ΣΧΟΛΙΑ-ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ
#Tags:
Οδυσσέας ΕλύτηςφοιτητήςΔημοκρίτειο Πανεπιστήμιο ΘράκηςΑπόστολος Γαρούφος«Μονόγραμμα»Μετέγραψε το «Μονόγραμμα», στον κώδικα Braille: Οι ανισότητες μας κάνουν να χάνουμε το φως μας
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
«Επειδή το αδοκίμαστο και το απ’ αλλού φερμένο, δεν τ’ αντέχουν οι άνθρωποι κι είναι νωρίς, μ’ ακούς… Είναι νωρίς ακόμη μες στον κόσμο αυτόν αγάπη μου, να μιλώ για σένα και για μένα…. Είμ’ εγώ, μ’ ακούς. Σ’ αγαπώ, μ’ ακούς…»
Οδυσσέας Ελύτης, Παρίσι 1969 – 1972, Μονόγραμμα…
Ένας ύμνος προς τον έρωτα, γεμάτος από πάθος… η προσδοκία ίσως του κάθε ανθρώπου να ζήσει έναν έρωτα… ανέλπιστα μοναδικό… έναν έρωτα τόσο παθιασμένο και τόσο αθώο, που ο κόσμος να μην είναι ακόμα έτοιμος να τον δεχτεί…
- Κάποιοι ίσως και να τον έζησαν, κάποιοι να τον ζουν, κάποιοι να προσδοκούν και κάποιοι άλλοι ίσως και να τον φοβούνται… όποια και να είναι η δική σου θέση, σίγουρα, θα ήθελες να διαβάσεις έστω και λίγους από τους στίχους του μονογράμματος, για να ξεφύγεις, έστω και για λίγο από μια κοινωνία που σε έχει εγκλωβίσει… Να δραπετεύσεις.. το δικαίωμα άλλωστε προς τον έρωτα, είναι θεμιτό για όλους, ακόμα κι αν αυτός είναι «απαγορευμένος», όπως το δικαίωμα προς τη γνώση αλλά και τη ψυχαγωγία…
Ο φοιτητής του Δημοκριτείου Πανεπιστημίου Θράκης, Απόστολος Γαρούφος, που η αγάπη του για τη λογοτεχνία τον οδήγησε στο τμήμα Ελληνικής Φιλολογίας, όπου αργότερα επέλεξε το χώρο της ειδικής αγωγής για μεταπτυχιακές σπουδές, αντιλήφθηκε, πως το δικαίωμα της γνώσης και της ψυχαγωγίας, είναι «απαγορευμένο» για μια μεγάλη μερίδα ανθρώπων, αφού η πρόσβαση δεν είναι επιτρεπτή για όλους… γι αυτό και μετέγραψε το «Μονόγραμμα» του Ελύτη, στον κώδικα γραφής Braille, για μια κοινωνία ίση για όλους…
- «Η γραφή Braille για εμένα ήταν κάτι το μοναδικό. Ήταν ένα σύστημα που με βοήθησε να κατανοήσω ένα ολόκληρο σύμπαν. Μόλις 6 κουκκίδες και ήταν αρκετές ώστε να μου δείξουν όλο τον κόσμο. Πραγματικά η Braille, μπορεί να φωτίσει το σκοτάδι. Είναι μοναδικό αυτό το συναίσθημα και ήταν ένας λόγος ώστε να προχωρήσω την όλη γνώση μου και σε άλλες γλώσσες και πώς αυτές να τις μεταγράφω στη γραφή των ατόμων με προβλήματα όρασης.
Η δική μου ιστορία είναι απλή: φαντάζομαι ένα κόσμο χωρίς ανισότητες, όπου όλοι θα έχουν πρόσβαση σε όλα», εξηγεί ο Απόστολος Γαρούφος.
Και συνεχίζει:
«Όταν έγραψα ένα επιστημονικό άρθρο, σχετικά με τα άτομα με προβλήματα όρασης, εντελώς τυχαία, θέλησα να “μπω”, έστω και λίγο στη θέση των ατόμων με προβλήματα όρασης. Προφανώς και κανείς μας δεν μπορεί να καταλάβει και να κατανοήσει αυτούς τους μοναδικούς ανθρώπους, αλλά το δικό μου πείραμα έδειξε τα εξής: μπορούσα να χειριστώ την τηλεόραση, λόγω του τηλεκοντρόλ που έχει πάνω τις κουκκίδες Braille. Μπορούσα να διακρίνω τα κουμπιά του υπολογιστή (f και j) που έχουν να κάνουν με το “τυφλό” σύστημα δακτυλογράφησης, αλλά, δεν μπορούσα να κάνω κάτι, το οποίο ήταν, είναι και θα είναι ζωτικής σημασίας για εμένα: να διαβάσω ένα λογοτεχνικό κείμενο της αρεσκείας μου.
Ψάχνοντας στο διαδίκτυο, δε μπόρεσα να βρω κάποιο σχετικό κλασσικό ή και εμπορικό βιβλίο που να διατίθεται με κάποια τιμή, όπως γίνεται και με τους βλέποντες. Οι βλέποντες έχουν το προνόμιο να αγοράσουν βιβλία με 1 ή και 2 ευρώ, ενώ για τα άτομα με προβλήματα όρασης, δεν υπάρχει αυτή η δυνατότητα, εκτός κι αν κάνεις κάποια εξειδικευμένη αναζήτηση ή προσωπική – ειδική παραγγελία. Αυτό με απογοήτευσε…
- Αν και με την ανάγνωση της Braille εξασκούμαι καθημερινά με την αφή μου, είναι πραγματικά αξιοσημείωτο πως, με λίγη προσπάθεια και υπομονή, μπορεί η αφή να κάνει θαύματα. Δεν το πετυχαίνεις από την αρχή, αλλά το κατακτάς, βήμα – βήμα. Πιστεύω πως, η αφή μου είναι αρκετά καλή πλέον, σε σχέση με την πρώτη φορά, που προσπάθησα να διαβάσω τις κουκκίδες, χωρίς να χρησιμοποιήσω την όρασή μου».
Και συμπληρώνει:
«Δε νομίζω πως με άλλαξαν μόνο οι 24 αυτές ώρες, απλά ήταν ένα ισχυρό σοκ και ένιωσα βαθιά μέσα μου, μία αδικία. Μία αδικία που συντελείται στον 21ο αιώνα με μία αυξανόμενη τεχνολογία. Από την άλλη, είμαι βαθιά πεπεισμένος πως αν κάτι με άλλαξε, αυτή είναι η λογοτεχνία γραμμένη σε κουκκίδες, διότι έχει διττό προβληματισμό: πρώτον, να μάθεις να ξεχωρίζεις τον έρωτα και τα νοήματα της λογοτεχνίας και δεύτερον, να μάθεις να ξεχωρίζεις αυτά τα νοήματα μέσω της “αποκρυπτογράφησης” της Braille.
- Η Ελλάδα, αν και απέχει πολύ από τα ευρωπαϊκά δεδομένα, έχει καλές υποδομές για να στηρίξει αρκετά όλους τους πολίτες της. Ναι μεν υπάρχουν αρκετές ελλείψεις και το σύστημα δεν είναι εύκαμπτο, εντούτοις, έχει όλη τη γνώση και την ενσυναίσθηση να φέρει ισότητα. Μία ισότητα, που τη χρειάζονται όλοι. Αυτό που πρέπει να αλλάξει κυρίως στην ελληνική κοινωνία, είναι η κουλτούρα ή ακόμη και το ίδιο το ήθος, ώστε να κατανοήσουμε πως εμείς κάνουμε τους τυφλούς, απέναντι στα άτομα με προβλήματα όρασης.
Αυτό είναι ντροπή…
Αδιαμφισβήτητα, η μάθηση και η εκπαίδευση είναι ίση για όλους. «Κοινὸς γάρ ἐστιν οὐρανὸς πᾶσιν βροτοῖς». Όλοι πρέπει να έχουμε πρόσβαση σε όλα. Πόσο μάλλον η εκπαίδευση και η μάθηση. Δυστυχώς, δεν υπάρχει αυτό, με την ειδικότερη έννοια. Αυτό πρέπει να αλλάξει. Θα πρέπει η πρόσβαση, ό,τι κι αν σημαίνει αυτό, να ισχύει παντού και πάντα!»
Προσθέτει:
«Ο επόμενος στόχος, είναι να αναβαθμίσω το λογισμικό της MinaDot. Είναι ένα πρόγραμμα αυτόματων – μαζικών μεταγραφών, αλλά θα μπορούσε άνετα να εξελιχθεί σε κάτι παραπάνω. Μία υποτροφία κι ένα διδακτορικό, θα μπορούσε άνετα να αλλάξει τα δεδομένα της σημερινής μορφής, τόσο του λογισμικού, όσο και της λογοτεχνίας με τον κώδικα της Braille.
Στις μέρες μας μία υποτροφία είναι λίγο δύσκολος στόχος, υπό την έννοια των συνθηκών που επικρατούν στη χώρα.
Δε στηρίζομαι σε θαύματα… κάτι θα βρω για να το εξελίξω.
- Ο προγραμματισμός είναι δύσκολη υπόθεση, όχι μόνο από άποψη γνώσης, αλλά και από άποψη χρόνου που θα πρέπει κανείς να αφιερώσει πάνω σε κάτι. Το συγκεκριμένο λογισμικό είχε πολλούς μήνες που επιδεχόταν αρκετών αλλαγών, αλλά οι τελικές λειτουργίες του έγιναν τους τελευταίους δύο – τρεις μήνες!
Θα ήθελα, να δώσω δύο βασικά μηνύματα: να απαλλαγούμε από τις ανισότητες, διότι αυτές μας κάνουν να “χάνουμε το φως μας” και να μη ξεχαστεί αυτός ο υπέροχος κώδικας της Braille. Παρ’ όλο που υπάρχει η τεχνολογία, δεν πρέπει να την αφήσουμε να αλλοιώσει αξίες και θρύλους που χαρίζουν φως στο σκοτάδι. Η λογοτεχνία, μόνο από εμάς τους ίδιους μπορεί να διαβαστεί και να τη “ρουφήξει” ο καθένας όπως θέλει και μπορεί!».
- Τα σχόλια που δημοσιεύονται στην ιστοσελίδα μας εκφράζουν απαραίτητα τους συγγραφείς. Η ιστοσελίδα μας δεν λογοκρίνει τις γνώμες των συνεργατών της. Επίσης απαγορεύεται δια νόμου η αναδημοσίευση των σχολίων χωρίς τη γραπτή έγκριση της ιστοσελίδας
Η μεγάλη προσβολή του Τραμπ στους Ευρωπαίους: Η Ε.Ε. είναι οργανισμός, δεν είναι κράτος