Όταν εκείνος, ένας κατά συρροή προκλητικός πρώην τηλεαστέρας-επιχειρηµατίας µε παράξενο χτένισµα και µακρά θητεία επιθέσεων ενάντια στην πολιτική ορθότητα, εξελέγη στην προεδρία των ΗΠΑ τον Νοέµβριο του 2016, η υφήλιος τον υποδέχτηκε περίπου σαν… παραφωνία. Και δικαίως. Η µετάβαση, άλλωστε, από τον Μπαράκ Οµπάµα στον Ντόναλντ Τραµπ όντως έµοιαζε τουλάχιστον παράταιρη, εάν όχι οριακά σχιζοφρενική.
Άλλοι εξ αυτών τον επικαλούνται ως πρότυπο και άλλοι ως άλλοθι. Σε κάθε περίπτωση, µε τον έναν ή τον άλλον τρόπο, ο Τραµπ βρίσκεται πια σήµερα να «γεννάει» πολιτικούς κλώνους ανά την υφήλιο. Κλώνους που υιοθετούν κάποιες από τις αγαπηµένες φράσεις του Αµερικανού προέδρου (π.χ. τη φράση «fake news») αλλά και κάποιες από τις αγαπηµένες του συνήθειες, όπως είναι για παράδειγµα η εµµονή του µε το Twitter.
Όπως ο Αµερικανός πρόεδρος έτσι και οι κλώνοι του ανά την υφήλιο επιλέγουν να κάνουν σηµαία της πολιτικής τους τα «κλειστά σύνορα», αµφισβητώντας τα ανθρώπινα δικαιώµατα ως υποδεέστερα του εθνικού συµφέροντος ή ακόµη και ως υπονοµευτικά της εθνικής ασφάλειας, σαν να πρόκειται για αξίες αντιθετικές.
Στο εξωτερικό βλέπουν «εχθρούς» και στο εσωτερικό «πέµπτες φάλαγγες». Όσο για τους µετανάστες, εκείνοι αντιµετωπίζονται συλλήβδην ως «επίδοξοι εισβολείς» που κουβαλούν µαζί τους «δεινά» (ασθένειες, ναρκωτικά, εγκληµατικότητα, φονταµενταλισµό κ.ά.).
Και επειδή στους ηγέτες τύπου Τραµπ προφανώς δεν αρέσει να «περιορίζονται» από «λεπτοµέρειες», όπως είναι για παράδειγµα ο διαχωρισµός των εξουσιών ή τα θεσµικά αντίβαρα (checks and balances), δεν τους αρέσουν ούτε και οι ανεξάρτητες Αρχές (όπως είναι η ανεξάρτητη ∆ικαιοσύνη για παράδειγµα), τις οποίες λατρεύουν να αποκηρύσσουν ως όργανα των πολιτικών τους αντιπάλων.
Ο 55χρονος Βίκτορ Ορµπαν στην Ουγγαρία, οπαδός της «ανελεύθερης δηµοκρατίας» ο ίδιος και αυτόκλητος προστάτης µιας «χριστιανικής Ευρώπης», δαιµονοποιεί τους µουσουλµάνους πρόσφυγες ακριβώς όπως και ο Τραµπ τους µετανάστες από την Κεντρική Αµερική: ως πηγή όλων των «δεινών»… παραβλέποντας το γεγονός ότι είναι ελάχιστοι οι µουσουλµάνοι πρόσφυγες/µετανάστες που ζουν σήµερα στην Ουγγαρία.
Κατά τα λοιπά, ο Ορµπαν κάνει όλα όσα θα έκανε και ο Αµερικανός πρόεδρος: πριµοδοτεί τις επιχειρήσεις σε βάρος των εργαζοµένων (λανσάροντας ένα µοντέλο έως και 400 ωρών υπερωριακής εργασίας ετησίως, οι οποίες όµως πληρώνονται έως και µε τρία χρόνια καθυστέρηση), στήνει ένα παράλληλο δικαστικό σύστηµα που θα παρακάµπτει την ανεξάρτητη ∆ικαιοσύνη, υψώνει φράκτες στα σύνορα, αµφισβητεί την ΕΕ και «φλερτάρει» µε το καθεστώς του Βλαντιµίρ Πούτιν στη Ρωσία (µέσα και από ενεργειακά πρότζεκτ τύπου Paks NPP/Rosatom κ.ά.).
Το ίδιο ισχύει ωστόσο και για τον 51χρονο Βέσελιν Μαρέσκι στη Βουλγαρία. Ο λόγος για έναν πολιτικό-επιχειρηµατία, ιδιοκτήτη αλυσίδας φαρµακείων µε την επωνυµία «Μareshki» (πώς λέµε «Trump Towers»), που έχει ιδρύσει τη ρωσόφιλη εθνολαϊκιστική παράταξη «Volya» και σήµερα διατηρεί θέση αντιπροέδρου στο Κοινοβούλιο της Βουλγαρίας.
Αλλά και εκτός των ευρωπαϊκών συνόρων, τη λατρεία του για τον Τραµπ δεν κρύβει ούτε και ο 63χρονος Ζαΐρ Μπολσονάρο. Πρόεδρος της Βραζιλίας εδώ και µόλις τέσσερις εβδοµάδες, ο πρώην στρατιωτικός Μπολσονάρο λατρεύει να προκαλεί µε σεξιστικά, οµοφοβικά και ρατσιστικά σχόλια, συχνά µέσω Twitter, κινούµενος ενάντια σε κάθε έννοια πολιτικής ορθότητας, ενώ παράλληλα αποκηρύσσει ως «fake news» όσες ειδήσεις στρέφονται εναντίον του. Ο γιος του φέρεται να είναι µπλεγµένος µε τη µαφία. Ο ίδιος, αν και υπερασπιστής των «παραδοσιακών αξιών», έχει ήδη παντρευτεί τρεις φορές, ενώ κατά τα λοιπά εκείνος δηλώνει εµφατικά ότι επιθυµεί την ανατροπή του Νικολάς Μαδούρο από την ηγεσία της Βενεζουέλας, όπως άλλωστε και ο Τραµπ.
Τον Αµερικανό πρόεδρο επικαλούνται, ωστόσο, ως πρότυπο ή άλλοθι και πολλοί άλλοι. Οταν ο στρατός της Νιγηρίας άνοιξε πυρ τον περασµένο Νοέµβριο ενάντια σε άοπλους διαδηλωτές (σιίτες µουσουλµάνους) σκοτώνοντας δεκάδες άτοµα, επικαλέστηκε ως δικαιολογία το γεγονός ότι ο Τραµπ έχει απειλήσει να κάνει κάτι ανάλογο ενάντια στις ορδές των µεταναστών που πετούν πέτρες ενάντια σε Αµερικανούς στρατιώτες στα σύνορα των ΗΠΑ µε το Μεξικό.
Παρόµοια η κατάσταση και στη Γουατεµάλα, µε την κυβέρνηση του προέδρου Τζίµι Μοράλες να σπεύδει επίσης να αναγνωρίσει την Ιερουσαλήµ ως πρωτεύουσα του Ισραήλ. Αλλά και στη µακρινή Καµπότζη, όπου όταν κάποιοι (ακόµη και Αµερικανοί διπλωµάτες) κατηγορούν τον πρόεδρο Χουν Σεν για αυταρχισµό, εκείνος τους απαντά… ότι έχει τη στήριξη του Ντόναλντ Τραµπ.
Είναι λάθος η επίσκεψη του Πρωθυπουργού στο παλάτι του Ερντογάν: Η σχέση τους με τον Μαδούρο!
Σίγουρα θα αποτύχει: Ο νεολαϊκισμός είναι η γεροντική ασθένεια του φιλελευθερισμού