Η Τουρκία είναι αποικιοκρατική δύναμη: Αλλά Αγγλία και ΗΠΑ δεν αγάπησαν την Κυπριακή Δημοκρατία
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
Του ΣΕΝΕΡ ΛΕΒΕΝΤ
Συνεργασία με τις ΑΠΟΨΕΙΣ και την HELLAS JOURNAL
Θα ήθελα να αρχίσω λέγοντας ότι ο τελευταίος μας αποικιοκράτης ήταν η Αγγλία, αλλά δεν θα ήταν σωστό αυτό. Δεν είναι αυτή ο τελευταίος μας αποικιοκράτης. Ποιος είναι; Η Τουρκία! Εσείς μπορεί να την αποκαλείτε μόνο κατακτητή και εισβολέα. Αλλά κατά την γνώμη μου είναι ταυτόχρονα και αποικιοκράτης. Δηλαδή, αποικιοκρατική δύναμη.
- Η ερώτηση που θέλω ουσιαστικά να υποβάλω είναι η εξής: Αν δεν ήθελε η Αγγλία, μήπως η Κύπρος θα ήταν στην σημερινή κατάσταση; Ένα άλλο ερώτημα: Η Αγγλία, η οποία έδωσε την Κύπρο πίσω στους Κύπριους και διασφάλισε την ίδρυση μιας ανεξάρτητης και κυρίαρχης δημοκρατίας στο νησί, γιατί ένιωσε την ανάγκη να έχει στρατιωτικές βάσεις εδώ;
Η Αγγλία είναι μια από τις τρεις εγγυήτριες δυνάμεις της Κύπρου με τις Συμφωνίες Ζυρίχης Λονδίνου που υπογράφηκαν το 1960. Ιδρύθηκε μια δημοκρατία με συνεταιρισμό μεταξύ των Ελληνοκυπρίων και των Τουρκοκυπρίων, αλλά δέχτηκε ένα μεγάλο πλήγμα αυτή η δημοκρατία μετά από ένα σύντομο διάστημα τριών χρόνων. Οι Τουρκοκύπριοι αποκόπηκαν από τον συνεταιρισμό.
Έτσι, ρίχτηκαν οι πρώτοι σπόροι του πιο βαθιού διαχωρισμού στο μέλλον. Κοιτάζοντας τα ιστορικά γεγονότα, βλέπω ότι η Αγγλία δεν επιθυμεί και πολύ να ζήσουν μαζί οι δύο εθνικές κοινότητες του νησιού. Φαίνεται να βρίσκει πιο κατάλληλο τον διαχωρισμό των δύο κοινοτήτων ωσάν να ανησυχεί ότι η ειρήνη μεταξύ Ελλήνων και Τούρκων απειλεί την ύπαρξή της στο νησί. Υποδαύλισε τον εθνικισμό. Προσπάθησε ουσιαστικά να χρησιμοποιήσει την θρησκευτική διαφορά, αλλά δεν τα κατάφερε να ενισχύσει σε βαθμό φανατισμού τα θρησκευτικά αισθήματα που ήταν ασθενή ανάμεσα στην τουρκοκυπριακή κοινότητα. Δεν ωφέλησε ακόμα και το Ισλαμικό Λύκειο που ίδρυσε κάποτε.
- Μπορεί να υποβληθούν ερωτήματα και για το ποιος ήταν ο ρόλος της στις αιματηρές συγκρούσεις τον Δεκέμβριο του 1963, αλλά δεν μπορούμε να πούμε ότι λυπήθηκε και πολύ γι’ αυτό. Μπορεί να λεχθεί ότι έμεινε ευχαριστημένη ειδικά από το πρώτο βήμα που έγινε το 1963 ως ο πατέρας της θέσης της διχοτόμησης. Αν και είναι η δύναμη με την μεγαλύτερη επιρροή ανάμεσα στους τρεις εγγυητές, δεν κατέβαλε προσπάθεια για αποκατάσταση της διασαλευθείσας συνταγματικής τάξης. Αν ήθελε, θα μπορούσε να έπειθε την τουρκική πλευρά να επιστρέψει στον συνεταιρισμό στην δημοκρατία. Διέθετε στα χέρια της αρκετά μέσα ισχύος και πίεσης γι’ αυτό.
Όμως, ανησυχούσε και εκείνη για τον κίνδυνο του κομμουνισμού στην Ανατολική Μεσόγειο, όπως οι ΗΠΑ, και αγχωνόταν για την ενίσχυση της επιρροής της Σοβιετικής Ένωσης στην Μέση Ανατολή. Το κομμουνιστικό κόμμα ΑΚΕΛ, που βρισκόταν υπό τον έλεγχο της Σοβιετικής Ένωσης, ήταν το πιο ισχυρό πολιτικό κόμμα της ελληνοκυπριακής κοινότητας.
Οι σχέσεις του Προέδρου Μακαρίου με τους Σοβιετικούς ήταν πολύ καλές. Και μόλις ο Μακάριος εντάχθηκε στο Κίνημα των Αδεσμεύτων, ενισχύθηκαν όλες αυτές οι ανησυχίες. Επηρέασε και την Κύπρο η σοσιαλιστική επανάσταση στην Κούβα το 1959. Οι ΗΠΑ, που βρήκαν μιαν επανάσταση κάτω από την μύτη τους, δεν ήθελαν μιαν δεύτερη Κούβα στην Μέση Ανατολή. Εκείνα τα χρόνια ήταν τα λαμπρότερα των Σοβιετικών και του σοσιαλισμού και συνέβαλλαν πολύ στην ενίσχυση των αριστερών κινημάτων στον κόσμο. Είχε ανοίξει ο δρόμος των Σοβιετικών που επισφράγισαν με νίκη τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. Το 1949 έγινε η επανάσταση του Μάο στην Κίνα και του 1959 του Κάστρο στην Κούβα. Και στο μεταξύ, οι Σοβιετικοί κατέκτησαν και το διάστημα.
- Οι υπόγειες οργανώσεις ΕΟΚΑ και ΤΜΤ που εμφανίστηκαν κατά την περίοδο των Άγγλων, συνέχισαν την δράση τους και μετά την ανακήρυξη της δημοκρατίας. Ενώ η ΕΟΚΑ καθάριζε τους Ελληνοκύπριους αριστερούς, η ΤΜΤ καθάρισε τους Τούρκους αριστερούς. Οι αριστεροί ήταν ο πραγματικός στόχος της κλίκας των υψηλόβαθμων διοικούντων στις δύο υπόγειες οργανώσεις.
Ας έρθουμε στο 1974. Πρώτα ένα φασιστικό πραξικόπημα. Κατόπιν, η τουρκική στρατιωτική επιχείρηση. Η Αγγλία θα μπορούσε να επέμβει στο νησί μαζί με την Τουρκία. Και μάλιστα με την ίδια δικαιολογία. Για να αποκαταστήσει την διασαλευθείσα συνταγματική τάξη. Αλλά απέφυγε να το κάνει αυτό και έκλεισε τα μάτια στο γεγονός ότι η Τουρκία κατέκτησε μονομερώς το νησί. Αν επενέβαινε μαζί με την Τουρκία, θα ήταν πολύ διαφορετική η σημερινή κατάσταση. Θα μπορούσε να αποκατασταθεί ο συνεταιρισμός της Κυπριακής Δημοκρατίας. Αλλά ούτε η Αμερική ούτε η Αγγλία το ήθελε αυτό. Δεν αγάπησαν καθόλου την Κυπριακή Δημοκρατία. Άλλωστε, αν την αγαπούσαν, θα την έφερναν στο τραπέζι ως πρόταση λύσης στα χρόνια που ακολούθησαν.
- Η Αγγλία έμεινε θεατής σε κάθε είδους παρανομία που διέπραξε η Τουρκία στο νησί μετά το 1974. Δεν ύψωσε καθόλου την φωνή της στην λεηλασία των ελληνοκυπριακών εδαφών που έτυχαν σφετερισμού στον βορρά, στην παραχώρηση ακόμα και ψεύτικων τίτλων ιδιοκτησίας γι’ αυτές, στην μεταφορά πληθυσμού από την Τουρκία στο νησί, στην αφομοίωση του ντόπιου πληθυσμού, στην σύληση των εκκλησιών. Δεν άσκησε την διεθνή πίεση που θα μπορούσε. Μάλιστα, δεν στήριξε την λήψη αποφάσεων που καταδίκαζαν την Τουρκία σε διεθνείς οργανισμούς.
Η Κύπρος υποφέρει. Τον πόνο του χωρισμού εδώ και 44 χρόνια. Έχουμε δικαίωμα να απαιτήσουμε να κάνει βήματα για την πραγματική ελευθερία και ανεξαρτησία του λαού της Κύπρου η Αγγλία, η οποία συνεχίζει να διατηρεί δύο στρατιωτικές βάσεις στο νησί για τα δικά της συμφέροντα. Εγώ ονειρεύομαι μιαν πλήρως ανεξάρτητη, κυρίαρχη και ενιαία Κύπρο απαλλαγμένη από στρατεύματα και όπλα. Αυτό είναι το δικό μου όνειρο…
- Τα σχόλια που δημοσιεύονται στην ιστοσελίδα μας εκφράζουν απαραίτητα τους συγγραφείς. Η ιστοσελίδα μας δεν λογοκρίνει τις γνώμες των συνεργατών της. Επίσης απαγορεύεται δια νόμου η αναδημοσίευση των σχολίων χωρίς τη γραπτή έγκριση της ιστοσελίδας.
Το τελευταίο ατού του Έρντογαν είναι οι τζιχαντιστές: Τα σήματα κινδύνου στην Κύπρο
