Του ΣΕΝΕΡ ΛΕΒΕΝΤ
Συνεργασία με τις ΑΠΟΨΕΙΣ και την HELLAS JOURNAL
Ω, ακόμα δεν μειώθηκε και πολύ η ουρά στο οδόφραγμα, μην την ματιάσω. Η ροή από τον νότο στον βορρά. Υπάρχει γιορτή στην κατεχόμενη περιοχή. Λεφτά είναι αυτά, λεφτά. Δεν ακούνε κατοχή και παρόμοια πράγματα. Η τουρκική λίρα αποδυναμώθηκε, τα προϊόντα είναι φτηνά εδώ.
Κερδίζεις ευρώ, πληρώνεις με τουρκικές λίρες. Τι καλύτερο απ’ αυτό για τον αγαπητό Ελληνοκύπριο αδελφό. Έλα αδελφέ, έλα και εσύ. Δεν ήρθες καθόλου, έστω και αν άνοιξαν εδώ και δεκαπέντε χρόνια οι πύλες. Πείσμωσες. Δεν παραβίασες τις αρχές σου. «Ενόσω δεν απαλλαχτούν από την κατοχή εκείνα τα χώματα, εγώ δεν θα πατήσω εκεί», είπες. Και ιδού που τώρα παράτησες το πείσμα. «Όλοι έχουν την τιμή τους», λένε οι σοφοί.
Να ανέβουμε στον Άγιο Ιλαρίωνα. Και να κοιτάξουμε άλλη μια φορά από το παράθυρο της βασίλισσας. Να σε πάρω στις επαύλεις με πισίνες και στα ξενοδοχεία πέντε αστέρων που κτίστηκαν στα εδάφη τα οποία σου αφαιρέθηκαν με την βία των όπλων. Να ανέβουμε στις κορυφές του Καραβά και της Λαπήθου. Αν είναι εκεί το σπίτι που εγκατέλειψες αφήνοντας τις φωτογραφίες του γάμου σου, θα περάσουμε και από εκεί. Θα δεις, θα μας ανοίξει κάποιος από την Αλεξανδρέττα την πόρτα.
Θα σας ρωτήσει ποιος είστε. Εκείνος είναι ο ιδιοκτήτης του σπιτιού. Και εμείς οι φιλοξενούμενοι του Θεού, έτσι δεν είναι; Ύστερα να πάμε στο Βαρώσι. Να κοιτάξουμε από μακριά την πόλη την οποία κανείς μας δεν μπόρεσε να δει εδώ και 44 χρόνια. Να γράψουμε ένα σημείωμα και να το αφήσουμε στα συρματοπλέγματα.
Είναι μακριά πολύ μακριά η ουρά των αυτοκινήτων στο οδόφραγμα. Οι χουρμάδες μας ωρίμασαν στην Λεύκα. Και τα ρόδια μας, μην τα ματιάσω. Ο σπόρος από την Τουρκία, η καλλιέργειά του από εμάς. Αν και είπα να ρωτήσω κάποιον που ξέρει για το νόημα αυτής της ουράς, τα πρώτα που μου ήρθαν στο μυαλό ήταν τα γαϊδούρια. Αλλά επειδή δεν είναι γνωστό αν πίνουν και αυτά από το νερό που ήρθε με αγωγούς από το Αναμούρ, είναι θυμωμένα μαζί μου γιατί δεν προσπαθώ προς αυτή την κατεύθυνση.
Γι’ αυτό δεν θα μπορούσα να τα ρωτήσω. Θα μπορούσα μήπως να ρωτήσω τα κοράκια που παρακολουθούν τα τηλέφωνά μου και κιτρινίζουν κάθε πρωί μερικές γραμμές στα άρθρα που γράφω; Τους έψαξα, αλλά μου είπαν ότι πήγαν άδεια. Εκτίμησα το γεγονός ότι πήγαν άδεια ενώ έρχεται ο χειμώνας και μετάνιωσα πολύ που δεν τους απόδωσα την αξία που δικαιούνταν προηγουμένως.
Είμαι βέβαιος ότι θα έπαιρνα διαφορετική απάντηση αν ρωτούσα τα γαϊδούρια. Αλλά όπως είπα, είναι δυσαρεστημένα μαζί μου. Ούτως ή άλλως ήμασταν παρεξηγημένοι. Εκείνα έλυσαν το πρόβλημα της ταυτότητας και εγώ ακόμα δεν μπόρεσα να το λύσω. Τελευταίως τους είχα πει το εξής: «Εγώ ήρθα από την Κρήτη. Μητέρα πατρίδα μου είναι η Ελλάδα όπως και του Ατατούρκ. Οι γονείς μου είναι από την Κρήτου Τέρα».
Έσκασαν στα γέλια. Μάλιστα κάποιος ψιθύρισε στο αφτί του άλλου «είναι και τούτος πελλότουρκος», αλλά τον άκουσα. Έκανα ότι δεν τον άκουσα για χάρη της ειρήνης, για να μην γίνει κάποιο δυσάρεστο γεγονός. Ούτως ή άλλως πάρα πολλοί εδώ έκαναν όπως εγώ. Δεν διηγήθηκαν σε κανέναν τα δυσάρεστα γεγονότα που τους συνέβησαν στον νότο και στον βορρά για να μην πληγεί η μονάκριβη ειρήνη μας, δεν παραπονέθηκαν στις εφημερίδες.
Αν ήρθα από την Κρήτη, τσαντίστηκα με τον Σωκράτη. Δεν είμαι από εκείνους που νομίζουν ότι ξέρουν αυτό που δεν ξέρουν. Αλλά αν ρωτηθώ λέω την άποψή μου, όπως οι εισαγγελείς που πάντα εκφράζουν νομική άποψη. Δεν ήπια και δεν προτίθεμαι να πιω κώνειο. Αν πρόκειται να πάω κάποιο ταξίδι, θα πάω οπωσδήποτε στο Μπουένος Άιρες. Θα ακούσω και εκεί το τραγούδι “Don’t cry for me Argentina”.
Έλα αγαπητέ Ελληνοκύπριε αδελφέ μου. Να ζητήσουμε λογοδοσία. Να ζητήσουμε λογοδοσία για τα χρόνια. Αυτό το νησί είναι ένα μαύρο φέρετρο για εμάς και για εκείνους ένα αεροπλανοφόρο; Το δικό τους είναι αίμα. Ενώ το δικό μας είναι μόνο χρώμα ροδιού!
Η απελευθέρωση είναι χειρότερη από την κατοχή: Ο ομόθρησκος Πούτιν κοιτά το πορτοφόλι του…