Αβέρωφ, Άντρο και Νικόλα: Αυτό είναι τραγική κωμωδία, δεν είναι πολιτική… Κίνδυνος ΕΛΑΜοποίησης!
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
Του Νίκου Αντωνιάδη* – Νέα Υόρκη
- Αβέρωφ Νεοφύτου, ακούς την πλειοψηφία του κόσμου τι λέει ή κάνεις του κεφαλιού σου;
- Άντρο Κυπριανού, βλέπεις τα ποσοστά του ΑΚΕΛ πώς (και γιατί) πέφτουν;
- Νικόλα Παπαδόπουλε, καταλαβαίνεις ότι κάτι δεν πάει καλά;
- Προς όλους τους πιο πάνω, και όχι μόνον: Βλέπετε πώς και γιατί το ΕΛΑΜ δυναμώνει μέρα με τη μέρα;
Κάποιοι θα πούνε πως “είναι Χριστούγεννα, ας τα αφήσουμε πίσω μας για λίγο”. Ναι, λίγο αυτά τα Χριστούγεννα, λίγο τα περσινά, λίγο το (κάθε) Πάσχα, λίγο οι (κάθε) Αυγουστιάτικες Καλοκαιρινές διακοπές, όλα, λίγο-λίγο συνέβαλαν στο αδιέξοδο που βρισκόμαστε σήμερα. Και να ξέραμε τι κάναμε, άντε, να πούμε χαλάλι. Όμως, ξέρουμε;
Επανέρχομαι!
- Αβέρωφ Νεοφύτου, έχεις κάποια επιστημονική (αντικειμενική) έρευνα που να “διαχωρίζει” την δική σου “αποδοχή” από τον κόσμο, σε σχέση με την “αποδοχή” του Προέδρου από τον κόσμο; Π.χ., θεωρείς ότι η προσωπικότητα και τα χαρακτηριστικά του Προέδρου της Δημοκρατίας, Νίκου Αναστασιάδη (ως πρώην Προέδρου του ΔΗ.ΣΥ.), είναι και “δικά σου”, δίνοντας σου το “άλλoθι” να αλωνίζεις σε “κατεχόμενα” τραπέζια, “πετώντας” στον κόσμο ότι θες (ίσως και όσα θα ήθελε να πει ο Πρόεδρος);
Τι γίνεται εδώ, βάζεις τον μανδύα του Προέδρου και κινείσαι σε δικά σου “υπόγεια” ρεύματα; Θεωρείς ότι το 39% του ΔΗ.ΣΥ. (CYMAR, 2018), είναι “δικό σου” ποσοστό; Για ρώτησε τον κόσμο τι λέει και ξανασκέψου τις ενέργειες σου. Εκτός κι αν ο στόχος σου δεν είναι άλλος από το να υπηρετείς μόνο τα “dirty jobs”.
Αν ναι, πάω πάσο, μιας και το “ηγέτης” (στα δικά μου μάτια τουλάχιστον) είναι κάτι πολύ διαφορετικό. Θα συνέστηνα όμως να κάνεις αυτή την έρευνα και να δεις προσεκτικά τις απαντήσεις του κόσμου, τα ποσοστά του ΔΗ.ΣΥ. δεν είναι ποσοστά “αποδοχής” της (όποιας) “λύσης” αλλά κάτι άλλο. Βρες το!
- Άντρο Κυπριανού, βλέπεις τα ποσοστά του ΑΚΕΛ; Είσαι ικανοποιημένος με το 18% (CYMAR, 2018), δηλαδή το μισό ποσοστό της παλαιότερης ιστορίας του εργατικού κόμματος; Αν αυτό το ποσοστό είναι “αρκετό” για σένα και την ηγεσία του ΑΚΕΛ, δεν μου πέφτει λόγος. Όμως, είσαι σίγουρος πως η “πολιτική” του ΑΚΕΛ, η πίεση προς τον Πρόεδρο για την “όποια” λύση (ππάσα-ππάσα να τελειώνουμε, που λέμε και στην Κύπρο), θα κρατήσει αυτό το ποσοστό (ακόμη) διψήφιο;
Σκέφτηκες ποτέ το “μονό” νούμερο; Κάτι τέτοιο δεν το λέω με χαρά, το αντίθετο μάλιστα. Αν και εφόσον (κούφια η ώρα που μ΄ ακούει) γίνει κάτι τέτοιο, αυτό θα σημαίνει πως το ΕΛΑΜ, που είναι ήδη σε διψήφιο ποσοστό, στο 11% (CYMAR, 2018), θα αρχίσει να αναπνέει επικίνδυνα “φλερτάροντας” με την δεύτερη θέση του Κυπριακού κομματικού χάρτη!
Ακόμη δεν μπορώ να καταλάβω ποια στρατηγική – πολιτική έχει τόση αξία αν δεν ικανοποιεί τον κόσμο. Δεν αρκεί κάποιος να είναι καλός άνθρωπος και να έχει καλή καρδιά (χαρακτηριστικό των αγνών, απλών ανθρώπων της αριστεράς και του ΑΚΕΛ) αλλά χρειάζεται και η τέχνη της επικοινωνίας και της στρατηγικής για να αποφύγει κάποιος (ειδικά ο ηγέτης τους) τους “καρχαρίες”.
Π.χ., μια πολιτική “συγνώμη” για το Μαρί και μια πολιτική “συγνώμη” για την (μέχρι τώρα) “στάση” στο Κυπριακό, θα εμβολίαζε το 18%. Αλλά, δυστυχώς, η προσωπική μου εμπειρία δείχνει πως αν επιχειρήσει κάποιος να (σας) υποδείξει ότι “ο γάιδαρος (η Κύπρος) δεν πετά”, το κεφάλι (σας) γυρίζει από την άλλη και ξαναρχίζει το ποίημα της (ποιας;) λύσης.
- Νικόλα Παπαδόπουλε, φαντάζομαι βλέπεις ότι κάτι δεν πάει καλά. Εύχομαι να ακούς όταν σου λένε ότι μέρος του περιβάλλοντος σου σε έχει “περιθωριοποιήσει”.
Αυτό έλεγα και σε κάποιον προκάτοχο σου, είχε βγάλει η γλώσσα μου μαλλιά όταν εργαζόμουν ως σύμβουλος του: “Να ακούς τι λένε στο Εκτελεστικό, μην τους ‘γράφεις’, μην μιλάς μόνος, μην τα βάζεις με όλους, στο τέλος θα σε ‘γράψουν’ και αυτοί”. Μάταια! Κανένας δεν μπορεί να χτίσει δυνατό κόμμα αν δεν μπορέσει πρώτα να κρατήσει τον πυρήνα του κόμματος του, ο οποίος και θα οικοδομήσει γέφυρες με τον κόσμο.
Εκτός κι αν το ΔΗ.ΚΟ. του 15% (CYMAR, 2018), θα αρκεστεί και αυτό σε μονοψήφιο νούμερο, βλέποντας (κι αυτό) την “πλάτη” του ΕΛΑΜ (δυστυχώς και πάλι δυστυχώς). Πόσα χρόνια να αντέξει ο κόσμος αυτή την έχθρα; Κυπριανού ή Παπαδόπουλος; Νικόλας ή Κάρογιαν; Όσο αγνές προθέσεις και να υπάρχουν, η εμπιστοσύνη του κόσμου χτίζεται μέσα από ενωτικές πράξεις (και όχι απαξιωτικές).
Θα μπορούσα να αναλύω τα τρία “κύρια στρατόπεδα” για μέρες, βδομάδες. Προσπάθησα (για ακόμη μια φορά) απλά να κρούσω τον κώδωνα του κινδύνου προς τους προαναφερθέντες μήπως και ευαρεστηθούν να καταλάβουν πως το “πιππίλισμα” της καραμέλας ενάντια σε ακροδεξιά στοιχεία δεν έχει αποτέλεσμα. Τα ακροδεξιά στοιχεία δεν κτυπιούνται με λόγια. Αντιθέτως, τα λόγια τα φανατίζουν.
Τα ακροδεξιά στοιχεία κτυπιούνται με πράξεις, νομοσχέδια, πρακτικές και κυρίως ΕΘΝΙΚΗ ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ. Η Εθνική Στρατηγική είναι το “αντίδοτο” στην εθνικιστική έξαρση. Είναι το γιατρικό του κόσμου να νιώσει ασφάλεια, να μην αιωρείται, να μην φοβάται από τις καθημερινές κοκορίστικες εσωτερικές διαμάχες, να μην νιώθει απειλή, ή έστω, να νιώθει την λιγότερη δυνατή απειλή.
- Είναι το βάλσαμο μιας Υγιούς Δημοκρατίας, ειδικά όταν αυτή η Δημοκρατία έχει μείνει μισή και παράλληλα παλεύει να μεγαλώσει το μαλλί μετά το “κούρεμα”. Και η μεγαλύτερη απειλή δεν έρχεται από την Τουρκία. Η καθημερινή ενδυνάμωση του ΕΛΑΜ είναι πιο επικίνδυνη και πιο απειλητική από την Τουρκία. Γιατί η Τουρκία καραδοκεί να βρει παράθυρα από δικές μας “διαρροές”, όπως έκανε και το 1974, με το “άλλοθι” της εισβολής της να έχει σήμερα (σχεδόν) “νομιμοποιηθεί” πλήρως.
Για όσους γεννήθηκαν πριν το 1970, ο λόγος είναι απλός: Η αρρωστημένη αγάπη για την πατρίδα (εθνικισμός) οδηγεί σε καταστροφικά αποτελέσματα (Βλέπε ΕΟΚΑ Β και πραξικόπημα). Η έλλειψη στρατηγικής – πολιτικής και οράματος, “φοβίζουν” τον λαό, ειδικά σε μια κοινωνία που (σήμερα) τα δίκτυα κοινωνικής δικτύωσης προκαλούν ένα χάος, συχνά και πανικό, με τον καθένα να γράφει ότι του κατέβει στο νου. Αποτέλεσμα αυτού, να δημιουργείται μια τάση – ανάγκη εσωτερικής, “υπέρμετρης” αντίδρασης – ξεσπάσματος – θυμού, με αφορμή τα όσα ο λαός νιώθει ότι του κλέβουν (βλέπε “κίτρινα γιλέκα”, Γαλλία). Και άντε μετά ο Μακρόν και ο κάθε ένας που βρίσκεται “μακράν” των πραγματικών θέλω του λαού, να βρει την άκρη. Είναι κάτι όπως το ανακατεμένο στομάχι μετά από υπέρμετρο φαγητό. Ε πόσα να φάει ο δύσμοιρος ο κόσμος; Στο τέλος, για να ησυχάσει το “στομάχι” κάνει εμετό (ΕΛΑΜ)!
- Αβέρωφ, Άντρο και Νικόλα, ΞΥΠΝΑΤΕ, ακούστε τον κόσμο. Ελέγχετε λιγότερο από τα 2/3 του λαού (ως πόσο;) μιας και το 1/3+ απέχει, έκανε πλύση στομάχου. Αυτό που γίνεται τώρα δεν είναι ΠΟΛΙΤΙΚΗ αλλά Τραγική Κωμωδία!
Υ.Γ. Καλά Χριστούγεννα σε όλους τους συμπατριώτες μας. Με την ευχή για ένα “ξύπνιο” 2019!
Νίκος Αντωνιάδης (D.B.A.)
Καθηγητής Μάρκετινγκ & Στρατηγικής (CUNY/CSI)
- Τα σχόλια που δημοσιεύονται στην ιστοσελίδα μας εκφράζουν απαραίτητα τους συγγραφείς. Η ιστοσελίδα μας δεν λογοκρίνει τις γνώμες των συνεργατών της. Επίσης απαγορεύεται δια νόμου η αναδημοσίευση των σχολίων χωρίς τη γραπτή έγκριση της ιστοσελίδας.
Οι δυο απρόβλεπτοι τύποι, Ντόναλντ και Ταγίπ και εμείς οι δεδομένοι: Ούτε ΝΑΤΟ, ούτε ΗΠΑ…