Η ανάγκη της κυβέρνησης να ξεπεράσει τις δομικές ρωγμές στα θεμέλια της στον δρόμο προς τις κάλπες ακολουθεί την πεπατημένη: στον αέρα σκάνδαλα πραγματικά και ανύπαρκτα, παροχές που δεν είναι και εντελως παροχές και «ιστορικές» πρωτοβουλίες, που δεν είναι και τόσο «ιστορικές».
Η μικρή αλήθεια είναι ότι η κυβέρνηση έχει ανάγκη από αφήγημα. Και επειδή τα μεχρι τωρα αφηγήματα της ξεφούσκωσαν εύκολα, όπως εκείνο της εξόδου στις αγορές, αναζητά σωτηρία σε εντυπωσιακούς τίτλους…
Και τοτε πέφτει στην παγίδα: θεωρεί ότι οσο πιο μεγαλη η φούσκα, τοσο και πιο πειστική.
Και τελικά η «Ιστορική Συμφωνία» με την Εκκλησία αποδεικνύεται ότι δεν είναι τίποτε περισσότερο από μια προβληματική μεθόδευση η οποία απαλλάσσει μεν την Εκκλησία από ένα σημαντικό οικονομικό βάρος και απλώς εξασφαλίζει στην κυβέρνηση το αφήγημα του μεγαλύτερου κράτους. 10.000 ακομη προσλήψεις…
Και εμφανίζεται τελικά μια ολόκληρη Συμφωνία να γινεται απλώς για να βρεθεί τρόπος να παρακαμφθεί η Αξιολόγηση των δημοσίων υπαλληλων, που αποτελεί την μοναδική λύση για την εξυγίανση του Δημόσιου Τομέα… Και με μεγάλο κόστος να εξασφαλίζεται η σιωπή της Εκκλησίας για εθνικά η κοινωνικά ζητήματα…
Ένα πλαίσιο που κανείς δεν γνωρίζει εάν θα οδηγήσει και σε τυπική αποδέσμευση 10.000 θέσεων από το Δημόσιο, καθώς η μισθοδοσία τους θα συνεχίσει να βαραίνει τον κρατικό προϋπολογισμό. Κι όμως η κυβέρνηση υπόσχεται προσλήψεις οι οποίες απλώς δεν υφίστανται. Κι αν γίνουν εκλογές χωρίς να έχει προχωρήσει η συμφωνία, θα συνεχίσει να υπόσχεται τις ανύπαρκτες προσλήψεις, τις οποίες θα φορτώσει στον επόμενο.
Η Πολιτεία δεσμεύεται να καταβάλλει εσαεί, το ποσό μισθοδοσίας των κληρικών και του προσωπικού της Εκκλησίας, όπως αυτό θα κλειδώσει την ημέρα της Συμφωνίας, πόσο που υπολογίζεται στα 210 εκατομμύρια τον χρόνο. Και συγχρόνως θα υπάρχει πρόβλεψη για αναπροσαρμογές βάσει των μισθολογίων του Δημοσίου.
Το ποσό αυτό ΔΕΝ συνδέεται με το κοινο Ταμείο, αλλα αποτελεί καθαρή υποχρέωση της Πολιτείας.
Πέραν των διαφόρων άλλων προβλημάτων που ανακύπτουν και έχουν σχέση με το ασφαλιστικό, συνταξιοδοτικό των ιερέων ανακύπτουν και άλλα ζητήματα: Είναι δυνατόν οι κληρικοί που υπάγονται στην Εκκλησία της Ελλάδας να μην λογίζονται πλέον Δημόσιοι Υπάλληλοι, ενώ αντιθέτως οι κληρικοί της Κρήτης και της Δωδεκανήσου που υπάγονται στο Οικουμενικό Πατριαρχείο να παραμένουν Δημόσιοι Υπάλληλοι;
Ποιος θα διασφαλίσει την χρήστη διαχείριση του «επιδόματος» των 210 εκατομμυρίων από τον Αρχιεπίσκοπο και τους Μητροπολίτες σε υπαλλήλους και κληρικούς που ετσι μετατρέπονται σε απολύτως εξαρτωμένους από τους Μητροπολίτες (με τα λεφτα των φορολογουμένων);
Όμως Πολιτεία και Εκκλησία αναλαμβάνουν 50-50 το Ταμείο τοσο τα εσοδα οσο και τις Υποχρεώσεις των περιουσιών αυτών, δίνοντας την εντύπωση ότι πρόκειται για έναν νέο Οργανισμό Προβληματικών (εκκλησιαστικών) Περιουσιών… Εξαλλου θα πρέπει να ληφθεί υπόψη ότι μια τέτοια ρύθμιση θα είναι έωλη νομικά, καθώς θα μπορεί να προσφύγει ο οποιοσδήποτε πολίτης ή ακόμη και επιχειρηματικά συμφέροντα εναντίον της παραίτησης της Πολιτείας από την διεκδίκηση συγκεκριμένων περιουσιών. Και φυσικά κανείς δεν γνωρίζει ούτε μπορεί να υπολογίσει αν και πόσα θα είναι τα εσοδα από αυτό το ταμείο, ώστε να μπορεί να σταθεί ο ισχυρισμός ότι τα 210 εκατομμύρια θα καλύπτονται εν μέρει…
Και η περίφημη επιδίωξη του διακριτού ρόλου της Εκκλησίας από την Πολιτεία, της αξιοποίησης της Εκκλησιαστικής περιουσίας προς όφελος της χώρας, εκφυλίσθηκε τελικά σε ενα πλαίσιο Συμφωνίας που ολο και περισσότερο μοιάζει με ταπεινή εμπορική συναλλαγή…
Το γεωτρύπανο της Exxon Mobil εισέρχεται σε ελληνικά νερά: Κατευθύνεται στην Κρήτη