Του ΓΙΩΡΓΟΥ ΣΚΑΦΙΔΑ

Όταν εκείνος, ένας κατά συρροή προκλητικός πρώην τηλεαστέρας-επιχειρηµατίας µε παράξενο χτένισµα και µακρά θητεία επιθέσεων ενάντια στην πολιτική ορθότητα, εξελέγη στην προεδρία των ΗΠΑ τον Νοέµβριο του 2016, η υφήλιος τον υποδέχτηκε περίπου σαν… παραφωνία. Και δικαίως. Η µετάβαση, άλλωστε, από τον Μπαράκ Οµπάµα στον Ντόναλντ Τραµπ όντως έµοιαζε τουλάχιστον παράταιρη, εάν όχι οριακά σχιζοφρενική.

  • Σχεδόν δυόµισι χρόνια µετά, ωστόσο, εκείνη η «παραφωνία» της εκλογής Τραµπ στην προεδρία των Ηνωµένων Πολιτειών τείνει πλέον να λάβει διαστάσεις παγκόσµιας πολιτικής πανδηµίας. Από την Ουγγαρία έως και τις Φιλιππίνες, και από την Τσεχία έως τη Βουλγαρία και τη Βραζιλία, αναδύονται πια ηγέτες που θέλουν να µοιάσουν στον Ντόναλντ Τραµπ και δεν το κρύβουν.

Άλλοι εξ αυτών τον επικαλούνται ως πρότυπο και άλλοι ως άλλοθι. Σε κάθε περίπτωση, µε τον έναν ή τον άλλον τρόπο, ο Τραµπ βρίσκεται πια σήµερα να «γεννάει» πολιτικούς κλώνους ανά την υφήλιο. Κλώνους που υιοθετούν κάποιες από τις αγαπηµένες φράσεις του Αµερικανού προέδρου (π.χ. τη φράση «fake news») αλλά και κάποιες από τις αγαπηµένες του συνήθειες, όπως είναι για παράδειγµα η εµµονή του µε το Twitter.

  • Οι πρωθυπουργοί της Ουγγαρίας, Βίκτορ Ορµπαν και της Τσεχίας, Αντρέι Μπάµπις, ο πρόεδρος της Βραζιλίας, Ζαΐρ Μπολσονάρο, και εκείνος των Φιλιππίνων, Ροντρίγκο Ντουτέρτε, ο ισχυρός άνδρας της Πολωνίας, Γιαροσλάβ Κατσίνσκι, καθώς και άλλοι λιγότερο γνωστοί στον δυτικό κόσµο ηγέτες, όπως είναι για παράδειγµα ο πρωθυπουργός της Καµπότζης, Χουν Σεν, ο πρόεδρος της Νιγηρίας, Μουχαµαντού Μπουχάρι, και ο επιχειρηµατίας-πρόεδρος της Ονδούρας, Χουάν Ορλάντο Ερνάντες, ξεχωρίζουν σήµερα ως διαφορετικές εθνικές εκδοχές όλων όσα πρεσβεύει ο Τραµπ, όχι µόνο µέσα από το επικοινωνιακό του στυλ αλλά και µέσα από το περιεχόµενο της ρητορικής του.

Όπως ο Αµερικανός πρόεδρος έτσι και οι κλώνοι του ανά την υφήλιο επιλέγουν να κάνουν σηµαία της πολιτικής τους τα «κλειστά σύνορα», αµφισβητώντας τα ανθρώπινα δικαιώµατα ως υποδεέστερα του εθνικού συµφέροντος ή ακόµη και ως υπονοµευτικά της εθνικής ασφάλειας, σαν να πρόκειται για αξίες αντιθετικές.

  • Αλλά και το διεθνές δίκαιο οι άλλοι… Τραµπ το επικαλούνται µόνο όποτε τους συµφέρει, ερµηνεύοντάς το κατά το δοκούν. Στο πλαίσιο ενός ιδιότυπου εθνοκεντρικού αποµονωτισµού, αµφισβητούν επίσης τους διεθνείς οργανισµούς (ΟΗΕ, UNESCO), τις ενώσεις κρατών (ΕΕ), τις παλαιές συµµαχίες (ΝΑΤΟ), αλλά και τις διεθνείς συµφωνίες (είτε πρόκειται για εµπορικές, όπως είναι η NAFTA, είτε για περιβαλλοντικές, όπως είναι η Συµφωνία των Παρισίων για το κλίµα), φυσικά µόνο όποτε και όπου τους εξυπηρετεί, κατά τρόπο µάλιστα συχνά αντιφατικό, λέγοντας για παράδειγµα άλλα τη µια ηµέρα και άλλα την άλλη.

Στο εξωτερικό βλέπουν «εχθρούς» και στο εσωτερικό «πέµπτες φάλαγγες». Όσο για τους µετανάστες, εκείνοι αντιµετωπίζονται συλλήβδην ως «επίδοξοι εισβολείς» που κουβαλούν µαζί τους «δεινά» (ασθένειες, ναρκωτικά, εγκληµατικότητα, φονταµενταλισµό κ.ά.).

