Δεν έχει ανακαλυφθεί μέχρι σήμερα από τους επιστήμονες ιός της απάθειας. Γιατί, εάν ανακαλυπτόταν, εν δυνάμει πειραματόζωα θα ήταν από την Κύπρο, που έχουν, ειρήσθω εν παρόδω, συνηθίσει τη λογική του εργαστηρίου (Κυπριακό και οικονομία).
Είναι, πάντως, ένα περίεργο φαινόμενο να μην καταγράφεται αντίδραση σε όσα διαδραματίζονται γύρω μας και μας επηρεάζουν. Πλην, βέβαια, στην αδικία σε βάρος της ομαδάρας μας στο γήπεδο.
Παραδείγματα πολλά.
Λίγο-πολύ έγινε συνήθεια η κατοχή. Μπορεί να πέρασαν τέσσερις και πλέον δεκαετίες, όμως η μνήμη δεν μπορεί να σβήσει. Και δεν μπορεί να σβήσει στον βαθμό που οι πρόσφυγες κάνουν παρέα, ανταλλάσουν επισκέψεις, με τους σφετεριστές της περιουσίας τους. Φθάσαμε στο σημείο οι εκφραστές, σε Ελλάδα και Κύπρο, του εθνικισμού της τουρκικής πλευράς να βαπτίζουν «εθνικιστικό» το διεκδικητικό και τον σεβασμό στα ανθρώπινα και δημοκρατικά δικαιώματα.
Μπορεί άραγε να εξηγηθεί πώς πέρασε χωρίς αντιδράσεις το σκάνδαλο του Χρηματιστηρίου, ενώ το κούρεμα καταθέσεων έστειλε τον μισό πληθυσμό την επόμενη ημέρα στην καρναβαλίστικη παρέλαση της Λεμεσού; Για την πλάνη, τον αποπροσανατολισμό και την ομαλή προσγείωση σε ισοπεδωτικές πολιτικές. Θα το επαναλαμβάνουμε ακούραστα: Ποια εξήγηση, άραγε, μπορεί να δοθεί και στο γεγονός ότι στις τελευταίες Προεδρικές οι κουρεμένοι εξέδωσαν ανακοίνωση υποστήριξης του κουρέα τους;
Θα μπορούσε να υποστηρίξει κανείς πως εδώ χάθηκε το χαλλούμι, σήμα κατατεθέν της Κύπρου, και το πήραμε χαμπάρι εκ των υστέρων. Έφριξαν και στο βρετανικό δικαστήριο για την… έλλειψη ενδιαφέροντος και τη μη αντίδραση.
Είναι αρκετή, τελικά, η εκτόνωση διά των μέσων κοινωνικής δικτύωσης. Σίγουρα πριν την κάρτα οπαδού ιδανικό εκτονωτήριο ήταν το γήπεδο.
Το ξυπνητήρι της συνείδησης έχει ξεκουρδιστεί προ πολλού. Απαξιώνουν το πολιτικό σύστημα και το τσουβαλιάζουν. Η εικόνα της συναλλαγής, των υπόγειων διαδρομών της επιχορήγησης από επιχειρηματικά ταμεία, της λεηλασίας ταμείων, οι μίζες, δεν είναι λόγοι αντίδρασης; Όπως και η εικόνα των εργατοπατέρων αγκαλιά με τους τραπεζίτες; Είναι λόγοι να εγκαταλειφθεί η απάθεια και να ενεργοποιηθούν ξεχασμένα αντανακλαστικά. Η αποχή από τις εκλογές και τα μουρμουρητά δεν λύνουν κανένα πρόβλημα.
Στη Γαλλία το έχουν καταλάβει. Στην Κύπρο δεν χρειάζεται να αντιληφθούν για να μην αντιδράσουν. Περιμένοντας έξωθεν σωτήρες, ακολουθώντας τη… μοίρα τους προς το μοιραίο, παραμένουν σε προφανή θέση οφσάιτ. Δεν διαμαρτύρονται γιατί δεν είναι η ομαδάρα που αδικείται αλλά η χώρα. Τι τους νοιάζει για τη χώρα, ας τη σώσουν οι άλλοι. Οι υπόλοιποι. Μακριά από αυτούς.
Η απόλυτη συνταγή της απάθειας. Προσοχή, μακριά από «κίτρινα γιλέκα». Είναι απαγορευμένα στην Κύπρο.
Αυτός μόνο έχει στρατό… Ο Πούτιν να πει στον Ταγίπ να αποστρατικοποιήσει την Κύπρο