Ταμπουρωμένοι στην αυτοεξαπάτηση μας: Σίγουρα η δυσωδία του παρασκήνιου «σκοτώνει»




Του ΚΥΡΙΑΚΟΥ ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΥ ΓΚΟΥΜΑ

«…Όταν ερχόμαστε αντιμέτωποι με τον επικείμενο χαμό μας όλες οι υποθέσεις μας τίθενται υπό αμφισβήτηση…»
Άγνωστος

Υπάρχουν φορές που κάποιος αναρωτιέται αν είναι ή αν θα είναι ποτέ ελεύθερος. Είναι γεγονός ότι η ελευθερία είναι μία δύσκολη έννοια διότι υπάρχει και σε ομαδικό επίπεδο υπάρχει και σε ατομικό. Το ατομικό είναι προσωπική υπόθεση. Ο καθένας παλεύει με τους προσωπικούς του δαίμονες. Το ομαδικό είναι υπόθεση μίας ομάδας, ενός λαού, ενός έθνους.

Κάποτε, στο σπίτι, για χάρη των παιδιών αγοράστηκε ένα κουνελάκι.

Ένα μικρό κλουβί το περίμενε. Το κουνελάκι με τον καιρό μεγάλωνε. Καλοταϊσμένο όπως ήτανε μεγάλωνε. Έγινε ίσο με το κλουβί του. Μόλις που χώραγε. Το λυπήθηκα. Έτσι, στην λεκάνη ενός δέντρου στην αυλή (η λεκάνη ήταν τσιμεντωμένη γύρω- γύρω) έφτιαξα ένα μεγαλύτερο κλουβί στο οποίο τοποθέτησα ένα μικρό ‘σπιτάκι’ .

Μόλις αμόλησα το κουνέλι στην νέα του κατοικία είδα για πρώτη φορά πώς ένα ζωντανό νοιώθει ελεύθερο. Πηδούσε και κυλιότανε στο χώμα σαν τρελό. Λίγο που ήξερε, θα το μάθαινε, ότι βρισκόταν σε μία νέα φυλακή. Μία φυλακή  που του χαρίστηκε. Το κουνέλι έζησε άνετα στο μόνο μέρος που γνώρισε. Μία άνετη φυλακή.

  • Θα μπορούσαμε να ταυτιστούμε με αυτό το κουνέλι. Εδώ και μισό αιώνα και βάλε είμαστε εγκλωβισμένοι σε αυτό το «κλουβί» που λέγετε κυπριακό. «Παλεύουμε» να μπούμε σε ένα νέο κλουβί προβάλλοντας σαν επιχείρημα τον επικείμενο χαμό μας. Καθιστώντας τον φυλετικό διαχωρισμό σαν ένα αναγκαίο κακό που θα μας λυτρώσει τάχατε από τον κατακτητή. Πρέπει λένε, οι ταγοί μας, να γίνουμε ένα φυσιολογικό κράτος.
ΣΚΙΤΣΟ ΤΟΥ ΚΥΡΙΑΚΟΥ ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΥ ΓΚΟΥΜΑ

Παραβλέπουν ότι έστω και κάτω από αντίξοες συνθήκες είμαστε ένα κράτος. Που παρά τις ατέλειες ενός συντάγματος (δοτού) και την ανωμαλία που απέφερε ένα πραξικόπημα και μία εισβολή υπάρχει ακόμη. Αυτό που θα έπρεπε να ήταν η σημαία μας, ότι δηλαδή η βελτίωση του( Συντάγματος) είναι το ζητούμενο. Και ότι η ρατσιστική προσέγγιση του δοτού συντάγματος είναι αυτό που θα έπρεπε να αποβάλουμε και ταυτοχρόνως αυτό που θα έπρεπε να προβάλουμε είναι ότι ο ρατσισμός και οι άνομες προσπάθειες της Τουρκίας είναι αυτές που κρατούν το πρόβλημα ζωντανό.

  • Ευθύνες για αυτό, στο μερίδιο που της αναλογεί, έχει και η πολιτική μας ηγεσία, καθώς η πολιτική μυωπία που την διακατέχει όπως και ο ερασιτεχνισμός και η διαφθορά κάνουν την διαφορά.

Σίγουρα τίποτε δεν είναι εύκολο και για κανένα. Η πολυπλοκότητα, και αυτό είναι βέβαιο, απαιτεί  οργανωμένη πολιτική δράση και όχι σπασμωδικές κινήσεις οι οποίες είναι βασισμένες σε πολιτικές ιδεολογίες και δογματισμό και οι οποίες προκαλούν διάσπαση στο εσωτερικό μέτωπο παρά συσπείρωση.

Σίγουρα από την θέση μου ως απλού πολίτη ο οποίος δεν έχει πρόσβαση στην «πηγή» της δημιουργίας πολιτικής, λίγα θα μπορούσα να γνωρίζω για το παρασκήνιο (και αυτό με ανακουφίζει, διότι όπως υποψιάζομαι η δυσωδία θα με «σκότωνε», υποθέτω).

  • Όμως ανεξαρτήτως, έστω και αδαής, δεν μπορώ να μην διακρίνω μία αλαζονεία στην άρχουσα (πολιτική) τάξη η οποία πιστεύει ότι δικαιούται να πράττει (και να είναι όπως είναι) χωρίς να δίνει λόγο σε κανένα.

Το ερώτημα είναι εάν θα καταφέρουμε ποτέ να αναπτύξουμε ένα νέο τρόπο άσκησης της πολιτικής δεδομένων των αναγκών μας ή θα παραμείνουμε ταμπουρωμένοι στην αυτοεξαπάτηση μας ότι έχουμε ποιότητα και ότι  η οπτική γωνία που βλέπουμε τα πράγματα είναι η μόνη.

  • Τα σχόλια που δημοσιεύονται στην ιστοσελίδα μας εκφράζουν απαραίτητα τους συγγραφείς. Η ιστοσελίδα μας δεν λογοκρίνει τις γνώμες των συνεργατών της. Επίσης απαγορεύεται δια νόμου η αναδημοσίευση των σχολίων χωρίς τη γραπτή έγκριση της ιστοσελίδας.

Η κατοχή δεν έχει άλλη λέξη να περιγραφεί: Η ελευθερία δεν είναι συνώνυμο της «επανένωσης»

Τερματικός σταθμός εναντίον East Med: Η εφικτή επιλογή έναντι της πολιτικής απόφασης

 

Hellasjournal - Newsletter


%d bloggers like this: