Μπορούν τα Ην. Έθνη να απελευθερώσουν την Κερύνεια για να πάμε στο σπίτι μας πριν πεθάνουμε;

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Το State Department «τυλίγει» την Τουρκία σε 86… κόλλες χαρτί: Βασανιστήρια, εξαφανίσεις, ελεγχόμενη δικαιοσύνη, πολιτική καταπίεση, βία κατά δημοσιογράφων

Ανακοινώσεις Χριστοδουλίδη: Τις επόμενες ημέρες προτάσεις για εκσυγχρονισμό Νομικής και Ελεγκτικής Υπηρεσίας

Στο στόχαστρο των ΗΠΑ τράπεζες της Κίνας που στηρίζουν την ρωσική στρατιωτική εισβολή στην Ουκρανία: Φτιάχνουν λίστα και ετοιμάζουν κυρώσεις

Του ΠΑΝΙΚΟΥ ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΥ 

 “Μπορούν τα Ηνωμένα Έθνη να απελευθερώσουν την Κερύνεια για να πάω να ζήσω με τον άντρα μου στο σπίτι μας πριν πεθάνουμε;»

Τα λόγια της κυρίας Ερασμίας Ελισσαίου γυρόφερναν μέσα στο μυαλό μου καθώς μαζί με αγαπητούς συναδέλφους παρακολουθούσαμε για μια ακόμα φορά την αντιπρόσωπο του Γενικού Γραμματέα του ΟΗΕ στην Κύπρο, Ελίζαμπεθ Σπέχαρ, να προβαίνει σε δηλώσεις, μετά την ενημέρωση που έκανε στα μέλη του Συμβουλίου Ασφαλείας.

• Πριν από μερικά χρόνια, με την ευκαιρία έκδοσης του νέου ποιητικού βιβλίου της, η ομογενής συγγραφέας μου είχε διηγηθεί τη δική της ιστορία, χωρίς όρια στις πικρές μνήμες και τον ατελείωτο πόνο. Γεννημένη και μεγαλωμένη στο κατεχόμενο σήμερα χωριό Τριμίθι της Κερύνειας, η τότε Ερασμία Μεϊτάνη είχε γνωρίσει το 1958 τον Κερυνιώτη Γιώργο Ελισσαίου, ο οποίος είχε ήδη ξενιτευτεί στη Νέα Υόρκη.

Όσοι έζησαν σε εκείνα τα μέρη της Κερύνειας θυμούνται το σμίξιμο των αρωμάτων της θάλασσας και του Πενταδάκτυλου, μαζί με τις ζωγραφιές που έφτιαχναν ο ήλιος και το φεγγάρι. Λες και ζούσαν σ’ ένα μεθυσμένο τοπίο. Με τις εικόνες που την συντρόφευαν από μικρή, η Ερασμία παντρεύτηκε τον Γιώργο που είχε επιστρέψει από τις ΗΠΑ και το 1961 αναχώρησαν για την Αμερική.

Το 1972 ξεκίνησαν να κτίζουν το δικό τους σπίτι στην Κερύνεια με σκοπό να παλιννοστήσουν στο τόπο τους, μετά από αμέτρητα μερόνυχτα σκληρής εργασίας στην αμερικανική μεγαλούπολη. Δυο μέρες πριν το χουντικό προδοτικό πραξικόπημα της 15ης Ιουλίου 1974, είχαν μεταβεί με τα παιδιά τους στο νησί για μόνιμη εγκατάσταση. Στις 20 Ιουλίου έγινε η τουρκική εισβολή και από τις πρώτες περιοχές που κατέλαβαν οι βάρβαροι καταχτητές ήταν το μέρος που βρισκόταν το σπίτι της οικογένειας Ελισσαίου.

• Για ένα διάστημα έμειναν εγκλωβισμένοι στο Τριμίθι. Από θαύμα γλίτωσαν τις αγριότητες των Τούρκων, οι οποίοι είχαν σκοτώσει εν ψυχρώ αρκετούς συγγενείς τους και συγχωριανούς τους, μικρούς και μεγάλους. χασαν τα πάντα: περιουσία, όνειρα και ελπίδες, αλλά παρέμειναν ζωντανοί. Πήραν το δρόμο της προσφυγιάς και μετά από λίγο καιρό ξανά το δρόμο της ξενιτιάς.

Σε κάθε διαδήλωση και εκδήλωση που γινόταν στις ΗΠΑ για λευτεριά και δικαιοσύνη στην Κύπρο, η Ερασμία και ο Γιώργος Ελισσαίου, όπως πολλοί άλλοι συμπατριώτες μας, ήταν πάντα παρόντες. Όλα αυτά που βίωσαν και τους ακολουθούν καθημερινά, τα περιγράφει η κ. Ελισσαίου με ιδιαίτερη ευαισθησία στα βιβλία της. Τα τελευταία χρόνια, συνταξιούχοι πια και οι δυο τους, μοιράζονται τη ζωή τους ανάμεσα στο Μπρούκλιν της Νέας Υόρκης και την ημικατεχόμενη Λευκωσία, όπου αγναντεύουν τον Πενταδάκτυλο με την κατοχική σημαία της ντροπής.

