Σαλβίνι θα θέλαμε, αλλά προς το παρόν δεν έχουμε. Μακρόν όμως διαθέτει το σημερινό πολιτικό προσωπικό της χώρας, ή εν πάσει περιπτώσει διάφορους επίδοξους μιμητές που κατά δήλωση τους, θα ήθελαν να του μοιάσουν(όταν προφανώς …μεγαλώσουν).
Τον κατασκεύασαν τα μέσα ενημέρωσης τον Μακρόν, φιλοτεχνώντας του ένα προφίλ δήθεν εναλλακτικού μετριοπαθή και φιλελεύθερου ευρωπαιστή με αναπτυξιακό όραμα για την Γαλλία, αλλά και υπέρμαχου της πολυπολιτισμικής συνύπαρξης. Κάποιοι ισχυρίστηκαν χωρίς ίχνος ντροπής, ότι θα μπορούσε να ορθώσει και ανάστημα στον γερμανικό ηγεμονισμό, προασπίζοντας με σθένος τα συμφέροντα της πατρίδας του. Μέχρι και την παράξενη σχέση με την γιαγιά Μπριζίτ, έσπευσαν να εξιδανικεύσουν, εμφανίζοντας το κωμικοτραγικά αλλόκοτο προεδρικό ζεύγος ως υπόδειγμα συζυγικής αφοσίωσης…
Οι πιο υποψιασμένοι βέβαια κατάλαβαν εξ αρχής ότι πρόκειται για ένα υποπροιόν του ελεγχόμενου από τους Γερμανούς ευρωπαικού τραπεζικού συστήματος, που επιστρατεύθηκε σε διατεταγμένη αποστολή για να αποτελέσει προσωρινό ανάχωμα στο εθνοκεντρικό κίνημα της Μαρίν Λεπέν. Ενας Γάλλος Παπαδήμος…
Οι λιγότερο υποψιασμένοι πείσθηκαν ότι δεν θα ήταν ο ηγέτης που θα κάνει την Γαλλία περήφανη όταν τον είδαν να αποδίδει τιμές στον τάφο του δωσίλογου στρατηγού και κατοχικού κυβερνήτη Φιλίπ Πετέν, (του Γάλλου Τσολάκογλου δηλαδή), τάχα μου για την συνεισφορά του στον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο.
Και οι πλατιές μάζες εξεγέρθηκαν όταν τον είδαν να τρελαίνει τους Γάλλους στους φόρους και στις αντεργατικές επινοήσεις που συντάσσονται στα γραφεία της Κομισιόν κατ εντολήν του μεγάλου Γερμανού αδελφού…
Είναι βέβαιον ότι ο κομψευόμενος νεοφιλελέ Μακρόν δεν θα έχει καθόλου εύκολα ξεμπερδέματα. Το απότομο γκρέμισμα της δημοφιλίας του μέσα σε ενάμιση χρόνο προεδρικής θητείας, αποτελεί αρνητικό ρεκόρ και προμηνύει άσχημη συνέχεια.
Σε κάθε περίπτωση όμως ο Μακρόν, είτε υποχωρήσει άτακτα στα διαρκώς αυξανόμενα αιτήματα των «αγανακτισμένων», είτε καταφύγει σε νέες επιχειρήσεις βίαιης καταστολής, είναι πολιτικά τελειωμένος. Ένας πολλά υποσχόμενος εντολοδόχος του συστήματος που περιβλήθηκε με αχρείαστη αίγλη και καταλήγει καμένο χαρτί στον σκουπιδοτενεκέ της ιστορίας.
Τα όσα συμβαίνουν σήμερα στην Γαλλία θα έπρεπε να προβληματίζουν ιδιαίτερα το πολιτικό προσωπικό στην Ελλάδα, καθώς μπορεί να απεικονίζουν σκηνές και από το δικό μας, όχι και τόσο μακρινό…μέλλον. Δυστυχώς το πολιτικό αισθητήριο και η ικανότητα πρόβλεψης των σημερινών πολιτικών αρχηγών της χώρας, μάλλον είναι για τα ντουβάρια…
Toυλάχιστον αυτός ο τελευταίος είχε διακινδυνεύσει άθελα του και μια προφητεία: «Αργά ή γρήγορα θα έρθει και η σειρά της πατρίδας μας», είχε πει.
Ε, που θα πάει; Θα βρούμε κι εμείς τον δικό μας Μακρόν…
Γαλλία 1968-Γαλλία 2018, μια τραγική ομοιότητα: Το χτύπημα από τον Τραμπ ήταν δυνατό