Πραγματικό χάος στο Ηνωμένο Βασίλειο. Υποστηρικτές και πολέμιοι του Brexit διαφωνούν με τη συμφωνία μεταξύ της κυβέρνησης της Τερέζα Μέϊ και της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Στο ίδιο το Κόμμα της Βρετανίδας Πρωθυπουργού, φαίνεται να την απορρίπτει η πλειοψηφία. Την απορρίπτουν επίσης οι βορειοϊρλανδοί σύμμαχοι της κυρίας Μέϊ οι οποίοι με τους δέκα (10) βουλευτές τους οποίους διαθέτουν στο βρετανικό κοινοβούλιο μπορούν να ανατρέψουν τα σχέδια της. Διαφωνούν και οι σκωτσέζοι.
Οι Εργατικοί ετοιμάζονται για εκλογές ή και νέο δημοψήφισμα ή και τα δύο ενδεχομένως. Και είναι πλέον ορατό το ενδεχόμενο να ανατραπεί η πορεία εξόδου του Ηνωμένου Βασιλείου από την Ευρωπαϊκή ΄Ένωση.
Μια εξέλιξη η οποία θα στεναχωρήσει και ίσως εξοργίσει όσους στο Ηνωμένο Βασίλειο επεδίωξαν και επιδιώκουν για τους δικούς τους λόγους και συμφέροντα την έξοδο από την Ευρωπαϊκή διαδικασία. Όμως, μιλώντας ειλικρινά, δεν θα είναι οι μόνοι.
Μια ανάλογη λογική υπάρχει βέβαια και σε ιθύνοντες οικονομικούς κύκλους της Βρετανίας. Ότι δηλαδή εκτός Ευρωπαϊκής ΄Ένωσης πλέον το Ηνωμένο Βασίλειο θα μπορεί να αποφύγει τα πλέον σκληρά μέτρα οικονομικού ελέγχου τα οποία επιβάλλει η Φρανκφούρτη στα κράτη μέλη της Ευρωπαϊκής ΄Ένωσης, κατά τρόπο επιλεκτικό, έτσι να προσελκύσει πελάτες δισεκατομμυρίων στο City και την οικονομία του Ηνωμένου Βασιλείου.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα πέραν του Ηνωμένου Βασιλείου είναι τις μέρες μας και η περίπτωση της Ιταλίας. Όπως επίσης είναι και η περίπτωση της Ουγγαρίας και όλο και πιο εντεινόμενα πλέον και η στάση της Πολωνίας. Οι αντιπαραθέσεις μεταξύ Κρατών μελών επεκτείνονται βέβαια και σε άλλα ζητήματα, με πλέον έντονο και δύσκολο το μεταναστευτικό.
Αν π.χ. μπορεί το Ηνωμένο Βασίλειο να εξέλθει της Ευρωπαϊκής ΄Ένωσης γιατί έτσι έκριναν οι Βρετανοί ότι τους συμφέρει, γιατί να μην έχουν το ίδιο δικαίωμα και οι Σκωτσέζοι έναντι του Ηνωμένου Βασιλείου; Όπως επίσης και οι Καταλάνοι από την Ισπανία για παρόμοιους με τους Σκωτσέζους λόγους; Και τι θα κάνει σε μια τέτοια περίπτωση η Ευρωπαϊκή ΄Ένωση;
Η Σκωτία για παράδειγμα λέει, εμείς σε περίπτωση Brexit, θέλουμε να παραμείνουμε στην Ευρωπαϊκή ΄Ένωση, άρα διεκδικούμε το δικαίωμα της αυτοδιάθεσης και ανεξαρτησίας. Θα τους αποδεχτεί άραγε η Ευρωπαϊκή ΄Ένωση; Και αν τους αποδεχτεί, τότε γιατί να αρνείται το ίδιο δικαίωμα στους Καταλάνους, τους οποίους εκβίασε για να παραμείνουν εντός Ισπανίας. Αν πάλιν αρνηθεί το δικαίωμα και στους Σκώτσιέζους, τότε είναι ως από μόνη της να υποχρεώνει ένα κομμάτι της να εξέλθει από την Ευρωπαϊκή οικογένεια.
Άρα ο καθένας εντός Ευρωπαϊκής ΄Ένωσης παίζει και ξιπαίζει όποτε και όπως θέλει. Είναι κατά συνέπεια η κατάσταση η οποία δημιουργείται σεισμική δόνηση τεράστιας ισχύος, όχι μόνο για της κυρία Μέϊ, τους βρετανούς συντηρητικούς και οπαδούς του Brexit, αλλά και για τους οπαδούς του Remain αλλά και την ίδια την Ευρωπαϊκή ΄Ένωση.
Πιστεύω ότι ένας πιθανός λόγος που οι άρχουσες οικονομικές δυνάμεις του Ηνωμένου Βασιλείου επέλεξαν το Brexit, είναι ακριβώς οι σχέσεις των τριών αυτών παγκοσμίων γιγάντων τόσον με το ίδιο το Ηνωμένο Βασίλειο όσον και με την Ευρωπαϊκή ΄Ένωση. Ο οικονομικός πόλεμος π.χ. μεταξύ του σύγχρονου τριπολικού βασικά κόσμου, ΗΠΑ – Ρωσία – Κίνα, οδηγεί σε συμπίεση την Ευρωπαϊκή ΄Ένωση και προοιωνίζει απίστευτες δυσκολίες για το ευρωπαϊκό οικοδόμημα. Αυτοί οι κύκλοι της Βρετανίας πιστεύω θεώρησαν και θεωρούν, συμφέρον για τη χώρα τους και τους ίδιους να είναι εκτός Ευρωπαϊκής ΄Ένωσης μπροστά σ΄ αυτήν την εξέλιξη.
Όπως επίσης ότι διευκολύνονται οι πατροπαράδοτες αδελφικές σχέσεις με τις ΗΠΑ δεδομένης και της αρνητικής στάσης της Διοίκησης Τραμπ έναντι του Ευρωπαϊκού οικοδομήματος. Από την άλλη στη Γερμανία από καιρό θεωρούν ότι οι πιθανότητες και δυνατότητες προώθησης του Ευρωπαϊκού οικοδομήματος και μάλιστα υπό Γερμανική κηδεμονία και καθοδήγηση, είναι μεγαλύτερες, χωρίς το ενοχλητικό Ηνωμένο Βασίλειο εντός της Ευρωπαϊκής ΄Ενωσης.
Επιπρόσθετα οι σχέσεις Ηνωμένου Βασιλείου και Ευρωπαϊκής ΄Ενωσης επηρεάζονται και από τις διαφορετικές γεωστρατηγικές προσεγγίσεις και στρατηγικές μεταξύ Λονδίνου και Βερολίνου, Λονδίνου και Βρυξελλών. Αλλά και μεταξύ Ουάσιγκτον από τη μια και Βρυξελλών και Βερολίνου από την άλλη.
Ουσιαστικά ολόκληρο τον κόσμο. Σ΄ αυτά τα πλαίσια και εμάς. Εμείς όμως, ως συνήθως είμαστε χαρούμενοι, απόμακροι και μακάριοι. Γαλήνιοι στην απρονοησία μας και αμελέτητοι θεατές, αυτών που συμβαίνουν λίγο πιο μακριά από τον οπτικό μας ορίζοντα.
Ποιος στρατός για την Ευρωπαϊκή Ένωση; Πως θα οργανωθεί και ποιοι θα συμμετέχουν…