Είναι δυνατόν να εκφράζει κάποιος άποψη για την Κύπρο και να μην αναφέρει την κατοχή;
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
«Ήρεμα νερά» και τουρκικό πιστόλι στις διαπραγματεύσεις: Ξυπνήστε στην Αθήνα, «η Τουρκία διαδοχικά κάνει μαξιμαλισμό για να σας υποχρεώσει σε αυτοπεριορισμό»…
Οι έωλες δικαιολογίες της κ. Ντόρας Μπακογιάννη: Άλλο Κύπρος, άλλο Κόσοβο, λέει τώρα… Η πρώην υπουργός ισχυρίζεται ότι δεν δημιουργείται κανένα προηγούμενο!!!
Φίλος με παρέπεμψε σε βίντεο που έκανε τον γύρο του διαδικτύου. Επίκεντρο μια κοπελίτσα. Κυπρία.
Ανέπτυσσε με ένταση την άποψή της για το Κυπριακό. Πρόθεση του φίλου ήταν να μου επισημάνει την ευφυΐα και την πολιτική ωριμότητα αυτού του νεαρού προσώπου. Βάσιμος ο εντυπωσιασμός του.
Η κοπέλα, εκτός από πάθος για το πρόβλημα, είχε μια σπιρτάδα στο βλέμμα και στον λόγο. Η γλώσσα της ήταν σπαρμένη με κυπρισμούς. Αυτό όμως κάποτε είναι θέμα προσωπικής γλωσσικής αισθητικής. Κάποιοι επιλέγουν να εξελληνίζουν. Άλλοι να αναδεικνύουν στοιχεία διαλέκτου. Φαντάζομαι θεωρούν εαυτούς αυθεντικότερους. Ίσως και να είναι. Αν και όταν ξανοιχτείς έξω από τα όρια της επίσημα ομιλούμενης ελληνικής λιγάκι δύσκολο να επανακαθορίσεις γλωσσικά όρια. Μήπως είναι το ιδίωμα που μιλιέται σε ένα καφενείο στη Χούλου, σε ένα κουρείο στη Λευκωσία ή στην αίθουσα καθηγητών του Λανιτείου Γυμνασίου;
- Εν πάση περιπτώσει. Επικεντρώθηκα στην πολιτική της ανάλυση. Το κορίτσι κατάφερε να αρθρώσει άποψη για το Κυπριακό χωρίς να αναφέρει, έχω την εντύπωση, μια φορά τη λέξη Τουρκία. Το απόσταγμα της ανάλυσης ήταν ότι Ελληνοκύπριοι και Τουρκοκύπριοι πρέπει να συναδελφωθούν. Πρέπει να εγκαταλείψουν τις μητέρες πατρίδες. Αν το πετύχουν τότε το Κυπριακό βαίνει προς επίλυση.
Μια ενότητα της ομιλίας της ήταν αφιερωμένη στην καταγγελία του «Δεν Ξεχνώ». Η ομιλήτρια θεωρούσε ότι ανήκει σε μια γενιά που πλανήθηκε οικτρά από αυτό το σύνθημα. Ποτέ δεν της εξηγήθηκε το περιεχόμενό του και επίσης την υποχρέωσε σε μόνιμη καθήλωση στο παρελθόν. Σε ό,τι αφορά το περιεχόμενο του «Δεν Ξεχνώ» ίσως όντως δεν προσδιορίστηκε επαρκώς στην εκπαίδευση. Και αυτό πιθανώς αποτέλεσμα της μαινόμενης σύγκρουσης των δύο σχολών σκέψης στο Κυπριακό.
Οι μεν απορριπτικοί θα το ήθελαν πολύ βαθύ οι δε ενδοτικοί πολύ ρηχό. Είναι τόσο δύσκολο όμως να καταλάβει κανείς ότι αφορά τους τόπους που χάσαμε; Και όχι μόνο τους τόπους. Την κουλτούρα που είχε ανθίσει και έσβησε∙ τους ανθρώπους ως φορείς ενός τοπικού πολιτισμού∙ τη σχέση του πολιτισμού με τη γη.
