “υπερπροσφοράς” επίπλων από τα κλεμμένα του 1974.
Δυστυχώς τη νοοτροπία της λαφυραγωγίας των ελληνικών περιουσιών έρχονται να ενισχύσουν και δικοί μας πολιτικοί παράγοντες. Αυτή είναι η άλλη όψη των κλεμμένων περιουσιών. Η επιδιωκόμενη από αυτούς “λύση” γίνεται συνάρτηση της λαφυραγωγίας.
- Κατά τη σχολή αυτή για να υπάρξει “λύση” πρέπει να υπάρχει λαφυραγωγία και πρέπει να παράγονται λάφυρα. Και ποια είναι η λογική των δικών μας παραγόντων; “Να τους ταΐσουμε να χορτάσουν, σιόρ,” φαίνεται να είναι η θέση που υιοθετεί ο τέως Πρόεδρος της Δημοκρατίας Δημήτρης Χριστόφιας και την οποία εφάρμοζε και ως Πρόεδρος- με τις συνεχείς του υποχωρήσεις που στόχευαν στην κατάλυση της ισονομίας, των ελευθεριών των πολιτών και τελικά του κράτους.
Πως αλλιώς να ερμηνεύσει κανείς τις πρόσφατες, και πολιτικά αχαρακτήριστες, τοποθετήσεις του; Συμβούλεψε, λέει, τον Νίκο Αναστασιάδη πως κρατάμε στα χέρια μας ένα λουκούμι, “οι υδρογονάνθρακες είναι το δικό μας λουκούμι, το οποίο κρατάς στα χέρια σου. Αυτό που πρέπει να κάνεις, κάνε την Τουρκία να ανοίξει το στόμα της και να το πάρει το λουκούμι”.
Προφανώς θέλει και παρακάλιο η Τουρκία για “να ανοίξει το στόμα της”.
Και δεν είναι φαίνεται αρκετά καταφερτζής ο Αναστασιάδης, κατά τον κ. Χριστόφια, για να της το “μπουκώσει”… το λουκούμι.
- Αυτό είναι το επίπεδο πολιτικής αντίληψης, κατάρτισης και ανάλυσης στα υψηλά δώματα της κυπριακής νομενκλατούρας αναφορικά με το κυπριακό. Πολιτική είναι “ταΐστε τους να χορτάσουν” (και προφανώς “φάτε να χορτάσετε”). Και όλα θα βρούν το δρόμο τους. Που είναι και η ανομολόγητη θέση του ΑΚΕΛ και των συνοδηπόρων του. Βλέπετε το πολιτικό “αΐπι” δεν κρύβεται, ούτε πίσω από τον τέως Πρόεδρο. Μόνο που το θεριό που θέλουν να ταΐσουν είναι σαν τον Μινώταυρο. Είναι αχόρταγο. Θέλει ετήσια και εσαεί ποιοτικό τάισμα. Γιατί του το χρωστάμε, του κάθε Οζερσάι. Αλλιώς μας απειλεί όχι μόνο με χερσαίες αλλά και με θαλάσσιες πειρατείες- για όσους ξέχασαν τους απειλητικούς αλαλαγμούς του με την περίπτωση της ΕΝΙ και του οικοπέδου 3 (Σουπιά), το περασμένο Φεβρουάριο.
Και κάτι τελευταίο για εκείνους τους Ισραηλινούς που επιμένουν να πηγαίνουν με δόλο στις κατεχόμενες περιοχές.
Πάνε στα κατεχόμενα για να ξεφύγουν από τους Ταλμουδικούς και ραβινικούς κανόνες και τα πολλά “κοσιέρ” της πατρίδας τους. Πάνε δηλαδή για να αμαρτήσουν σε ένα μέρος που κυριαρχούν το εμπόριο ανθρώπων, τα καζίνο, το ξέπλυμα μαύρου χρήματος και άλλα πολλά και ακατανόμαστα. Με γειά τους και χαρά τους. Αφού όμως τους αρέσει τόσο πολύ, να πληρώνουν full fare και να πηγαίνουν εκεί μέσω Τουρκίας. Εμάς να μας αφήνουν ήσυχους, εφόσον δεν γουστάρουν τη δική μας φιλοξενία.
Σημείωση: Αφιερώνω το κείμενο αυτό στη μνήμη του Νίκου Μουγιάρη, Έλληνα της Διασποράς, ανιδιοτελούς άνδρα, πατριώτη, φίλου, που τιμούσε αθόρυβα-και με σεβασμό στην ελευθερία και ανθρώπινη αξιοπρέπεια- την καταγωγή του. Καλό σου ταξίδι Νίκο και συλλυπητήρια στην οικογένειά σου, και στην Αθηαίνου που σε γέννησε.
- Τα σχόλια που δημοσιεύονται στην ιστοσελίδα μας εκφράζουν απαραίτητα τους συγγραφείς. Η ιστοσελίδα μας δεν λογοκρίνει τις γνώμες των συνεργατών της.
Ψάχνουν χρησμό από το Μαντείο των Δελφών για τις γεωτρήσεις στο θαλασσοτεμάχιο 10