Ένας απίστευτος “ζωολογικός κήπος” η πολιτική ζωή της Ελλάδας: Κυριαρχούν ύβρεις και μίσος…
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
Με την ελληνική πολιτική σκηνή αποφεύγω να ασχολούμαι, όχι επειδή δεν έχω άποψη, αλλά με ενοχλεί ότι και οι δύο πλευρές, οι «ροζ» του ΣΥΡΙΖΑ και οι «μπλε» της Νέας Δημοκρατίας, είναι τόσο ποτισμένοι με μίσος, που δεν βρίσκεις το δίκιο σου.
Γράφεις κάτι θετικό για τον Πρωθυπουργό, σου κολλάνε την ταμπέλα του «Συριζαίου», άστε που μπορεί να ισχυριστούν ότι έγινε και «αγοραπωλησία». Κρίνουν πάντα εξ ιδίων τα αλλότρια.
Δεν γράφεις αρνητικά για τον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης, αμέσως ακούς τα ίδια: Είσαι δεξιός, τα πήρες και γράφεις υπέρ του Κυριάκου Μητσοτάκη.
- Την “ίσια” αυτών των ανθρώπων δεν μπορείς να την βρεις ποτέ, μα ποτέ. Το σύστημα κυριαρχείται από ακραίο φανατισμό και όταν παρακολουθώ τις συζητήσεις των συναδέλφων και των πολιτικών επιστημόνων στα κοινωνικά δίκτυα θλίβομαι. Έχουν ξεσαλώσει στον απίστευτο βαθμό και βρίζουν πολύ. Είναι απογοητευτικό.
Όταν ένας άνθρωπος -και μιλάμε για γνωστά ονόματα- φτάνει στο σημείο να χρησιμοποιεί σεξουαλικούς «όρους» για να υποστηρίξει τις απόψεις του, πως απαντάς; Ή το αφήνεις να πέσει κάτω ή του μιλάς με τον ίδιο τρόπο και πέφτεις και εσύ στο δικό του επίπεδο.
Οι χθεσινές εξελίξεις ήταν σίγουρα καταιγιστικές. Αναμενόμενες για άλλους, αλλά και «σικέ» για μερικούς. Είπαν ότι όλα ήταν συμφωνημένα μεταξύ του Αλέξη Τσίπρα και του Πάνου Καμμένου. Τι να πω… Μπορεί να συμβαίνει και αυτό…
- Στα κοινωνικά δίκτυα έγινε πανηγύρι. Ο στόχος ήταν ο μέχρι χθες υπουργός ‘Άμυνας, ο οποίος όλο πέφτει και όλο σηκώνεται και παλεύει. Έχω δει λίγους ανθρώπους να είναι τόσο επίμονοι και να μην το βάζουν κάτω. Ιδιαίτερα όταν νομίζει πως έχει δίκιο.
Δεν λέω… Και υπερβολικός είναι, και απρόβλεπτος, και προκλητικός στους αντιπάλους του. Μπορεί και να κάνει πόλεμο με μία δήλωσή του. Ειλικρινά το πιστεύω. Όλα αυτά τα χρόνια που τον παρακολουθώ κατέληξα στο συμπέρασμα ότι είναι ένα «μεγάλο παιδί». Που παίζει, αλλά και …ξεπαίζει. Αλλά, αν βρίσκεται σε μία πολιτική σχέση, ο Καμμένος θα είναι ο πιστός του ζευγαριού.
- Στα πολλά που παρατήρησα τις τελευταίες μέρες, ήταν ότι το παλιό 3% του ΣΥΡΙΖΑ, που χωρίς την οικονομική κρίση και τον Αλέξη θα είχαν τώρα εξαφανιστεί, άσκησε κριτική στον μέχρι πριν 24 ώρες κυβερνητικό εταίρο του. Μάλιστα μερικοί είπαν ότι έπρεπε να τον διώξουν εδώ και καιρό. Είναι και αγνώμονες, διότι χωρίς τον «ακροδεξιό Πάνο Καμμένο» δεν θα έβλεπαν ποτέ την εξουσία και θα ήταν εντελώς στην αφάνεια. Αντί, λοιπόν, να τον ευχαριστούν που τους έκανε κυβερνήτες, τον βρίζουν και από πάνω. Μεγάλη αχαριστία. Τότε ήταν σύμμαχος και καλός, τώρα ξαφνικά είναι ο ακροδεξιός!
Είναι πολύ σημαντικό στη ζωή να ευχαριστούμε αυτόν που μας βοηθά. Εάν δεν το κάνουμε, δείχνουμε τον χαρακτήρα μας και ο ΣΥΡΙΖΑ του 3% αποδεικνύει αυτό ακριβώς: οι άνθρωποι είναι αχάριστοι. Για 3 χρόνια ο Καμμένος τους διατήρησε στην εξουσία και αυτοί με τη σειρά τους διατήρησαν τις κρατικές θέσεις που κατέλαβαν. Και όμως… Αντί να τον ευχαριστούν τον βρίζουν…
- Με τον Καμμένο διαφωνώ σε πολλά πράγματα, αλλά σέβομαι -όπως κάνω με όλους τους χώρους εκτός της ναζιστικής Χρυσής Αυγής- τις θέσεις και αυτού και όλων, φτάνει να μην ξεπερνούν τα όρια που θέτει η Δημοκρατία. Η αλήθεια είναι ότι άλλη συμφωνία έκανε ο πρόεδρος των ΑΝΕΛ με τον ΣΥΡΙΖΑ για το Σκοπιανό, αλλά δεν τον σεβάστηκαν. Απ’ εκεί και πέρα, ως γνωστόν, κανείς δεν τα βάζει με το «πληγωμένο θηρίο». Λόγω αυτής της πολιτικής του ΣΥΡΙΖΑ, ο Καμμένος είδε το κόμμα του να εξατμίζεται. Τι έπρεπε να κάνει.
Βεβαίως, δεν δικαιολογείται η επίθεση με σεξιστικούς «όρους» στον βουλευτή κ. Αμυρά -απαράδεκτα τα λόγια σας κ. υπουργέ. Και δεν έπρεπε να γίνει ο καυγάς με το Νίκο Κοτζιά. Ο τελευταίος έκανε εξαιρετική δουλειά στο υπουργείο Εξωτερικών -διαφωνώ με την προσέγγιση του στο Σκοπιανό, αλλά σέβομαι στο όνομα της Δημοκρατίας τις απόψεις του.
- Έβαλε τα πόδια της Τουρκίας σε ένα παπούτσι στο Κυπριακό και επειδή τον παρακολούθησα πως εργάστηκε έχω να μαρτυρήσω ότι έκανε «υψηλή διπλωματία» και είχε αναπτύξει τις απόψεις του στους πιο σημαντικούς συναδέλφους του, οι οποίοι και τον άκουσαν. Εάν οι Κύπριοι πολιτικοί δεν ξανακάνουν τη βλακεία, το «Δόγμα Κοτζιά» θα αλλάξει τα δεδομένα. Αλλά ποιος έχει εμπιστοσύνη στους πολιτικάντηδες του νησιού. Λένε, αν έχουν το Θεό τους, ότι το φυσικό αέριο είναι σαν ένα λουκούμι που πρέπει να το δώσουμε στους Τούρκους να το γευτούν. Τόσο καλά…
Όταν ξεκίνησαν οι προστριβές μεταξύ των πρώην (πια) υπουργών Εξωτερικών και Άμυνας, η πορεία και των δύο ήταν προγραμμένη. Με ένα σμπάρο δύο τρυγόνια πέτυχε ο Πρωθυπουργός, που ξεμπέρδεψε με δύο στελέχη της κυβέρνησής του, με τα οποία διαφωνούσε και ας δεν το έλεγε.
Οι κραυγές για «εκλογές τώρα» ακούστηκαν χθες πιο δυνατά παρά ποτέ. Στο μυαλό του Πρωθυπουργού αδυνατώ να εισέλθω αλλά θυμάμαι ότι σε μία παρέα δημοσιογραφική που βρέθηκα και εγώ, ο Αλέξης Τσίπρας είχε πει ότι θα εξαντλήσει την τετραετία μέχρι εκεί που δεν πάει για να σπάσει και αυτό το ρεκόρ. Ότι είναι καλό για τη χώρα πρέπει να γίνει. Και η χώρα χρειάζεται ησυχία και ενότητα, και αυτή τη στιγμή δεν διαθέτει αυτά τα αγαθά.
Αντίθετα κυριαρχεί το μίσος και ο φανατισμός. Και επειδή όλοι οι χώροι έχουν «κακά παιδιά», το μέλλον προμηνύεται δύσκολο, θα έλεγα και επικίνδυνο. Και όσοι δεν υποστηρίζουμε ούτε τους μεν, ούτε τους δε, είμαστε αποδέκτες της μήνις όλων. Εκεί μας οδήγησαν οι διεφθαρμένοι πολιτικοί της χώρας… Παρέδωσαν μία Ελλάδα της κρίσης και του μίσους…
- Τα σχόλια που δημοσιεύονται στην ιστοσελίδα μας εκφράζουν απαραίτητα τους συγγραφείς. Η ιστοσελίδα μας δεν λογοκρίνει τις γνώμες των συνεργατών της. Επίσης απαγορεύεται δια νόμου η αναδημοσίευση των σχολίων χωρίς τη γραπτή έγκριση της ιστοσελίδας
Ο Άνθρωπος πίσω από τη διαφήμιση στη NY Times που έκλεισε το δρόμο στα F-35 της Τουρκίας…