- Ύστερα γιατί το «Δεν Ξεχνώ» να συνιστά νοσηρή καθήλωση στο παρελθόν; Το να θυμούμαστε την απώλεια ως στοιχείο μιας κραυγής για αποκατάσταση είναι νοσηρό; Οι Παλαιστίνιοι θυμούνται ακόμη τις εστίες που έχασαν. Οι Ισραηλίτες δεν ξέχασαν το ολοκαύτωμα. Επίσης για αιώνες διατηρούσαν ιστορική, βιβλική, μνήμη του λίκνου τους. Δεν είναι πιο νοσηρό να ξεχνάς και να παρουσιάζεις ως περίπου κοινότοπη ή και αποτέλεσμα θεοδικίας την καταστροφή που σε βρήκε; «Ε και τι έγινε; Έτσι και αλλιώς μας άξιζε…»
Φαντάζομαι η διεκδίκηση δικαιωμάτων και αποκατάστασης θα ταξινομείται από κάποιους στη σφαίρα του εθνικιστικού. Είναι όμως νοητό το επί του παρόντος εφικτό να καθορίζει και τα όρια του εθνικιστικού; Και αν το μόνο εφικτό είναι η αποδοχή λύσης τουρκοποίησης;
Στη συνέχεια το κορίτσι απευθύνθηκε με θυμό στην ηγεσία του τόπου. Απαίτησε λύση χθες και μέμφθηκε τον Πρόεδρο που ολιγωρεί. Γιατί δεν βάζει μπρος για συμφωνία με τον Ακιντζί; Εύλογο το ερώτημα με βάση την ανάλυση. Αφού το Κυπριακό είναι ζήτημα των δύο κοινοτήτων τότε γιατί οι ηγεσίες δεν καταλήγουν επιτέλους σε λύση;
- Καταπλήσσομαι με τέτοιες αναλύσεις που καταφέρνουν να κρατήσουν εκτός πεδίου την Τουρκία. Εμένα τουλάχιστον μου φαίνεται απαράκαμπτος ο τουρκικός ρόλος. Ιδίως όταν η Τουρκία είναι παντοδύναμη. Όπως είναι σήμερα. Αλλά και παμφάγα. Όπως επίσης είναι σήμερα. Και κάποιος θα πρέπει να δώσει τουλάχιστον μια αμυδρή εξήγηση πώς θα φύγει με το καλό από την Κύπρο δοθέντος ότι θα τα βρουν οι κοινότητες. Και αυτό πάλι αν υποθέσουμε ότι έχει την αυτονομία η τουρκική κοινότητα υπό τας συνθήκας να διαπραγματευθεί με γνώμονα το δικό της συμφέρον. Πράγμα αδύνατο.
Επίσης πρέπει να δοθεί μια εξήγηση για τον ρόλο των εποίκων. Οι οποίοι είναι τέτοιου αριθμού που είτε μένουν και αλλοιώνουν εσαεί τη δήθεν τουρκοκυπριακή κοινότητα και την κυπριακή δημογραφία είτε φεύγουν και όντως δίδεται μια ισχυρή ώθηση στην επίλυση του Κυπριακού «για τους Κυπρίους».
Η ανάλυση λοιπόν της κοπελιάς παραμερίζει τόσο τους έποικους όσο και την τουρκική παρουσία. Αυτά όμως συνθέτουν το άλυτο κυπριακό πρόβλημα!
- Και επιστρέφω στη χρήση του κυπριακού ιδιώματος. Είναι και αυτή ενίοτε μέρος της συγκεκριμένης θεώρησης του Κυπριακού. Το Κυπριακό είναι πρόβλημα εκατέρωθεν εθνικισμών (τουρκικού και ελληνικού). Η υιοθέτηση κοινής κυπριακής ταυτότητας εξαφανίζει ουσιαστικά το ζήτημα. Ήγουν κυπριακή ταυτότητα και «κυπριακή» γλώσσα.
Δεν θα διαφωνήσω ότι εθνικιστικές εξάρσεις αξιοποιήθηκαν ως πρόσχημα. Από αυτό το σημείο όμως ώς την εκρίζωση εθνικών ταυτοτήτων (αν αυτό είναι εφικτό) είναι άλλο θέμα. Έτσι και αλλιώς επιστρέφουμε στην παράμετρο Τουρκία. Είναι αρκετό για την Τουρκία να δηλώσουμε Κύπριοι; Όχι βέβαια. Εξυπηρέτηση γεωπολιτικών στόχων αναζητεί. Τώρα αν δηλώσουμε Τούρκοι μπορεί να μας αφήσει ένα κάποιο αυτοδιοίκητο…
Καταλήξαμε όμως να συζητούμε άτοπα και αυτό είναι το πρόβλημα αυτής της ταυτοτικής θεώρησης του Κυπριακού. Το θέμα όμως είναι πιο σοβαρό. Μου φαίνεται ότι αυτή η προσέγγιση κερδίζει έδαφος. Όσο ανεδαφική και αν είναι. Τρομοκρατούμαι με τη σκέψη ότι μπορεί να υπάρχει τέτοια διάσταση αντιλήψεων στους κόλπους της κοινότητάς μας. Αυτό και αν είναι μια σοβαρή πηγή μελλοντικού διχασμού.
- Τα σχόλια που δημοσιεύονται στην ιστοσελίδα μας εκφράζουν απαραίτητα τους συγγραφείς. Η ιστοσελίδα μας δεν λογοκρίνει τις γνώμες των συνεργατών της.
Πρόκληση: Έβγαλαν “λάδι” τον λομπίστα της Τουρκίας, που ανέλαβε την απαγωγή του Γκιουλέν