Του ΣΕΝΕΡ ΛΕΒΕΝΤ
Συνεργασία με τις ΑΠΟΨΕΙΣ και την HELLAS JOURNAL
Με αποκάλεσες ανάγωγο κύριε Ρετζέπ; Έχεις δίκαιο. Είμαι ανάγωγος. Και μάλιστα πάρα πολύ. Δεν πήρα καθόλου αγωγή από την μητέρα και τον πατέρα μου. Δεν μου έμαθαν να λέω ψέματα. Να κλέβω. Δεν μου έμαθαν να συκοφαντώ.
Ο πατέρας μου φορούσε παντούφλες όταν επέστρεφε από το παντοπωλείο στο σπίτι. Επειδή δεν είχαμε χρήματα να πάρουμε νέες μπότες, στο σπίτι μας δεν υπήρχαν κουτιά από μπότες. Γι’ αυτό δεν ήξερε ότι έπρεπε να κρύβει χρήματα μέσα στα κουτιά από μπότες. Είμαι ανάγωγος επειδή ούτε αυτό μου το έμαθε ο πατέρας μου. Δεν μου είπε «γιε μου αν αποκτήσεις πολλά χρήματα, φύλαξέ τα σε κουτιά από μπότες».
Αλλά δεν μου την έμαθαν. Είμαι ανάγωγος επειδή δεν ξέρω ότι οι γυναίκες πρέπει να είναι δούλες των ανδρών. Τα κορίτσια πρέπει να καλύπτονται μέχρι τα μάτια τους. Δεν πρέπει να φαίνονται καν τα μαλλιά τους και η άκρη των νυχιών τους. Δεν πρέπει να υψώνουν καθόλου την φωνή τους μπροστά στους άνδρες. Όταν επιστρέψουν από την δουλειά στο σπίτι πρέπει να τους πλένουν τα πόδια, να ετοιμάζουν το τραπέζι. Αν ως επιβράβευση γι’ αυτό φάνε και μερικά χαστούκια, είναι αποδεχτό, έτσι;
Κοίτα, επειδή δεν τα ξέρω όλα αυτά, είμαι πολύ ανάγωγος. Αντί να πηγαίνω πέντε φορές στο τζαμί, διαβάζω βιβλία. Και επιπλέον, πολύ ανάγωγα βιβλία. Διαβάζω όχι μόνο Milan Kundera, αλλά και Henry Miller. Παρακολουθώ τον ανήθικο και ξεδιάντροπο Παζολίνι. Πίνω ποτό στο τραπέζι με το φαγητό. Μου αρέσουν οι φωτογραφίες του Μουσταφά Κεμάλ που πίνει ρακί και καπνίζει.
Είμαι τόσο ανάγωγος που ουδέποτε ήταν σπαθιά μου οι μιναρέδες, κράνος μου οι θόλοι και στρατόπεδά μου τα τζαμιά. Φταίει ο πατέρας μου, όχι εγώ. Μόνο από μπαϊράμι σε μπαϊράμι πήγαινε στο τζαμί. Εμένα δεν με έπαιρνε. Μεγάλωσα με τόσο ανάγωγο τρόπο που πολύ αργά έμαθα ότι δεν απαγορεύεται ένας πατέρας να νιώθει ηδονή έναντι της κόρης του, ότι άνδρας δάσκαλος δεν μπορεί να διδάξει ένα κορίτσι επτά χρόνων, ότι ένα κορίτσι τριών χρόνων δεν μπορεί να εμφανιστεί με τα εσώρουχα μπροστά στον θείο της, ότι η θρησκεία μας δεν ανακατεύεται στο γάμο με την μητέρα και ότι ο σύζυγος μπορεί να έρθει σε συνουσία με την σύζυγό του αφού αυτή πεθάνει.
Ποτέ δεν σκέφτηκα να πάω στην Κάαμπα για να πετροβολήσω τον διάβολο. Ποτέ δεν επέδειξα την ευγένεια που επιδείξατε εσείς προς τους Σαουδάραβες βασιλιάδες που έχουν αγωγή. Δεν έμαθα να σας ευγνωμονώ επειδή μας απελευθερώσατε στην Κύπρο. Αν ήμουν μαθητής του Τζουμπελί Αχμέτ Χότζα ίσως να είχα αγωγή όπως εσείς, αλλά ο δικός μου δάσκαλος ήταν ο Ζεϊνέλ Μπέι. Ο διευθυντής Μπαλμάν Μπέι του έλεγε «παίξε το κουδούνι σου». Και εκείνος το έπαιζε. Είναι τόσο ανάγωγος που θα έβγαζα άλλα νοήματα από αυτό. Ήμουν ερωτευμένος με την Αφροδίτη. Διότι δεν ήξερα τι πόρνη ήταν.
Δεν θεωρώ γιορτή τις 20 Ιουλίου και δεν την γιορτάζω. Δεν βλέπω τους Κύπριους ως εχθρούς. Δεν μου αρέσουν οι φωνές ότι «δεν πεθαίνουν οι πεσόντες, δεν μοιράζεται η πατρίδα». Δεν σέβομαι όσους φωνάζουν ο Αλλάχ είναι μεγάλος και πάνε να σκοτώσουν ανθρώπους. Όταν πεθάνω δεν θέλω ιμάμη. Δεν θέλω ναμάζι, δεν θέλω προσευχές. Θέλω να καώ. Να σκορπιστούν οι στάχτες μου στην θάλασσα. Να είμαι ανάγωγος και όταν θα πεθάνω. Να σκάσουν οι διάβολοι!
Το πνεύμα του ζει στα προεδρικά μέγαρα: Ο Αναστασιάδης έγινε Ντενκτάς, λέει ο Γ.Γ. του ΑΚΕΛ!