Ο Νίκος Μούγιαρης του Παγκόσμιου Ελληνισμού, με όραμα και δράση: Το τελευταίο ζεϊμπέκικο




Του ΚΩΣΤΑ ΒΕΝΙΖΕΛΟΥ

Ήταν το τελευταίο του ταξίδι στην Κύπρο, τον περασμένο Ιούλιο, όταν η Αθηένου, η γενέτειρα του, τον τίμησε για την απλόχερη βοήθεια, που της πρόσφερε. Μετά την εκδήλωση, σε ένα τραπέζι για φίλους χόρεψε το τελευταίο ζεϊμπέκικο, στην μητέρα γη.

Το πρόσωπο του έλαμπε σαν χόρευε με ένα τρόπο που έδειχνε πως πατά γερά. Πατούσε τη γη της πατρίδας. Χόρεψε και με τη σύζυγό του, χόρεψε και με φίλους. Το χάρηκε πολύ και το έδειχνε. Δυο μέρες μετά επέστρεψε στη Νέα Υόρκη.

Ο Νίκος Μούγιαρης «έφυγε» το πρωί του Σαββάτου, στη Νέα Υόρκη.  Πάλεψε μέχρι τέλους με τον καρκίνο αλλά δεν τα κατάφερε.

  • Στις ΗΠΑ σπούδασε και μεγαλούργησε ως επιχειρηματίας. Από την Κύπρο, ουσιαστικά δεν έφυγε ποτέ. Η σκέψη του ήταν πάντα εδώ. Ήταν ένας ανιδιοτελής πατριώτης. Ήταν ένας φλογερός πατριώτης με όραμα.

Πρόσφερε χωρίς να ζητά ανταλλάγματα. Ήθελε, πάντα, η προσφορά του να έχει αποτέλεσμα. Για την Κύπρο, την Ελλάδα, τον Ελληνισμό, για τους συνανθρώπους που είχαν ανάγκη. Δεν είχε ποτέ αναστολές για να βοηθήσει.

  • «Πρέπει να συνεχίσουμε τον αγώνα», έλεγε και ξανάλεγε. Αλλά δεν έμενε στα λόγια, όπως συνηθίζεται σε Ελλάδα και Κύπρο. Οι ιδέες του, οι ιδέες που συζητούσε με συνεργάτες του, υλοποιούνταν. Ήταν ένα βήμα μπροστά από τους υπόλοιπους. Δεν ήταν άνθρωπος των υπερβολών αλλά της λογικής. Και η λογική του ήταν πως ελεύθερη πρέπει να είναι η Κύπρος, χωρίς κατοχικό στρατό και διαχωρισμούς. Χωρίς στρεβλωτικές ρυθμίσεις, που θα διαιωνίσουν τα προβλήματα.

Πριν 14 χρόνια σε ομιλία του για την ομογένεια είχε αναπτύξει ένα όραμα για τις δράσεις του ελληνικού λόμπι. Οι προσπάθειες, είχε πει, δεν μπορούν να είναι ερασιτεχνικές. Έφερε παράδειγμα το εβραϊκό λόμπι και ανέλυσε τον τρόπο λειτουργίας του. Ποιος τον άκουσε; Κανείς. Άλλωστε είναι ίδιον των Ελλήνων τα κενού περιεχομένου λόγια και διακηρύξεις. Οι διακηρύξεις που μένουν λόγια.

  • Ο Νίκος Μούγιαρης στεκόταν στην αντίπερα όχθη. Των αποφάσεων και των έργων. Προχώρησε ο ίδιος και συγκρότησε το Συμβούλιο Ελληνοαμερικανικής Ηγεσίας (HALC), τα αποτελέσματα του οποίου είναι πρόδηλα. Η υπόθεση για την αγορά από την Τουρκία των αεροσκαφών F-35, που μπλόκαρε ήταν υπόθεση του Οργανισμού αυτού. Όλα ξεκίνησαν μέσα από διαφήμιση στην εφημερίδα New York Times. Και μετά ακολούθησαν συντονισμένες δράσεις με αποτέλεσμα.

Ο Νίκος Μούγιαρης ήταν άνθρωπος της δράσης, χωρίς ποτέ να πάρει τα εύσημα. Σιωπηρά αλλά μεθοδικά σχεδίαζε και προωθούσε πρωτοβουλίες για την Κύπρο, τον ελληνισμό. Γι αυτό και δεν μπορεί κανείς να αναφερθεί μόνο στην ίδρυση του HALC, στη συμμετοχή του στην ηγεσία της Συντονισμένης Προσπάθειας Ελλήνων, την ενεργό εμπλοκή του στον Παγκύπριο του, στην ΠΣΕΚΑ και στις μεγάλες δωρεές του στα Χωριά ΣΟΣ, στην Έδρα Ελύτη του Πανεπιστημίου Rutgers και άλλους πολλούς σκοπούς.

Οικοδόμησε μηχανισμούς δράσεων και προσφοράς, που αφήνουν μια μεγάλη κληρονομιά σε όλους.

  • Τα σχόλια που δημοσιεύονται στην ιστοσελίδα μας εκφράζουν απαραίτητα τους συγγραφείς. Η ιστοσελίδα μας δεν λογοκρίνει τις γνώμες των συνεργατών της. Επίσης απαγορεύεται δια νόμου η αναδημοσίευση των σχολίων χωρίς τη γραπτή έγκριση της ιστοσελίδας

Θλίψη στην Ομογένεια για τον θάνατο του Νίκου Μουγιάρη: Έλληνας πατριώτης και φιλάνθρωπος

 

 

Hellasjournal - Newsletter


%d bloggers like this: