Πολλοί άνθρωποι στην Ελλάδα και την Κύπρο άκουσαν το όνομα του κ. Γουές Μίτσελ, υφυπουργού Εξωτερικών των Ηνωμένων Πολιτειών, όταν έδωσε εκείνη την ιστορική -κατ’ εμέ- συνέντευξη στην εφημερίδα Καθημερινή, όπου έθεσε τους όρους του παιγνιδιού για την περιοχή μας.
Τις σκέψεις του κ. Μίτσελ μοιράζονταν πολλοί αξιωματούχοι και αναλυτές στην αμερικανική πρωτεύουσα και, θα έλεγα, ότι το τελευταίο διάστημα στη συντριπτική τους πλειοψηφία πιστεύουν ότι ο Ταγίπ Ερντογάν είναι ένας εκμεταλλευτής της αμερικανικής «αδυναμίας» και πίστης πως η Τουρκία δήθεν είναι ο βασικός λίθος της στρατηγικής της πολιτικής στη γειτονιά μας.
Ο κ. Μίτσελ ήταν και ο διπλωμάτης που πίστεψε ότι η Αμερική πρέπει να έχει συμμαχίες και με άλλες χώρες ανεξάρτητα από τη σχέση της με την Τουρκία και κατά τη γνώμη μου ήταν αυτός που στήριξε τις τριμερείς συναντήσεις της Ελλάδας και της Κύπρου με το Ισραήλ, την Αίγυπτο και άλλες χώρες της περιοχής. Στην ουσία ανέδειξε τις δύο χώρες σε βασικό πυλώνα της αμερικανικής ενεργειακής και στρατηγικής στη Μεσόγειο.
Ο κ. Μίτσελ είχε ισχυρή άποψη από την αρχή της διακυβέρνησης Τραμπ για όσα συμβαίνουν στην περιοχή, και αντιλαμβάνομαι ότι και αυτός και άλλοι αξιωματούχοι πιστεύουν πως η Τουρκία είναι ο ταραχοποιός της περιοχής. Σίγουρα είναι επιθυμία τους να γίνει η Τουρκία μία φυσιολογική δυτική χώρα, αλλά αυτό δεν είναι εύκολο πια. Τα τελευταία 16 και κάτι χρόνια έχει εξελιχθεί σε βαθιά ισλαμική χώρα, όπου κυριαρχεί ο ισλαμικός εθνικισμός και φανατισμός. Αρκετοί αναλυτές στην Ουάσιγκτον θεωρούν ότι είναι αφελείς όσοι πιστεύουν πως η Τουρκία θα επανέλθει στη Δύση.
Ήταν η πρώτη φορά από την εποχή του μακαρίτη του Ρίτσαρντ Χόλμπρουκ που ένας Αμερικανός αξιωματούχος δεν είχε κανένα φοβικό σύνδρομο προς την Τουρκία. Αντιμετώπιζε τους Τούρκους με την ισχύ της αμερικανικής υπερδύναμης.
Η αποχώρηση του κ. Μίτσελ έδωσε την ευκαιρία να αναπτυχθούν πολλά σενάρια. Ο ίδιος δήλωσε ότι αποχώρησε για οικογενειακούς λόγους, αλλά υπάρχουν και αυτοί που υποστηρίζουν ότι έφυγε διαμαρτυρόμενος μετά την απόφαση του προέδρου Τραμπ να αποσύρει τους Αμερικανούς στρατιώτες από τη Συρία και να παραδώσει τη χώρα στη Ρωσία και το Ιράν.
Αυτό που έχει σημασία, πάντως, είναι ότι ένας διπλωμάτης που είχε μία διαφορετική και πολύ σωστή άποψη για την προβληματική Τουρκία, παραιτήθηκε. Και η παραίτηση σίγουρα αντιμετωπίστηκε με χαμόγελα στην Άγκυρα…
Πως γίνεται μία χώρα να γεννά τα απόλυτα αστέρια, αλλά και τους διεφθαρμένους πολιτικούς;