Δεν έχουν ελληνική καταγωγή και ομιλούν ελληνικά, χορεύουν ελληνικούς παραδοσιακούς χορούς,
φορούν με υπερηφάνεια την ενδυμασία του Μακεδονομάχου Παύλου Μελά και όταν επισκέπτονται την Ακρόπολη καταγράφουν με συγκίνηση και θαυμασμό το «ελληνικό θαύμα».
Πρόκειται για μαθήτριες και μαθητές του Hellenic Classical Charter School στο Μπρούκλιν της Νέας Υόρκης, όπου παιδιά διαφορετικών εθνικών και θρησκευτικών καταβολών διδάσκονται την ελληνική γλώσσα και την πολιτιστική κληρονομιά.
Κάθε χρόνο παρελαύνουν με ελληνικές ενδυμασίες στην 5η λεωφόρο του Μανχάταν και μαθαίνουν για τον Μακρυγιάννη και τον Κολοκοτρώνη, απαγγέλλουν Σεφέρη και Ελύτη και τραγουδούν Θεοδωράκη και Χατζιδάκι.
Ανάμεσα σε σχέδια και εργασίες που αναρτούν στους τοίχους των τάξεών τους είναι ο Παρθενώνας και ο Ήλιος της Βεργίνας.
Εικόνες και εκδηλώσεις που αποτυπώνουν έννοιες και πρόσωπα της ιστορικής διαδρομής του Ελληνισμού είναι βέβαια τα κύρια χαρακτηριστικά και όλων των ελληνοαμερικανικών σχολείων που ανήκουν σε ελληνορθόδοξες κοινότητες της Αρχιεπισκοπής, όπως του Αγίου Δημητρίου στην Αστόρια, όπου λειτουργεί το μοναδικό ελληνικό λύκειο στην Αμερική, καθώς και άλλα ημερήσια ομογενειακά σχολεία: τo Βασίλειος Σπυρόπουλος του Αγίου Νικολάου στο Φλάσινγκ, το Δημήτριος και Γεωργία Καλοειδή του Τιμίου Σταυρού στο Μπρούκλιν και άλλα.
Θελήσαμε όμως να προτάξουμε το Hellenic Classical Charter School, το οποίο δημιουργήθηκε το 2005 μέσα από τα σπλάχνα της κοινότητας Κοιμήσεως της Θεοτόκου, επειδή έχει την ιδιαιτερότητα να διδάσκει Ελλάδα σε όλες τις εκφάνσεις της και σε άτομα που δεν προέρχονται από την ελληνορθόδοξη ομογένεια.
Κι αυτό είναι ένα επίτευγμα, μια πρόκληση και ένα παράδειγμα που θα πρέπει να εξεταστεί σε όλες του τις διαστάσεις από τους οργανωμένους φορείς της ελληνοαμερικανικής κοινότητας, διότι απλούστατα την ίδια στιγμή κλείνουν ημερήσια σχολεία που ανήκουν σε κοινότητες και οι προοπτικές δεν είναι καθόλου ενθαρρυντικές για ορισμένα άλλα.
Τα ελάχιστα εναπομείναντα ημερήσια ελληνικά σχολεία που ανήκουν σε κοινότητες της Αρχιεπισκοπής εξακολουθούν να υπάρχουν επειδή βρέθηκαν ορισμένα άτομα που πασχίζουν καθημερινά για τη λειτουργία και την αποστολή τους, αλλά και εξαιτίας των εκπαιδευτικών που έσκυψαν με ευλάβεια επάνω στο θεάρεστο έργο τους.
Αφού λοιπόν η Αρχιεπισκοπή δεν μπόρεσε ή δεν έχει τη δυνατότητα ή κάποιοι κύκλοι δεν την αφήνουν να δράσει ελεύθερα και δημιουργικά, ειδικά στο ζήτημα της ελληνικής εκπαίδευσης, τότε είναι επιτακτική ανάγκη να αναζητηθούν και άλλες επιλογές, να συζητηθούν και άλλες προτάσεις, να ληφθούν υπόψη πετυχημένα εγχειρήματα, όπως τα charter schools που συμπεριλαμβάνουν σε καθημερινό επίπεδο τη διδασκαλία ελληνικών μαθημάτων.
Τα charters schools είναι πολιτειακός θεσμός και ενισχύονται οικονομικά από τις πολιτείες, με συνεχή όμως αξιολόγηση και ανάλογα με τις επιδόσεις και τις διακρίσεις των μαθητών τους, καθώς και το εκπαιδευτικό επίπεδο.
Μια άλλη αξιόλογη προσπάθεια, που έγινε τον τελευταίο καιρό, στοχεύει στην καθιέρωση δίγλωσσων προγραμμάτων με τη διδασκαλία ελληνικών μαθημάτων σε δημόσια σχολεία της Νέας Υόρκης. Μετά από πρωτοβουλία ορισμένων ατόμων, αναμένεται να εφαρμοστεί το εν λόγω πρόγραμμα σε δημόσιο σχολείο στην Αστόρια από την επόμενη σχολική χρονιά.
Ας μη σταθούμε με έντονη κριτική διάθεση απέναντι στους αρμόδιους ελληνοαμερικανικούς θεσμούς, όπως και απέναντι σε Αθήνα και Λευκωσία (που έχουν τις δικές τους ευθύνες) για το τι μπορούσαν να κάνουν και δεν έκαναν στα μεγάλα αυτά ζητήματα. Έχουν γραφτεί και έχουν ειπωθεί τόσα πολλά μέχρι σήμερα, για «χαμένες ευκαιρίες», για «εγκληματικές αποφάσεις», για «προκλητική αδιαφορία», που δεν έχουν πλέον καμία αξία.
Ας σταθούμε με εκτίμηση απέναντι σε μερικούς πραγματικούς ήρωες των εκπαιδευτικών και εκκλησιαστικών δρώμενων της Ομογένειας, οι οποίοι συνεχίζουν να επιτελούν σημαντικό έργο στα ημερήσια και απογευματινά κοινοτικά σχολεία και σε ορισμένα ιδιωτικά.
Ας σταθούμε με θετική προσέγγιση απέναντι στις λεωφόρους που ανοίγονται για τον ελληνικό λόγο και πολιτισμό είτε μέσω των charter schools, είτε μέσω δίγλωσσων προγραμμάτων και άλλων πρωτοβουλιών.
Άλλωστε, τι μετράει τελικά περισσότερο: πού θα ανήκει ένα σχολείο και από πού θα ελέγχεται ή ποιο είναι το όραμα και το αποτέλεσμα;
Η Ελλάδα τσιφλίκι του πολιτικού συστήματος και κατεστημένου: Οι υπαίτιοι για την καταστροφή