Για να επιστρέψουμε όμως στην κ. Σπέχαρ, δήλωσε ότι «ένα από τα πράγματα που εκτίμησα πολύ ήταν το ενδιαφέρον των μελών του Συμβουλίου Ασφαλείας και η ισχυρή υποστήριξή τους για την Κύπρο και για την επίλυση του Κυπριακού», όπως είπε.

Ποιο ενδιαφέρον, ποια ισχυρή υποστήριξη, ποια λύση του Κυπριακού;

Για 44 χρόνια, οι εκπρόσωποι των Ηνωμένων Εθνών και μελών χωρών του ΣΑ διατυπώνουν τις ίδιες ή πανομοιότυπες απόψεις χωρίς κανένα ουσιαστικό αντίκρισμα. Ο εκάστοτε Γενικός Γραμματέας κυκλοφορεί εκθέσεις (τώρα, αντί 2 κάθε χρόνο, το ΣΑ τον υποχρεώνει να δίνει 4, καλλιεργώντας την ψευδαίσθηση ότι θα αλλάξει κάτι) και εγκρίνονται ψηφίσματα χωρίς κανένα πρακτικό αποτέλεσμα.

Από το 1983, που η Άγκυρα και ο Ντενκτάς είχαν ανακηρύξει τη λεγόμενη «Τουρκική Δημοκρατία της Βόρειας Κύπρου», κατά παράβαση των Διεθνών Κανόνων Δικαίου και του Καταστατικού Χάρτη του ΟΗΕ, το Συμβούλιο Ασφαλείας υιοθέτησε αρκετά ψηφίσματα καταδίκης του ψευδοκράτους.

• Συγκεκριμένα, τρεις μέρες μετά την παράνομη ανακήρυξή του, στις 18 Νοεμβρίου 1983, εγκρίθηκε από το ΣΑ το ψήφισμα 541, σύμφωνα με το οποίο η απόφαση των Τουρκοκυπρίων είναι «νομικά άκυρη». Επίσης, το ΣΑ κάλεσε όλα τα κράτη-μέλη των Ηνωμένων Εθνών «να σεβαστούν την κυριαρχία, την ανεξαρτησία, την εδαφική ακεραιότητα της Κυπριακής Δημοκρατίας» και «να μην αναγνωρίσουν κανένα κυπριακό κράτος εκτός της Κυπριακής Δημοκρατίας».

Πριν λίγες μέρες, ο λεγόμενος «Υπουργός Εξωτερικών» του ψευδοκράτους Κουντρέτ Οζερσάι επισκέφθηκε τη Νέα Υόρκη και είχε αρκετές συναντήσεις με αξιωματούχους του ΟΗΕ, του Στέιτ Ντιπάρτμεντ, ακόμα και του Λευκού Οίκου.

• Αφού εκπροσωπεί ένα παράνομο κράτος που στηρίζεται σε μια απόφαση «νομικά άκυρη», σύμφωνα με τα ψηφίσματα του ΣΑ των Ηνωμένων Εθνών, τότε με ποια ιδιότητα όλοι αυτοί οι αξιωματούχοι δέχτηκαν στα γραφεία τους τον κ. Οσερσάι, ο οποίος απειλεί τους Ελληνοκυπρίους και απαιτεί να τα μοιραστούν όλα με το κατοχικό καθεστώς, με ή χωρίς λύση;

Ο κ. Γκουτέρες, η κ. Σπέχαρ, η κ. Λουτ έχουν διαβάσει τα ψηφίσματα του Οργανισμού που εκπροσωπούν;

Αλλά, όπως έχουμε επισημάνει αρκετές φορές, δυστυχώς, βρίσκουν και τα κάνουν. Χωρίς εθνική συγκροτημένη στρατηγική από πλευράς Λευκωσίας και Αθήνας, περιορίζονται κατά πολύ και οι δυνατότητες των Ηνωμένων Εθνών να σεβαστούν τα ψηφίσματά τους και το διεθνές δίκαιο.

Μετά από 44 και πλέον χρόνια τουρκικής κατοχής, η κ. Ελισσαίου ούτε καν θα θέτει σήμερα το ερώτημα αν «μπορούν τα Ηνωμένα Έθνη να απελευθερώσουν την Κερύνεια;». Αντί της απελευθέρωσης των κατεχομένων εδαφών, προωθούν τη νομιμοποίηση των παράνομων και των κλεφτών.

• Τα σχόλια που δημοσιεύονται στην ιστοσελίδα μας εκφράζουν απαραίτητα τους συγγραφείς. Η ιστοσελίδα μας δεν λογοκρίνει τις γνώμες των συνεργατών της. Επίσης απαγορεύεται δια νόμου η αναδημοσίευση των σχολίων χωρίς τη γραπτή έγκριση της ιστοσελίδας

Το Γενικό Σύστημα υγείας και ο όρκος του Ιπποκράτη: Πίσω από το “πρόβλημα” πάλι το χρήμα…