Στην αλλόκοτη πολιτική σκηνή αυτής της χώρας που βρίσκεται σε καθεστώς ξένης εξάρτησης γίνονται καθημερινά πράγματα που δυσκολευόμαστε να ερμηνεύσουμε και μας προβληματίζουν, για να μην πω μας εξοργίζουν.
Αυτά που βλέπουμε δεν εξηγούνται με βάση την καθιερωμένη πολιτική ορολογία που γνωρίζαμε μέχρι σήμερα και τις ιδεολογικές ετικέτες «αριστεράς-δεξιάς».
Εξηγήστε μου λοιπόν: Πως είναι δυνατόν ο Τσίπρας να υπογράφει ανενόχλητος, χωρίς καμία προηγούμενη κοινοβουλευτική διαβούλευση το Σύμφωνο του Μαρακές για τη Μετανάστευση που:
Πως είναι δυνατόν να κλείνει το μάτι σε αυτό το τερατούργημα η αξιωματική αντιπολίτευση της ΝΔ αντί να έχει κρεμάσει τον πρωθυπουργό και τον ΣΥΡΙΖΑ στα μανταλάκια;
Πώς είναι δυνατόν, χωρίς να ανοίγει μύτη, να συνυπογράφει η Ελλάδα που έχει το σοβαρότερο πρόβλημα λαθρομετανάστευσης στη Νοτιοανατολική Ευρώπη την μελλοντική της εθνοκτονία, στο όνομα του …ανθρωπισμού και να απέχουν χώρες όπως η Αμερική, η Ρωσία, η Βρετανία, η Αυστραλία, η Πολωνία, η Ιταλία, ακόμη και η γειτονική μας Βουλγαρία;
Η Γερμανία αγαπητοί μου και μόνον η Γερμανία. Αυτή λύσσαξε για να υπάρχει ευρωπαική συμμετοχή στο κατάπτυστο «Σύμφωνο για τη μετανάστευση». Και η συμμόρφωση των σύγχρονων δωσίλογων στις επιθυμίες του Βερολίνου είναι η απάντηση στα όσα παράξενα δεν σας «δένουν».
Τα έγραψε προχθές με τον δικό του τρόπο ο Φαήλος Κρανιδιώτης: «Φυλάνε τσίλιες τα πριγκηπόπουλα της Κεντροδεξιάς για να τελειώσει ο Τσίπρας τη βρομοδουλειά στο Σκοπιανό και στον λαθροεποικισμό. Κοινό αφεντικό, κοινές πολιτικές…»
Δυστυχώς μερικά πράγματα σε αυτόν τον τόπο δεν αλλάζουν. Και απλά επαναλαμβάνονται με άλλη μορφή. Ο δωσιλογισμός δεν έχει πλέον κομματική προτίμηση. Είναι οριζόντιος και διατρέχει όλο το πολιτικό φάσμα.
Δεν έχω τολμήσει ποτέ στα χρόνια της δημοσιογραφικής μου παρουσίας ανάλογη σύσταση, αλλά αποφάσισα να κάνω την εξαίρεση σε μια προσπάθεια να συμβάλω στην κατανόηση των όσων μας συμβαίνουν τα τελευταία, μοιραία για την πορεία του ελληνισμού, χρόνια.
Στην καθηλωτική αφήγηση του, που περιβάλλεται από πλήθος ιστορικών επεξηγηματικών σημειώσεων θα διαπιστώσετε την αγωνία ενός πραγματικού Ελληνα αγωνιστή που παλεύει με κίνδυνο της ζωής του για την απελευθέρωση της πατρίδας, το μίσος και την απέχθεια του για τον κατακτητή, την μεγάλη επιφύλαξη για τον ρόλο της Βρετανίας και του ΕΑΜ, αλλά και την βαθύτατη την απαξίωση(από έναν δεξιό!) για όσους πήγαν να χρησιμοποιήσουν ως πρόσχημα την… «κομμουνιστοφαγία» προκειμένου να νομιμοποιήσουν τον δωσιλογισμό και την συνεργασία με τους Γερμανούς.
Θα καταλάβετε επίσης πολλά για τον προδοτικό ρόλο κάποιων εφημερίδων της Κατοχής (που εξακολουθούν να βγαίνουν μέχρι σήμερα…), αλλά και για την προδοτική αποστολή πολιτικών, όπως ο …παππούς Πάγκαλος που έγιναν εντολοδόχοι των Ναζί. Με ονόματα και …διευθύνσεις. Μαρτυρίες από έναν δεξιό και βασιλόφρονα, επαναλαμβάνω, και κρατήστε το αυτό…
Το δεύτερο βιβλίο που αναφέρεται στο σήμερα, έχει τίτλο «Στρατηγικές Επιβίωσης του Ελληνισμού» και είναι μια ενδιαφέρουσα καταγραφή των κινδύνων που αντιμετωπίζει σήμερα το έθνος από τον συνάδελφο και συγγραφέα Νίκο Ιγγλέση. Δεν θα σταθώ στην προτεινόμενη λύση (επιστροφή στο εθνικό νόμισμα) γιατί σηκώνει πολύ κουβέντα και έχει ασφαλώς αδύναμα σημεία. Συγκρατώ όμως τις πολύ εύστοχες διαπιστώσεις για τις εθνικές απειλές που ενισχύονται από την δανειακή μας ομηρία και για την ντε φάκτο κατάργηση των ιδεολογικών συνόρων στην κλίμακα αριστερά-δεξιά.
Το είπε σε πέντε γραμμές ο Ιγγλέσης. Από την μία οι σύγχρονοι δωσίλογοι, υπηρέτες της παγκοσμιοποίησης και των Γερμανών και από την άλλη, όλοι εμείς που σεβόμαστε αυτή τη χώρα που γεννηθήκαμε. Καλή συνέχεια στην ανάγνωση!…
Πάλι πλακώνονται οι Αμερικάνοι και οι Τούρκοι: Γύρω από τους Κούρδους ο “χορός του θανάτου”