Το σημείο «μηδέν»: Η κορυφή και η καθοδική πορεία μιας κυβέρνησης αριστεροδεξιών
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
Κάθε κυβερνητική θητεία έχει ένα κρίσιμο και κομβικό σημείο. Είναι το σημείο που δεν μπορεί να πάει καλυτερα. Είναι η κορυφή του λόφου μετά απο μια δύσκολη ανηφόρα και το επόμενο βημα είναι στον κατήφορο .
Η σημερινή κυβέρνηση πέρασε σταδιακά την καλύτερη στιγμή της από το Φθινόπωρο, όταν μετά την τυπική φυσικά έξοδο από τα Μνημόνια, ο κ. Τσίπρας προσπάθησε να ξεδιπλώσει το όραμα με «αριστερό πρόσημο» και συγχρόνως εξήγγειλε επιδοματικές πολιτικές που μοιράστηκαν και χωνεύτηκαν ήδη.
- Αυτή η περίοδος, σε συνδυασμό με το γεγονός ότι η Συμφωνία των Πρεσπών είχε υπογραφτεί αλλά δεν είχε κυρωθεί από την Ελληνική Βουλή έδιναν τα χαρακτηριστικά της καλύτερης στιγμής για την κυβέρνηση στην διάρκεια μιας θητείας που ξεκίνησε πανηγυρικά μετά την υπογραφή του τρίτου Μνημονίου και την πλήρη συνθηκολόγηση με τους δανειστές, αφού η ίδια η κυβέρνηση είχε οδηγήσει την χώρα στα πρόθυρα της χρεωκοπίας.
Πιθανόν η συγκυρία αυτή να μην ήταν αρκετή ώστε να κερδίσει και πάλι ο ΣΥΡΙΖΑ τις εκλογές. Αλλά πάντως θα του έδινε την ευκαιρία να συγκρατήσει δυνάμεις ισχυρές ώστε σύντομα έστω και από την θέση της Αντιπολίτευσης να αναλάβει ρόλο και γιατί όχι να οδηγήσει την χώρα σε νέες εκλογές ίσως και με την αφορμή της εκλογής Προέδρου της Δημοκρατίας.
Η συμμαχία με τον κ. Καμμένο είχε ημερομηνία λήξης και παρά την άψογη συνεργασία τους όπως οι ίδιοι οι κ. Τσίπρας και Καμμένος, την χαρακτηρίζουν, ήταν ασύμβατη από την αρχή στηρίχθηκε σε υπόγειες συνεννοήσεις οι οποίες δεν είναι γνωστές.
- Ο κ. Τσίπρας είχε την ευκαιρία αρκετά νωρίτερα να απαλλαγεί από τον Πάνο Καμμένο και να αναζητήσει ανυπόκριτα την «προοδευτική σύγκλιση», συστρατεύοντας προσωπικότητες από το Ποτάμι, και απορροφώντας στελέχη και βουλευτές από την Ένωση Κεντρώων και τους ΑΝΕΛ σε μια ατζέντα που άλλους θα έφερνε κοντά η Συμφωνία των Πρεσπών, άλλους η μάχη εναντίον της διαφθοράς, άλλους οι νομοθετικές πρωτοβουλίες για ζητήματα όπως η αύξηση του κατωτάτου μισθού.
Πιθανόν κατι τέτοιο είχε στο μυαλό του ο Νίκος Κοτζιάς όταν επίσπευδε τις διεργασίες για το κλεισιμο της συμφωνίας των Πρεσπών, θεωρώντας ότι η Συμφωνία θα διευκόλυνε τους χειρισμούς του κ. Τσιπρα για να δοθεί τέλος στην συγκυβέρνηση με τον Πάνο Καμμένο.
- Ο κ. Τσίπρας για λόγους που ο ίδιος γνωρίζει και προφανώς επειδή δεν ήθελε να ρισκάρει την κυβερνητική πλειοψηφία, επέλεξε την απομάκρυνση Κοτζιά, παίρνοντας όμως πλέον στην πλάτη του τον Πάνο Καμμένο, χάνοντας έτσι την πρωτοβουλία των κινήσεων με όλο το κυβερνητικό καραβάνι να φέρεται και άγεται μέχρι τώρα από τις διαθέσεις και τα τουϊταρίσματα του Προέδρου των ΑΝΕΛ.
Τώρα πλέον εγκλωβισμένο το κυβερνητικό σχήμα θα οδεύσει στις εκλογές πιθανότατα ως κυβέρνηση οριακής και αμφιλεγόμενης πλειοψηφίας, ευάλωτο και αδύναμο. Με έναν πρώην κυβερνητικό εταίρο απασφαλισμενο και πληγωμένο από τις «αποστασίες» των βουλευτών και στελεχών του, που όπως πιστεύει οφείλουν την πολιτική ύπαρξη τους στον ίδιο.
- Ο κ. Καμμένος γνωρίζει πολλά και οι νυχτερινές αναρτήσεις του παρά την σύγχυση που μπορεί να εκπέμπουν, μπορεί να γίνουν επικίνδυνα αποκαλυπτικές και αιχμηρές.
Ίσως ορισμένοι σύμβουλοι του κ. Τσίπρα τον πείθουν ότι όσο περνά ο καιρός τα μέτρα θα αποδίδουν και το εκλογικό σώμα θα το αναγνωρίσει στις εκλογές το φθινόπωρο..
- Αυτή είναι η παγίδα όσων δεν αντιλαμβάνονται πότε μια κυβέρνηση φθάνει στο σημείο καμπής. Και πιστεύουν ότι μπορεί διαρκώς να κερδίζονται ψήφοι με επιδόματα.
Η κυβέρνηση έχει φθάσει στο καλύτερο σημείο της και αρχίζει να το προσπερνά. Τα επόμενα βήματα θα δείξουν πια πόσο απότομος είναι ο κατήφορος από δω και πέρα…
- Τα σχόλια που δημοσιεύονται στην ιστοσελίδα μας εκφράζουν απαραίτητα τους συγγραφείς. Η ιστοσελίδα μας δεν λογοκρίνει τις γνώμες των συνεργατών της. Επίσης απαγορεύεται δια νόμου η αναδημοσίευση των σχολίων χωρίς τη γραπτή έγκριση της ιστοσελίδας
Ο Άνθρωπος πίσω από τη διαφήμιση στη NY Times που έκλεισε το δρόμο στα F-35 της Τουρκίας…