Το διεθνές τοπίο παραμένει ρευστό. Το τελευταίο επεισόδιο μεταξύ Ρωσίας-Ουκρανίας ήρθε να προστεθεί σε μια μορφή νέου Ψυχρού Πολέμου που δηλητηριάζει από καιρό τις διεθνείς σχέσεις. Υπάρχει πάντα η αβεβαιότητα με τις ΗΠΑ λόγω Τραμπ, υπάρχει η αντιπαράθεση ΗΠΑ – Κίνας στην οικονομία αλλά και η γεωπολιτική αντιπαράθεση στη Νότια Σινική Θάλασσα.
Εκρηκτική πάντα παραμένει η κατάσταση στη Μέση Ανατολή, η Ευρώπη σε αδιέξοδο με το μεταναστευτικό, την Ιταλία και τη διαχείριση της ανόδου της Ακροδεξιάς. Πονοκέφαλος και το Brexit γιατί αν πάει κάτι στραβά θα υπάρξουν συνέπειες όχι μόνο για τη Βρετανία αλλά και την υπόλοιπη Ευρώπη, αν όχι την παγκόσμια οικονομία.
Μέσα σε όλο αυτό το ρευστό και θολό τοπίο, Ελλάδα και Κύπρος καλούνται να οργανώσουν τη δική τους πορεία και να αντιμετωπίσουν τις προκλήσεις των καιρών. Οι προκλήσεις αυτές προέρχονται κατά κύριο λόγο και για τις δύο χώρες από το τεταμένο κλίμα που διατηρεί στην περιοχή τους η Τουρκία. Ανατολική Μεσόγειος και Αιγαίο βρίσκονται καθημερινά υπό τουρκική απειλή, με την Άγκυρα να αμφισβητεί τη διεθνή νομιμότητα.
Το παράδοξο βεβαίως είναι ότι και η πολιτική που ακολουθούσε τα προηγούμενα χρόνια ο Πρόεδρος Αναστασιάδης και για την οποία το ΑΚΕΛ του παρείχε αμέριστη στήριξη, στο ίδιο αποτέλεσμα οδηγούσε, στη δημιουργία δύο κρατών υπό τουρκική επικυριαρχία. Τα πράγματα έχουν οδηγηθεί σε ακραίες καταστάσεις σε σημείο εξευτελιστικό για την ελληνοκυπριακή πλευρά, όταν ο Γενικός Γραμματέας του ΑΚΕΛ Άντρος Κυπριανού διεξάγει παράλληλες επαφές στην Άγκυρα με αυτές του Προέδρου Αναστασιάδη προηγουμένως στη Νέα Υόρκη.
Στο Αιγαίο, η Άγκυρα έκανε ένα ακόμα βήμα στην προσπάθειά της να ακυρώσει την ελληνική υφαλοκρηπίδα του Καστελλόριζου, νησιού που εγγυάται την ελληνική υφαλοκρηπίδα και τις θαλάσσιες ζώνες στην Ανατολική Μεσόγειο, μέσω NAVTEX, που εξέδωσε για στρατιωτικές ασκήσεις σε περίπου έναν μήνα.
Την ίδια ώρα συνεχίζεται και το ενεργειακό πόκερ στην κυπριακή ΑΟΖ. Γίνεται φανερό ότι η τουρκική επιδίωξη είναι να βρεθεί τρόπος, με λύση ή χωρίς λύση του Κυπριακού, διαμοιρασμού του κυπριακού φυσικού αερίου στα τρία, ανάμεσα στην Τουρκία, τους Τουρκοκυπρίους και τους Ελληνοκυπρίους. Εξυπακούεται και μεταφορά του αερίου προς την Ευρώπη με αγωγό μέσω Τουρκίας.
Είναι φανερό ότι χωρίς μια νέα στρατηγική, έναν νέο στρατηγικό προσανατολισμό εκτός πεπατημένης, οδεύουμε στο άγνωστο και μάλιστα χωρίς τη βάρκα της ελπίδας! Ή αυτό που είπε ο ποιητής σε άλλες περιστάσεις, στα σκοτεινά πηγαίνουμε, στα σκοτεινά προχωρούμε…
*Πανεπιστημιακός, διευθυντής του Κέντρου Ελληνικών Ερευνών Καναδά – ΚΕΕΚ και μέχρι πρόσφατα επιστημονικός συνεργάτης του ΕΔΙΑΜΜΕ στο Πανεπιστήμιο Κρήτης. – [email protected] – Δημοσιεύθηκε στις ΑΠΟΨΕΙΣ
Τα δύο σενάρια που θα κρίνουν τις σχέσεις της Τουρκίας με τις ΗΠΑ: Ή είσαι φίλος ή εχθρός…