Οι αντιπαραθέσεις με αφορμή την πρόσφατη Διακυβερνητική Διάσκεψη στο Μαρακές του
Μαρόκου με θέμα το Παγκόσμιο Σύμφωνο για «Ασφαλή, Ομαλή και Τακτική Μετανάστευση» ανέδειξαν τη σημερινή πραγματικότητα του διεθνούς περιβάλλοντος, όπου συγκρούεται η παγκοσμιοποίηση με τον προστατευτισμό. Το Σύμφωνο αναμένεται να παρουσιαστεί για επικύρωση στη Γενική Συνέλευση των Ηνωμένων Εθνών την Τετάρτη.
«Σήμερα είναι μια καλή μέρα για τον κόσμο. Σήμερα, ο πολυμερισμός θριάμβευσε» υποστήριξε η πρόεδρος της Γενικής Συνέλευσης, Μαρία Φερνάντα Εσπινόζα, προσθέτοντας ότι «το Σύμφωνο θα συμβάλει στην παροχή βοήθειας και προστασίας σε 25 εκατομμύρια πρόσφυγες».
Η αναπληρωτής Γ.Γ. του ΟΗΕ, Αμίνα Μοχάμεντ, δήλωσε ότι «είναι μια παγκόσμια δέσμευση να αναλάβουμε τις ευθύνες μας απέναντι στους πρόσφυγες, να βρούμε λύσεις που να σέβονται τα ανθρώπινα δικαιώματά τους, να τους προσφέρουμε ελπίδα και να αναγνωρίσουμε τη νομική ευθύνη για την προστασία και την υποστήριξή τους».
Οι υποστηρικτές του θεωρούν ότι αποτελεί βασική δοκιμασία της προσπάθειας του ΟΗΕ να καταπολεμηθούν οι επικίνδυνες και παράνομες διασυνοριακές μετακινήσεις που έχουν μετατρέψει το λαθρεμπόριο ανθρώπων σε μια αναπτυσσόμενη παγκόσμια βιομηχανία.
Η ρήξη ανάμεσα σε δύο αντιλήψεις και δύο κόσμους, καθώς και οι ακραίες φωνές ενισχύουν τις πιθανότητες για επιστροφή της ανθρωπότητας σε άγριες εποχές.
Σύμφωνα με τον ΟΗΕ, το πρώτο αυτό Παγκόσμιο Σύμφωνο Μετανάστευσης δίνει έμφαση στον συντονισμό και την αλληλεγγύη, καταγράφοντας τις θεμελιώδεις αρχές για προστασία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων των μεταναστών. Μεταξύ άλλων, αναγνωρίζει την εθνική κυριαρχία κάθε κράτους και συμπεριλαμβάνει είκοσι προτάσεις για να βοηθηθούν οι χώρες που καλούνται να διαχειριστούν τις μεταναστευτικές ροές σε διάφορους τομείς.
Πέρα όμως από τις θέσεις της κάθε πλευράς, για μιαν ακόμη φορά διαπιστώνεται ότι η διεθνής κοινότητα επικεντρώνεται στην αντιμετώπιση των προβλημάτων και των συνεπειών που δημιουργούν η προσφυγιά και η μαζική μετανάστευση, αντί να προτάξει τη συνολική και άμεση αντιμετώπιση των προβλημάτων που δημιουργούν αυτά τα φαινόμενα, όπως: ξένες επεμβάσεις, πόλεμοι, εμφύλιες συρράξεις, ιμπεριαλιστικές πρακτικές, ισλαμιστικός εξτρεμισμός, κλιματική αλλαγή, διεφθαρμένα καθεστώτα, κοινωνικές ανισότητες, εγκληματικότητα, φτώχεια και εξαθλίωση.
Όσο θα υπάρχουν και θα αυξάνονται τα γενεσιουργά αίτια και η ανθρωπότητα θα παραμένει εγκλωβισμένη σε πολιτικοστρατιωτικές σκοπιμότητες και μεγάλα συμφέροντα, αρκετές θάλασσες, έρημοι και διασυνοριακές περιοχές θα συνεχίσουν να μετατρέπονται σε απέραντα νεκροταφεία ταλαιπωρημένων ανθρώπων και ο εθνικισμός θα σκοτώνει το όνειρο για παγκόσμια ειρήνη.
H διεθνής τρομοκρατία στην εποχή της παγκοσμιοποίησης είναι ένας βίαιος πόλεμος