  • Και όποτε δέχονται κριτική, όλοι οι κλώνοι του Τραµπ, όπως άλλωστε και ο ίδιος, αντεπιτίθενται µε κραυγές καταγγέλλοντας θεωρίες συνωµοσίας, τις οποίες µάλιστα χρεώνουν στο «κατεστηµένο» και τις «ελίτ» (λες και οι ίδιοι δεν αποτελούν µέρος της πολιτικής ελίτ). Κατά τα λοιπά, όλα εκείνα που δεν τους αρέσουν ή δεν τους συµφέρουν αποκηρύσσονται εύκολα ως… fake news (ψευδείς ειδήσεις), όπως επιτάσσει άλλωστε και η αγαπηµένη τακτική του ίδιου του Αµερικανού προέδρου.

Και επειδή στους ηγέτες τύπου Τραµπ προφανώς δεν αρέσει να «περιορίζονται» από «λεπτοµέρειες», όπως είναι για παράδειγµα ο διαχωρισµός των εξουσιών ή τα θεσµικά αντίβαρα (checks and balances), δεν τους αρέσουν ούτε και οι ανεξάρτητες Αρχές (όπως είναι η ανεξάρτητη ∆ικαιοσύνη για παράδειγµα), τις οποίες λατρεύουν να αποκηρύσσουν ως όργανα των πολιτικών τους αντιπάλων.

Ο 55χρονος Βίκτορ Ορµπαν στην Ουγγαρία, οπαδός της «ανελεύθερης δηµοκρατίας» ο ίδιος και αυτόκλητος προστάτης µιας «χριστιανικής Ευρώπης», δαιµονοποιεί τους µουσουλµάνους πρόσφυγες ακριβώς όπως και ο Τραµπ τους µετανάστες από την Κεντρική Αµερική: ως πηγή όλων των «δεινών»… παραβλέποντας το γεγονός ότι είναι ελάχιστοι οι µουσουλµάνοι πρόσφυγες/µετανάστες που ζουν σήµερα στην Ουγγαρία.

  • Και όταν δεν φταίνε οι µετανάστες για τα «δεινά», τότε φταίει ο 88χρονος «µέγας συνωµότης» Αµερικανοούγγρος δισεκατοµµυριούχος Τζορτζ Σόρος, που ξεχωρίζει άλλωστε και ως ο αγαπηµένος εχθρός του Ορµπαν. Στη µάχη του µάλιστα ενάντια στον Σόρος, ο Ούγγρος πρωθυπουργός έχει και την έµµεση στήριξη του Ντέιβιντ Κόρνσταϊν, πρέσβη των ΗΠΑ στην Ουγγαρία και… στενού προσωπικού φίλου του ίδιου του προέδρου Τραµπ.

Κατά τα λοιπά, ο Ορµπαν κάνει όλα όσα θα έκανε και ο Αµερικανός πρόεδρος: πριµοδοτεί τις επιχειρήσεις σε βάρος των εργαζοµένων (λανσάροντας ένα µοντέλο έως και 400 ωρών υπερωριακής εργασίας ετησίως, οι οποίες όµως πληρώνονται έως και µε τρία χρόνια καθυστέρηση), στήνει ένα παράλληλο δικαστικό σύστηµα που θα παρακάµπτει την ανεξάρτητη ∆ικαιοσύνη, υψώνει φράκτες στα σύνορα, αµφισβητεί την ΕΕ και «φλερτάρει» µε το καθεστώς του Βλαντιµίρ Πούτιν στη Ρωσία (µέσα και από ενεργειακά πρότζεκτ τύπου Paks NPP/Rosatom κ.ά.).

  • Ο δισεκατοµµυριούχος επιχειρηµατίας-πρωθυπουργός της Τσεχίας, Αντρέι Μπάµπις, έχει επίσης πολλά κοινά µε τον Αµερικανό πρόεδρο, κυρίως σε θέµατα όπως είναι οι στενές σχέσεις µε τη Ρωσία και η εργαλειοποίηση του Μεταναστευτικού.

Το ίδιο ισχύει ωστόσο και για τον 51χρονο Βέσελιν Μαρέσκι στη Βουλγαρία. Ο λόγος για έναν πολιτικό-επιχειρηµατία, ιδιοκτήτη αλυσίδας φαρµακείων µε την επωνυµία «Μareshki» (πώς λέµε «Trump Towers»), που έχει ιδρύσει τη ρωσόφιλη εθνολαϊκιστική παράταξη «Volya» και σήµερα διατηρεί θέση αντιπροέδρου στο Κοινοβούλιο της Βουλγαρίας.

Αλλά και εκτός των ευρωπαϊκών συνόρων, τη λατρεία του για τον Τραµπ δεν κρύβει ούτε και ο 63χρονος Ζαΐρ Μπολσονάρο. Πρόεδρος της Βραζιλίας εδώ και µόλις τέσσερις εβδοµάδες, ο πρώην στρατιωτικός Μπολσονάρο λατρεύει να προκαλεί µε σεξιστικά, οµοφοβικά και ρατσιστικά σχόλια, συχνά µέσω Twitter, κινούµενος ενάντια σε κάθε έννοια πολιτικής ορθότητας, ενώ παράλληλα αποκηρύσσει ως «fake news» όσες ειδήσεις στρέφονται εναντίον του. Ο γιος του φέρεται να είναι µπλεγµένος µε τη µαφία. Ο ίδιος, αν και υπερασπιστής των «παραδοσιακών αξιών», έχει ήδη παντρευτεί τρεις φορές, ενώ κατά τα λοιπά εκείνος δηλώνει εµφατικά ότι επιθυµεί την ανατροπή του Νικολάς Μαδούρο από την ηγεσία της Βενεζουέλας, όπως άλλωστε και ο Τραµπ.

  • Την «ίδια γλώσσα» µε τον Αµερικανό πρόεδρο µιλάει, ωστόσο, κατά δική του οµολογία, και ο 73χρονος πρόεδρος των Φιλιππίνων, Ροντρίγκο Ντουτέρτε. Ο λόγος για έναν εκατοµµυριούχο ηγέτη που πνέει µένεα ενάντια στον ΟΗΕ (απειλώντας ακόµη και να… κάνει στάχτη τα κεντρικά γραφεία του Οργανισµού), που προσβάλλει τον Πάπα ως «π@@νας γιο», που αντιµετωπίζει απαξιωτικά το γυναικείο φύλο και έχει δώσει το πράσινο φως για τις… εξωδικαστικές δολοφονίες συνολικά χιλιάδων ατόµων που φέρεται να εµπλέκονται σε κυκλώµατα εµπορίας ναρκωτικών στις Φιλιππίνες. Και όλα αυτά, µε την έµµεση ή άµεση στήριξη του «καλού του φίλου» Τραµπ, µε τον οποίο διατηρεί µια «εξαιρετική σχέση», όπως άλλωστε σηµειώνει και ο ίδιος ο Τραµπ.

Τον Αµερικανό πρόεδρο επικαλούνται, ωστόσο, ως πρότυπο ή άλλοθι και πολλοί άλλοι. Οταν ο στρατός της Νιγηρίας άνοιξε πυρ τον περασµένο Νοέµβριο ενάντια σε άοπλους διαδηλωτές (σιίτες µουσουλµάνους) σκοτώνοντας δεκάδες άτοµα, επικαλέστηκε ως δικαιολογία το γεγονός ότι ο Τραµπ έχει απειλήσει να κάνει κάτι ανάλογο ενάντια στις ορδές των µεταναστών που πετούν πέτρες ενάντια σε Αµερικανούς στρατιώτες στα σύνορα των ΗΠΑ µε το Μεξικό.

  • Στα χνάρια του Αµερικανού προέδρου κινείται, ωστόσο, και ο επιχειρηµατίας-πρόεδρος της Ονδούρας, Χουάν Ορλάντο Ερνάντες, που έσπευσε τον ∆εκέµβριο του 2017 να συνταχθεί µε την κυβέρνηση Τραµπ αναγνωρίζοντας την Ιερουσαλήµ ως πρωτεύουσα του Ισραήλ. Σε αντάλλαγµα, οι ΗΠΑ θα τον στήριζαν στην πορεία ενάντια σε όλους εκείνους που τον κατηγορούν ότι νόθευσε προς όφελός του το αποτέλεσµα των τελευταίων προεδρικών εκλογών του περασµένου Νοεµβρίου.

Παρόµοια η κατάσταση και στη Γουατεµάλα, µε την κυβέρνηση του προέδρου Τζίµι Μοράλες να σπεύδει επίσης να αναγνωρίσει την Ιερουσαλήµ ως πρωτεύουσα του Ισραήλ. Αλλά και στη µακρινή Καµπότζη, όπου όταν κάποιοι (ακόµη και Αµερικανοί διπλωµάτες) κατηγορούν τον πρόεδρο Χουν Σεν για αυταρχισµό, εκείνος τους απαντά… ότι έχει τη στήριξη του Ντόναλντ Τραµπ.

ΠΗΓΗ: “ΕΘΝΟΣ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ”

  • Τα σχόλια που δημοσιεύονται στην ιστοσελίδα μας εκφράζουν απαραίτητα τους συγγραφείς. Η ιστοσελίδα μας δεν λογοκρίνει τις γνώμες κανενός.

Είναι λάθος η επίσκεψη του Πρωθυπουργού στο παλάτι του Ερντογάν: Η σχέση τους με τον Μαδούρο!

Σίγουρα θα αποτύχει: Ο νεολαϊκισμός είναι η γεροντική ασθένεια του φιλελευθερισμού

Hellasjournal - Newsletter


%d bloggers like this: