Η ελευθερία δεν χαρίστηκε από κανένα, καταχτιέται: Επιλογή είναι μόνο ο ξεσηκωμός…

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Ενοχλείται η Άγκυρα επειδή δεν θέλει να δίνει ούτε από τα κλεμμένα: Η αναφορά για την Κύπρο από την αναξιόπιστη Ε.Ε. έβγαλε από τα …ρούχα της την Τουρκία!

Ικανοποίηση του Νίκου Χριστοδουλίδη για τα συμπεράσματα των Βρυξελλών στα ευρωτουρκικά; Στάλθηκε «θετικό μήνυμα» για Κυπριακό λέει ο Πρόεδρος της Κύπρου

Μητσοτάκης στη Σύνοδο Κορυφής: Θα κάνουμε ό,τι περνάει από το χέρι μας για να εκτονωθεί η κρίση στη Μέση Ανατολή* Ικανοποίηση για το κείμενο συμπερασμάτων

ΤΟΥ ΠΑΝΙΚΟΥ ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΥ

Οι άνθρωποι κάθε χώρας δεν είναι οι ίδιοι. Ανήκουν σε διαφορετικές κοινωνικές και οικονομικές τάξεις. Μπορεί να έχουν χαρακτηριστικά, ιδεολογίες και καταβολές που τους διαφοροποιούν μεταξύ τους, αλλά συνάμα έχουν και στοιχεία που τους ενώνουν και τα οποία τούς επιβάλλουν την αναγκαιότητα της συνύπαρξης.

Για εξήντα και πλέον χρόνια, ο λαός της Κύπρου υποφέρει εξαιτίας ξένων παραγόντων και συμφερόντων, αλλά και κάποιων ντόπιων, μεγεθύνοντας μέσα από εγκλήματα την απόσταση ανάμεσα στις δύο κοινότητες.

Όλες αυτές τις δεκαετίες, πρωταγωνιστές ήταν και παραμένουν η ισχύς των όπλων και τα ξένα κέντρα με τους -κατά διαστήματα- εκπροσώπους τους στο νησί.

• Γι’ αυτό, μετά από τόσα χρόνια αδιέξοδων και χρεοκοπημένων διαπραγματευτικών διαδικασιών, που οδηγούν σε συνεχείς υποχωρήσεις της ελληνοκυπριακής πλευράς, η μόνη προοπτική για απελευθέρωση των κατεχομένων και για ειρηνική συμβίωση των πολιτών είναι οι ίδιοι οι πονεμένοι και προδομένοι άνθρωποι αυτού του τόπου.

Μπροστά στις παλιές και καινούργιες φωνές του διαχωρισμού και της διχοτόμησης, η επιλογή που απομένει στον κόσμο είναι η κινητοποίηση, ο συντονισμός και ο ξεσηκωμός των δυο κοινοτήτων. Όχι μέσα από τις ξεθωριασμένες και άνευ σημασίας λεγόμενων «επαναπροσεγγιστικών εκδηλώσεων», υπό το βλέμμα του κατακτητή, αλλά ειρηνικών ενεργειών για την αποτίναξη της κατοχής.

Ας αναρωτηθούμε πόσοι Κύπριοι έχασαν με τον πιο βάρβαρο τρόπο αγαπημένα τους πρόσωπα και από τότε η ζωή τους είναι χωρίς πραγματική χαρά;

• Πόσοι πλήρωσαν ακριβά την προδοσία από «δικούς» μας και ξένους; Πόσοι ξεριζώθηκαν και έγιναν πρόσφυγες στην ίδια τους την πατρίδα, σε ελεύθερες και κατεχόμενες περιοχές;

Πόσοι αδημονούν για 44 και πλέον χρόνια να γυρίσουν στα σπίτια τους και να ταφούν στα χώματά τους;

• Πόσοι λαχταρούν να αποτινάξουν τη συνήθεια της υποταγής που τους επέβαλε ο Αττίλας και ο χρόνος;

Πόσοι διαφωνούν με μορφές λύσης (συνομοσπονδία, δύο κράτη) και με κάθε μορφή διευθέτησης που δεν θα επανενώνει την πατρίδα, αλλά θα νομιμοποιεί την παρανομία και τους κλέφτες;

• Πόσοι και στις δύο κοινότητες θέλουν να είναι ελεύθεροι πολίτες της Κυπριακής Δημοκρατίας, έχοντας ακριβώς τα ίδια δικαιώματα που έχουν όλοι οι υπόλοιποι πολίτες της Ευρωπαϊκής Ένωσης;

Πόσοι υποστηρίζουν την εφαρμογή του ευρωπαϊκού κεκτημένου σε όλη την επικράτεια της Κύπρου;

• Πόσοι μετά από τόσα χρόνια έφτασαν στο σημείο να μη βλέπουν καμία δυνατότητα για λύση που να οδηγεί σ’ ένα λειτουργικό κράτος δικαίου, χωρίς εγγυητές και προστάτες;

Όλοι λοιπόν αυτοί οι πολίτες συνθέτουν μια μοναδική δυναμική, μια μοναδική εμπειρία και ελπίδα για λύτρωση της Κύπρου. Φτάνει όμως να το καταλάβουν, να το συνειδητοποιήσουν και να πάρουν επιτέλους τη ζωή και την πατρίδα τους στα δικά τους χέρια.

Η ελευθερία δεν χαρίστηκε από κανένα και ούτε χαρίζεται. Κατακτιέται με ειρήνη, αξιοπρέπεια και επιμονή.

• Τα σχόλια που δημοσιεύονται στην ιστοσελίδα μας εκφράζουν απαραίτητα τους συγγραφείς. Η ιστοσελίδα μας δεν λογοκρίνει τις γνώμες των συνεργατών της. Επίσης απαγορεύεται δια νόμου η αναδημοσίευση των σχολίων χωρίς τη γραπτή έγκριση της ιστοσελίδας.

«Κίτρινη προειδοποίηση» για την Κύπρο: Οι αυτοκτονικές εμμονές και τα πολλά λάθη…