Δύο χρώματα σφράγισαν τις επαναστάσεις στον κόσμο: Οι κόκκινοι της Ρωσίας, οι κίτρινοι της Γαλλίας
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
Του ΣΕΝΕΡ ΛΕΒΕΝΤ
Συνεργασία με τις ΑΠΟΨΕΙΣ και την HELLAS JOURNAL
Το αντιλαμβάνεστε; Δεν υπάρχει απολύτως τίποτα σχετικό με την εξωτερική πολιτική ανάμεσα στις απαιτήσεις που υπέβαλαν προς την κυβέρνηση τα κίτρινα γιλέκα που αυτή την στιγμή εμφανίζονται ως το πιο επαναστατικό κομμάτι του κόσμου και έκαναν άνω κάτω την Γαλλία!
Διάβασα τις απαιτήσεις τους που αποτελούνται από 42 άρθρα. Δεν συνάντησα κάτι τέτοιο. Οι απαιτήσεις τους αφορούν τις συνθήκες εργασίας και ζωής των Γάλλων εργαζομένων και την κατάργηση των απαλλαγών που αναγνωρίζονται στους κατόχους του πλούτου. Τον περιουσιακό φόρο για παράδειγμα. Ο κύριος Μακρόν τον είχε καταργήσει. Οι διαδηλωτές απαιτούν να επιβληθεί ξανά. Ο Μακρόν, ο οποίος προσπάθησε να προβεί σε φιλοφρονήσεις προς τους διαδηλωτές στην ομιλία που έκανε, δεν υποχώρησε πάνω σε αυτό το θέμα.
- Γιατί δεν έχουν καμία απαίτηση τα κίτρινα γιλέκα αναφορικά με την εξωτερική πολιτική της Γαλλίας; Δεν τους ενδιαφέρει καθόλου; Για παράδειγμα δεν θα μπορούσαν να έλεγαν στον Μακρόν «κάτω τα χέρια από την Συρία»;
Τι δουλειά έχει η Γαλλία στην Συρία; Επιχείρησε και αυτή να πάρει την δημοκρατία εκεί μαζί με την Σαουδική Αραβία, το Κατάρ και την Τουρκία; Σε δήλωση που έκανε τον περασμένο Δεκέμβριο στον γαλλικό Τύπο, ο Πρόεδρος της Συρίας Μπασάρ Άσσαντ κατηγόρησε την Γαλλία ότι στηρίζει τους τρομοκράτες από την πρώτη κιόλας μέρα.
«Η Γαλλία είναι άμεσα υπεύθυνη για τους θανάτους στην Συρία», είπε. Τότε η Οργάνωση Διεθνής Αμνηστία είχε ετοιμάσει μιαν έκθεση για τα ανθρώπινα δικαιώματα στην Συρία. Σε αυτή την έκθεση, που ετοιμάστηκε στηριζόμενη σε 84 μάρτυρες, υπήρχαν ισχυρισμοί ότι 13 χιλιάδες αντιπολιτευόμενοι το καθεστώς είχαν δολοφονηθεί στην Συρία μεταξύ των ετών 2013 και 2015.
Ο Άσσαντ απέρριψε αυτούς τους ισχυρισμούς. Και αντιτάχθηκε στην επίσκεψη των διεθνών παρατηρητών στην Συρία για διεξαγωγή έρευνας. Οι Γάλλοι δημοσιογράφοι ρώτησαν τον Άσσαντ γιατί δεν το αποδέχεται αυτό. Τους είπε το εξής:
- «Είναι πρόβλημα ανεξαρτησίας πρώτα απ’ όλα. Αν εμείς στέλλαμε στην χώρα σας συριακή αντιπροσωπεία και ζητούσαμε να μελετήσουμε την βοήθεια για τις εκλογές που πήρε ο Σαρκοζί από τον Καντάφι και το θέμα την δολοφονίας χιλιάδων Λίβυων από τον στρατό σας που βρισκόταν κάτω από τις διαταγές των Σαρκοζί και Ολάντ, θα το επιτρέπατε;»
Αυτή δεν είναι η πρώτη φορά που η Συρία κατηγόρησε την Γαλλία. Την κατηγόρησε και κατά τις πρώτες μέρες του πολέμου που άρχισε το 2011 και ακόμα την κατηγορεί. Η πιο πρόσφατη κατηγορία τις τελευταίες μέρες ήταν εναντίον της Τουρκίας, των ΗΠΑ και της Γαλλίας. Ανακοίνωσε ότι στις περιοχές που βρίσκονται οι στρατοί των τριών χωρών διεξήγαγαν παράνομες αρχαιολογικές ανασκαφές και κλοπές και κάλεσε τον ΟΗΕ να πράξει το καθήκον του. Στην δήλωση που εκδόθηκε λέχθηκε ότι «τέτοιου είδους πρωτοβουλίες αποτελούν ένα νέο έγκλημα πολέμου που προστέθηκε στα εγκλήματα εναντίον του συριακού λαού, της ιστορίας και του πολιτισμού».
Αυτά είναι πολύ γνώριμα και σε εμάς τους Κύπριους. Μετά την τουρκική εισβολή και κατοχή του 1974 λεηλατήθηκαν και στην Κύπρο ιστορικά έργα. Στο βόρειο τμήμα της Κύπρου. Στην κατεχόμενη περιοχή. Πρώτα συλήθηκαν οι εκκλησίες. Κλάπηκαν εικόνες ανεκτίμητης αξίας. Μεταφέρθηκαν στο εξωτερικό και πωλήθηκαν για εκατομμύρια δολάρια.
- Μερικές από αυτές βρέθηκαν μετά από χρόνια και παραδόθηκαν στην ελληνική Ορθόδοξη Εκκλησία της Κύπρου. Και μια εικόνα του Χριστού ήταν στην κατοχή του διάσημου Άγγλου τραγουδιστή Boy George. Επέστρεψε την εικόνα στην Κύπρο ο Boy George μόλις έμαθε ότι είχε κλαπεί από εκκλησία στην Κύπρο. Και πριν μερικές βδομάδες επιστράφηκε μια εικόνα που κλάπηκε από την εκκλησία της Κανακαριάς. Υπολογίζεται ότι ανέρχεται στις περίπου 20 χιλιάδες ο αριθμός των εικόνων που κλάπηκαν από τις εκκλησίες στην Κύπρο μετά το 1974.
Ας επιστρέψουμε στα κίτρινα γιλέκα. Δεν τους ενδιαφέρουν καθόλου τα προβλήματα που προκαλεί η Γαλλία στον λαό μιας άλλης χώρας; Ή οι βόμβες που εκρήγνυνται στο Παρίσι; Έχασαν την ζωή τους περίπου 150 άνθρωποι σε ένοπλες και βομβιστικές επιθέσεις αυτοκτονίας που πραγματοποιήθηκαν στις 13 Νοεμβρίου 2015 σε επτά περιοχές και στο στάδιο του Παρισιού και τραυματίστηκαν περισσότεροι από 300. Ποιου έργο ήταν αυτό; Του Ισλαμικού Κράτους!
- Η Νίκαια πνίγηκε στο αίμα στις 14 Ιουλίου 2016, που είναι η Ημέρα της Βαστίλης, η πιο σημαντική γιορτή της Γαλλίας. Σκότωσε 84 άτομα ένα μέλος του Ισλαμικού Κράτους που πλάκωσε τους ανθρώπους με φορτηγό. Στις 7 Ιανουαρίου 2015 διοργανώθηκε ένοπλη επίθεση εναντίον των γραφείων του γνωστού χιουμοριστικού περιοδικού Charlie Hebdo στο Παρίσι.
Στο επεισόδιο σκοτώθηκαν 12 άτομα εκ των οποίων ένας αστυνομικός και τραυματίστηκαν άλλα 11. Θα περίμενα και τότε έναν ξεσηκωμό όπως αυτός των κίτρινων γιλέκων τώρα. Διότι όλες οι τρομοκρατικές ενέργειες είναι αποτέλεσμα της εξωτερικής πολιτικής της Γαλλίας. Η Γαλλία έσπειρε ό,τι θέρισε, όπως η Αγγλία, η Γερμανία, η Ιταλία, η Ισπανία και άλλα ευρωπαϊκά κράτη. Και τι παράξενο, η Γαλλία που έδωσε τόσα θύματα στην τρομοκρατία, κατηγορούσε τον Μπασάρ Άσσαντ στην Συρία μετά από κάθε επεισόδιο. Δεν κατηγορούσε το Ισλαμικό Κράτος παρά το γεγονός ότι ανέλαβε τις βομβιστικές επιθέσεις. Διότι το μόνο που ήθελε ήταν να ανατραπεί ο Άσσαντ όπως ο Καντάφι.
- Όμως, ο Άσσαντ δεν διέπραξε καμία ένοπλη και βομβιστική τρομοκρατική επίθεση σε ευρωπαϊκές πόλεις μέχρι σήμερα. Δεν το είδε καθόλου αυτό ο γαλλικός λαός; Δεν κατάλαβε καθόλου πώς η ζωή του διακινδυνεύεται από το ίδιο το κράτος του; Δεν αντιλήφθηκε καθόλου από πού προέρχεται η έκτακτη κατάσταση που αναγκάζεται να υπομένει;
Κατά την γνώμη μου, στις τελευταίες γαλλικές εκλογές ο λαός έπρεπε να επιλέξει κοιτάζοντας πιο πολύ την εξωτερική πολιτική. Αλλά όπως δεν κοίταξε την εξωτερική πολιτική, δεν κοίταξε και την εσωτερική πολιτική. Έβαλε στο κεφάλι του έναν τραπεζίτη εκπρόσωπο των πλουσίων. Και τώρα ξεσηκώθηκε.
Δύο χρώματα σφράγισαν τις επαναστάσεις στον κόσμο. Το κόκκινο και το κίτρινο. Οι κόκκινοι είχαν κάνει μια διεθνιστική επανάσταση το 1917. Ενώ τώρα οι κίτρινοι αρκούνται με μια εθνική επανάσταση!
- Τα σχόλια που δημοσιεύονται στην ιστοσελίδα μας εκφράζουν απαραίτητα τους συγγραφείς. Η ιστοσελίδα μας δεν λογοκρίνει τις γνώμες των συνεργατών της. Επίσης απαγορεύεται δια νόμου η αναδημοσίευση των σχολίων χωρίς τη γραπτή έγκριση της ιστοσελίδας
Ένα βράδυ ξαφνικά μπορεί να έρθουν, λένε… Οι πληρωμένοι δολοφόνοι του Ερντογάν στην Κύπρο