Η Ιταλία εναντίον της Ευρώπης: Οι οικονομικές ορθοδοξίες έναντι της λαϊκιστικής πρόκλησης




Η απόρριψη του ιταλικού προϋπολογισμού από την Επιτροπή μεταφράζει μια νέα τάση στις αναπτυγμένες χώρες: την απόρριψη των ισορροπημένων οικονομικών πολιτικών προς όφελος της δημοσιονομικής χαλαρότητας με στόχο τη μείωση των ανισοτήτων. Έναντι αυτής της κατάστασης που δημιουργεί ρηγματώσεις θα πρέπει κανείς να μάθει να συνθέτει, γράφει σε άρθρο του στη γαλλική εφημερίδα Les Εchos ο Mohamed El Erian, στέλεχος της Allianz).

Τίτλος του κειμένου: L’orthodoxie économique face au défi populiste. Αναφέρει σχετικά:

Διεθνείς αγορές, πολιτικοί ιθύνοντες και διαχειριστές κρίσεων παρατηρούν αυτή τη στιγμή την σύγκρουση προϋπολογισμού μεταξύ Ιταλίας –Βρυξελλών. Η γενικότερη τάση που εντοπίζεται είναι αυτή της αμφισβήτησης της ορθοδοξίας των οικονομικών πολιτικών.

Σε μια στιγμή που η τάση αυτή οξύνεται θα πρέπει η υπεύθυνοι της χάραξης των οικονομικών πολιτικών να ξανασκεφτούν και να επικοινωνήσουν πιο αποτελεσματικά τους αναγκαίους συμβιβασμούς, στους οποίους βασίζεται η ανάπτυξη των οικονομικών πολιτικών πιο αποτελεσματικά εν μέσω της δύσκολης οικονομικής συγκυρίας. 

  • Ιταλία

Εκλεγμένες  για να εφαρμόσουν έναν πιο επεκτατικό προϋπολογισμό οι ιταλικές αρχές βλέπουν τον προϋπολογισμό τους να απορρίπτεται από τις Βρυξέλλες και την Μoody’s να έχει αξιολογήσει προς τα κάτω το ιταλικό χρέος, μία μόλις κατηγορία πριν από αυτή των «σκουπιδιών». Τα επιτόκια κινδύνου για το ιταλικό χρέος έχουν ανέβει σε επίπεδα που είχαμε να δούμε από τις πιο σκοτεινές ημέρες της κρίσης της ευρωζώνης. 

Κάποιοι θεωρούν ότι η Ιταλία απειλεί με υπαρξιακή κρίση την ευρωζώνη κάποιοι βλέπουν σε αυτό μια επικίνδυνη υπερβολή, στο βαθμό που η Ιταλία παρουσιάζει ένα προφίλ εξυπηρετούμενου χρέους βραχυπρόθεσμα. Το φαινόμενο επιτείνουν οι διεθνείς εξελίξεις, η οποία συνοψίζεται από τον αρθρογράφο ως: ρευστότητα και όρεξη για μεγαλύτερους κινδύνους λόγω των γενναιόδωρων ενέσεων ρευστότητας , που είναι σταθερές και προβλεπόμενες.

Οι αγορές όμως πρόσφατα κατευθύνονται σε μια μεγαλύτερη αποφυγή του κινδύνου και μια ρευστότητα πιο αυξημένη, τη στιγμή που οι πολιτικές αυστηροποιούνται, ενώ η ανάπτυξη επιβραδύνεται και  διαφοροποιείται έντονα –κυρίως στις αναπτυγμένες οικονομίες, εκτός ΗΠΑ.

  • Το ελληνικό παράδειγμα

Δεν είναι η πρώτη φορά που μία νεοεκλεγείσα κυβέρνηση θέτει υπό αμφισβήτηση την οικονομική ορθοδοξία στο πλαίσιο των αναπτυγμένων χωρών. Η ελληνική κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, όταν κατέλαβε την εξουσία έκανε γνωστό ότι σκόπευε να έρθει σε ρήξη με την συμβατική προσέγγιση που υιοθετήθηκε από τους προκατόχους της, φτάνοντας στο σημείο να το ζητήσει από τους εκλογείς με εθνικό δημοψήφισμα.

