Τους έκλεψαν τα όνειρα και τη ζωή τους: Αθώοι καταδικασμένοι αγωνίζονται «να δικαιωθούν»
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
Ακόμη μια συγκλονιστική υπόθεση για αθώους στις αμερικανικές φυλακές είδε πρόσφατα το φως της δημοσιότητας. Ο Ρίτσαρντ Άντονι Τζόουνς πέρασε 17 χρόνια στη φυλακή για ένα έγκλημα που δεν έκανε και τώρα αγωνίζεται «να δικαιωθεί» για τη ζωή που έχασε.
Το 1999, καταδικάστηκε για ληστεία γυναίκας σε χώρο στάθμευσης σούπερ μάρκετ στο Κάνσας. Παρά το γεγονός ότι εκείνη τη στιγμή βρισκόταν στο πάρτι γενεθλίων της συντρόφου του, εντούτοις ενοχοποιήθηκε λόγω ομοιότητας με τον δράστη της ληστείας. Ο Τζόουνς αποφυλακίστηκε πριν έναν χρόνο και σήμερα ζητά δικαιοσύνη για τη λανθασμένη απόφαση, απαιτώντας 1,1 εκατομμύρια δολάρια από την πολιτεία του Κάνσας ως αποζημίωση και επίσημη αναγνώριση της αθωότητάς του.
- Πριν τέσσερα χρόνια, μια άλλη ιστορία, του Ρίκι Τζάκσον και του Γουίλεϊ Μπρίτζεμαν, συγκλόνισε την αμερικανική κοινωνία. Μετά από 39 χρόνια στη φυλακή, αποδείχθηκε ότι ήταν αθώοι, αφού ο μοναδικός μάρτυρας της υπόθεσης, που, τότε ήταν 13 ετών, παραδέχτηκε ότι είχε πει ψέματα στην κατάθεσή του. Οι δύο άντρες είχαν καταδικαστεί για τον φόνο ενός επιχειρηματία στο Κλίβελαντ του Οχάιο το 1975.
Τον περασμένο Μάρτιο, ξεκίνησε μια άλλη δίκη, μετά την εξακρίβωση της αθωότητας του Αφροαμερικανού Λόρενς Μακίνεϊ, ο οποίος έμεινε στη φυλακή για 31 χρόνια για ένα έγκλημα που δεν διέπραξε.
Τον Οκτώβριο του 1977, μια γυναίκα στο Μέμφις Τενεσί βιάστηκε μέσα στο σπίτι της από δύο διαρρήκτες. Αργότερα, αναγνώρισε ως έναν εκ των δύο τον 22χρονο εκείνη την εποχή γείτονά της, Λόρενς Μακίνεϊ, για βιασμό και διάρρηξη, με αποτέλεσμα να καταδικαστεί σε 115 χρόνια φυλάκισης. Η δικαίωσή του επιτεύχθηκε μέσω DNA, αποδεικνύοντας την αθωότητά του το 2008. Μετά από 10 χρόνια, ο 61χρονος σήμερα Μακίνεϊ ζητάει από τον κυβερνήτη της πολιτείας να τον αθωώσει επίσημα.
- Δεν είναι μόνο μερικές δεκάδες ή εκατοντάδες αθώοι στις αμερικανικές φυλακές. Σύμφωνα με στοιχεία αρμόδιων φορέων και μη κυβερνητικών οργανώσεων, το ποσοστό των παράνομων καταδικαστικών αποφάσεων εκτιμάται ότι είναι μεταξύ 2% και 10%. Δηλαδή, από 46.000 έως 230.000 αθώοι άνθρωποι φυλακίστηκαν χωρίς να διαπράξουν το έγκλημα για το οποίο καταδικάστηκαν, ενώ σε αρκετούς απ’ αυτούς επιβλήθηκε αδίκως θανατική ποινή και οδηγήθηκαν στην εκτέλεση.
Τα τελευταία 25 χρόνια, εξασφαλίστηκε η απελευθέρωση 351 αθώων μέσω της μεθόδου του DNA, η οποία πλέον συμβάλλει καταλυτικά τόσο στην αποφυλάκιση αθώων όσο και στην καταδίκη των πραγματικών ενόχων. Σε πολλές περιπτώσεις αποδείχθηκε εκ των υστέρων ότι η ενοχοποίηση στηριζόταν σε ρατσιστικές αντιλήψεις ή προκαταλήψεις.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί η γνωστή ιστορία των πέντε εφήβων στο Χάρλεμ της Νέας Υόρκης. Το βράδυ της 19ης Απριλίου 1989 κτυπήθηκε ανελέητα και βιάστηκε μια 28χρονη λευκή, καθώς έκανε τζόκινγκ στο Σέντραλ Παρκ. Η υπόθεση είχε λάβει ευρεία δημοσιότητα από τα ΜΜΕ σε παναμερικανικό επίπεδο και ήταν θέμα συζήτησης για μεγάλο χρονικό διάστημα, όχι τόσο για το ίδιο το γεγονός, αλλά επειδή συνελήφθησαν ως κατηγορούμενοι πέντε έφηβοι (τέσσερις Αφροαμερικανοί και ένας Λατινοαμερικανός), που ζούσαν με τις οικογένειές τους. Τα βιαστικά συμπεράσματα, οι ρατσιστικές διαθέσεις και οι εκβιασμοί των ανακριτών σε βάρος των πέντε εφήβων για να δηλώσουν ένοχοι μπροστά στη μανία των ΜΜΕ για ηχηρές ιστορίες, είχαν ως αποτέλεσμα να καταδικαστούν από 7 μέχρι 13 χρόνια φυλάκιση.
- Το 2002, ένας λευκός εγκληματίας, που είχε καταδικαστεί για πολλούς βιασμούς και δολοφονίες, ομολόγησε ότι αυτός είχε κτυπήσει και βιάσει την κοπέλα στο Σέντραλ Παρκ εκείνο το βράδυ του ’89. Έτσι, η υπόθεση άνοιξε ξανά και η εξέταση DNA επιβεβαίωσε τη συμμετοχή του στο βιασμό. Η ιστορία των πέντε παιδιών του Σέντραλ Παρκ έγινε δίωρο ντοκιμαντέρ με τον τίτλο: «The Central Park Five».
Πρόκειται για συγκλονιστικές αληθινές ιστορίες αθώων κατηγορούμενων. Πολλές άλλες όμως έμειναν για πάντα στο σκοτάδι και σε πολλούς καταδικασθέντες δεν τους έκλεψαν μόνο όνειρα και μερόνυχτα, αλλά την ίδια τη ζωή τους, γιατί μπορεί να βρέθηκαν σε λάθος τόπο και χρόνο ή γιατί γεννήθηκαν χωρίς να επιλέξουν το χρώμα του προσώπου τους.
- Τα σχόλια που δημοσιεύονται στην ιστοσελίδα μας εκφράζουν απαραίτητα τους συγγραφείς. Η ιστοσελίδα μας δεν λογοκρίνει τις γνώμες των συνεργατών της. Επίσης απαγορεύεται δια νόμου η αναδημοσίευση των σχολίων χωρίς τη γραπτή έγκριση της ιστοσελίδας.
Η πολιτική ΔΕΝ είναι η τέχνη του εφικτού: Εκβιάζουν τον λαό για να υποταχθεί στην Τουρκία