Κάθε φορά που συζητείται στην έδρα των Ηνωμένων Εθνών θέμα ανανέωσης της θητείας της ΟΥΝΦΙΚΥΠ, δηλαδή κάθε έξι μήνες, κάνει την εμφάνιση του ο… μπαμπούλας της αποχώρησης ή της αλλαγής του καθεστώτος της Δύναμης.
Κάθε φορά που ξεκινούν οι διεργασίες ενόψει της υποβολής της έκθεσης του Γενικού Γραμματέα του Διεθνούς Οργανισμού προς το Συμβούλιο Ασφαλείας, πρωτίστως όμως για το ψήφισμα ανανέωσης της θητείας για έξι ακόμη μήνες, ξεκινά η ίδια η ιστορία, η οποία χρησιμοποιείται ως μοχλός πίεσης προς τη Λευκωσία. Στα παρασκήνια αφήνονται να αιωρούνται διάφορα σενάρια καταστροφολογίας για την ελληνική πλευρά. Είναι σαφές πως οι πιέσεις και τα σενάρια δεν αφορούν την Τουρκία, που ευνοεί την μη παρουσία της ΟΥΝΦΙΚΥΠ.
Έκτοτε διεξάγεται μια μάχη επικράτησης. Η Λευκωσία, κυρίως μετά το 1974, προσπαθεί, αγωνίζεται να υπερασπιστεί την Κυπριακή Δημοκρατία και η Άγκυρα και διά των εγκάθετων της στα κατεχόμενα, να τη διαλύσουν.
Η αμερικανική στάση σαφώς και έχει σχέση με τη γενικότερη πολιτική που υιοθετήθηκε από τη διοίκηση Τραμπ για μείωση των Ειρηνευτικών Δυνάμεων των Ηνωμένων Εθνών ανά τον κόσμο. Αυτό, όμως, προκαλεί προβλήματα και περιπλοκές για την Κύπρο. Δεν μπορεί να μπαίνουν όλες οι Αποστολές στο ίδιο τσουβάλι.
Το μόνο που μπορεί να αποτρέψει τους διεθνείς παίκτες σήμερα να κάνουν κινήσεις αλλαγής της ΟΥΝΦΙΚΥΠ ή περαιτέρω μείωσης της Δύναμης ή το ακραίο σενάριο της απόσυρσής της είναι πως βρίσκεται σε εξέλιξη προσπάθεια του ΟΗΕ, διά της κ. Τζέιν Χολ Λούτ, για επανάληψη των συνομιλιών.
ΣΗΜ: Ως τι γίνεται δεκτός στην έδρα του ΟΗΕ ο λεγόμενος υπουργός Εξωτερικών του ψευδοκράτους, Κουντρέτ Οζερσάι; Ποιον εκπροσωπεί; Την κατοχική Τουρκία; Σημειώνεται συναφώς ότι η ΟΥΝΦΙΚΥΠ συζητά μόνο με τον κατοχικό στρατό. Συνεπώς;
Κοιτάξτε τους ανθρώπους του Ερντογάν που φουσκώνουν από …αγάπη για τους Κούρδους