Η ένταση που προκλήθηκε μεταξύ του Προέδρου της Δημοκρατίας και του αρχηγού του κυβερνώντος κόμματος για το Κυπριακό επιβεβαιώνει την αποτυχία της ακολουθούμενης πολιτικής.
Οι σουρεαλιστικές αναφορές και τα μελοδράματα έχουν σαφή επικοινωνιακό χρώμα και συνδέονται και με άλλα ζητήματα, πέραν αυτών που εκφράζονται στη δημόσια σφαίρα.
Πρωτίστως, όμως, αφορά αυτή η κόντρα τη διαχείριση των επερχόμενων εξελίξεων σε Κυπριακό και ενεργειακά και είναι προφανές πως ο εκνευρισμός συνδέεται με το γεγονός ότι η πολιτική της πεπατημένης έχει φθάσει σε πλήρη αδιέξοδο.
Από τη μια αναγνωρίζουν ή αντιλαμβάνονται ότι η ακολουθούμενη πολιτική δεν μπορεί να οδηγήσει πουθενά. Δεν μπορεί να ανατρέψει το αδιέξοδο και κυρίως αδυνατεί να οδηγήσει στην επιδίωξη για την επίτευξη συμφωνίας. Από την άλλη, αρνούνται να αναθεωρήσουν την πολιτική αυτή. Επιμένουν στην πεπατημένη, αρνούνται να αγγίξουν την πραγματικότητα και να συζητήσουν εναλλακτικές επιλογές. Κι όταν γίνεται αναφορά στην αναζήτηση εναλλακτικής πορείας σε καμία περίπτωση αυτή δεν αφορά αυτή της λύσης δυο κρατών. Μια επιλογή που συζητείται εσχάτως από κάποιους στην ελληνοκυπριακή πλευρά.
Πρόκειται για μια επιλογή αυτοχειρίας. Μια επιλογή την οποία δεν θέλει η Τουρκία γιατί μια τέτοια συμφωνία δεν συνάδει με τους σχεδιασμούς της για πλήρη έλεγχο της Κύπρου. Αυτό, σύμφωνα με την τουρκική πλευρά, μπορεί να επιτευχθεί μέσα από μια διευθέτηση, που θα δημιουργεί ένα δυσλειτουργικό πολιτειακό μόρφωμα, με πρόδηλη την παρουσία της, διά της τουρκοκυπριακής πολιτικής ελίτ.
Ο εκνευρισμός δεν είναι καλός σύμμαχος. Ούτε ο πανικός ή η ατάραχη αντιμετώπιση των εξελίξεων. Για να μπορέσει η χώρα να ξεπεράσει τις δυσκολίες, τα εμπόδια, να προχωρήσει μπροστά, πρέπει να εγκαταλειφθεί η πεπατημένη, αδιέξοδη πορεία στο Κυπριακό.
Νίκος Αναστασιάδης και Αβέρωφ Νεοφύτου εκφράζουν την ίδια πολιτική στο Κυπριακό και η αντιπαράθεσή τους είναι αποτέλεσμα του εκνευρισμού τους γιατί βλέπουν πού τους οδήγησε η διαχείριση του Κυπριακού. Είναι, όμως, σαφές πως οι αδιέξοδες πολιτικές δεν πρόκειται να διαφοροποιήσουν το σκηνικό όταν οι εκφραστές τους συνεχίζουν την πεπατημένη.
Θα ανέμενε κανείς πως 44 χρόνια μετά θα συνειδητοποιούσε η ελληνοκυπριακή πλευρά ότι ωρίμασαν οι συνθήκες για αναθεώρηση της πολιτικής στο Κυπριακό. Κι αυτό δεν θα γίνει με πυροτεχνήματα και θορυβώδεις εξαγγελίες. Πρέπει να συζητηθούν σοβαρά- και με την Ελλάδα- όλες οι επιλογές. Να εξεταστούν επιλογές τοποθετώντας το Κυπριακό στο σημερινό πολιτικό και γεωπολιτικό περιβάλλον.
Η κάθε πολιτική κρίνεται εκ του αποτελέσματος. Και η ακολουθούμενη πολιτική το μόνο που κατάφερε είναι η δημιουργία νέων τετελεσμένων. Μπορούμε να συζητούμε ακόμα 44 χρόνια, επιμένοντας στα ίδια και στα ίδια. Να μην αναζητούνται, όμως, άλλοθι και… ρηξικέλευθες ιδέες. Οι κυβερνώντες, στο προεδρικό και στην Πινδάρου, κρύβουν τις αδυναμίες τους με τους ψευδοκαυγάδες και ας μην αναζητούνται διαφωνίες.
Μετά τα Σκόπια έρχεται η σειρά της Κύπρου; Περίεργες πληροφορίες φτάνουν από το νησί