Τελικά, ο φόβος της να χάσει τη συμμετοχή της στην ευρωζώνη περιόρισε την Ελλάδα να αποδεχτεί την επανάκαμψη στην πολιτική ορθοδοξία. 

  • ΗΠΑ

Στις ΗΠΑ η κυβέρνηση Trump και οι συντηρητικοί μείωσαν τους φόρους και αύξησαν τις δημόσιες δαπάνες σε μια στιγμή που η αμερικανική οικονομία καταγράφει γρήγορη ανάπτυξη λόγω της κατανάλωσης και της αύξησης  επενδύσεων των επιχειρήσεων. Οι πολιτικές συνοδεύτηκαν με μια πιο συγκρουσιακή έναντι των διεθνών εμπορικών ανταλλαγών.

Δεν χρειάζεται να αναφέρουμε ότι και αυτό εγγράφεται σε μια αμφισβήτηση της ορθοδοξίας, που θεωρεί τον προστατευτισμό ως αμοιβαία μη συμφέροντα. 

Κατά τον ίδιο τρόπο η Τουρκία ξαναέγραψε τους κανόνες διαχείρισης κρίσεων. Μέχρι στιγμής η κυβέρνηση Erdogan κατάφερε τουλάχιστον να ξεπεράσει μια νομισματική κρίση χωρίς να αυξήσει με επιθετικό τρόπο τα επιτόκια ή να ζητήσει τη βοήθεια του ΔΝΤ. 

  • Ιταλία και Τουρκία αποτελούν παραδείγματα ανατροπής της οικονομικής ορθοδοξίας σύμφωνα με την οποία η μακροοικονομική σταθερότητα πρέπει να προηγηθεί της δημοσιονομικής επέκτασης που παράγει ανάπτυξη. Η άνοδος μη συμβατικών πολιτικών τα τελευταία χρόνια είναι η ευθεία συνέπεια των πολλών ετών βραδείας ανάπτυξης και μη αρκούντως συμπεριληπτικής, συνδεδεμένης με αυξανόμενες ανησυχίες ως προς τις ανισότητες (εισοδήματα, πλούτος, ευκαιρίες).

Οι ανησυχίες αυτές έθεσαν στο περιθώριο το δυναμικό των οικονομιών, απομάκρυναν ένα κομμάτι πληθυσμού, μείωσαν την αξιοπιστία του συστήματος και των ειδικών, τροφοδοτώντας μια «πολιτική θυμού». Αντί να απορρίψουμε συλλήβδην την αντίδραση θα έπρεπε οι ειδικοί να επιδείξουν πιο ανοιχτό πνεύμα.

Οι αναγκαίοι συμβιβασμοί θα πρέπει έτσι να γίνουν επιμελώς στοιχειοθετημένοι και να επικοινωνηθούν πολύ προσεκτικά. Στην περίπτωση της Ιταλίας, για παράδειγμα, η ΕΕ θα πρέπει να επιδείξει ευελιξία. Η ιταλική κυβέρνηση θα πρέπει να δείξει ότι λαμβάνει σοβαρά υπόψη τις αναγκαίες αλλαγές στην πλευρά της προσφοράς ώστε να στηρίξει μια μακροπρόθεσμη ανάπτυξη.

  • Τα σχόλια που δημοσιεύονται στην ιστοσελίδα μας εκφράζουν απαραίτητα τους συγγραφείς. Η ιστοσελίδα μας δεν λογοκρίνει τις γνώμες κανενός

Brexit με… μισή καρδιά! Τα βασικά ερωτήματα της επόμενης μέρας της μεγάλης εξόδου…

Hellasjournal - Newsletter


%d bloggers like this: