Η ψυχή του Γρηγόρη Αυξεντίου “απλώθηκε” στο Broadway: Η παράσταση για τον ήρωα της Κύπρου
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
Νέα Υόρκη, Τετάρτη 3 Οκτωβρίου, 7.30μμ τοπική ώρα. Τα φώτα στην Times Square και το Broadway αναμμένα. Η νύκτα, μέρα, όπως πάντα, μέχρι σήμερα!
Τα φώτα “έσβησαν”! Η “πάλη” ξεκίνησε. Οι Άγγλοι φωνάζουν στον Γρηγόρη Αυξεντίου να παραδοθεί αλλιώς… θα κάψουν το κρησφύγετο του με βενζίνη.
- “Θέλω να ζήσω, είμαι μόνο 29 χρονών”.
- “Όχι, πρέπει να πεθάνω για να έχουν ζωή οι άλλοι”.
Τα φώτα στο Broadway “τρεμοσβήνουν”. Ο Γιάννης Ρίτσος κάθεται σε μια καρέκλα και γράφει αποσβολωμένος. Η Ιωάννα Κατσαρού “δίπλα” του, σκηνοθετεί ωσάν να είναι εκεί, μέσα στο κρησφύγετο, την τελευταία “αναπνοή” του Γρηγόρη. Ο Γρηγόρης “απλώνει” την ψυχή του στο μικρό θέατρο του Broadway. Ο Φύτος Στράτης του “ανοίγει” την πόρτα και “κλείνει τα φώτα”!
- “Όχι, δεν θα κάνω το χατήρι στους Άγγλους. Θα τους ρεζιλέψω εγώ, όχι αυτοί εμένα. Η πατρίδα είναι πάνω απ’ όλα”.
Το Broadway “μύρισε” βενζίνη. Η Times Square “βάφτηκε” με τα χρώματα του Σταυραετού του Μαχαιρά, τα χρώματα της Ελευθερίας, τα χρώματα που εμείς έχουμε το δικαίωμα να “ζούμε”.
Τα φώτα “άναψαν” ξανά. Όι Άγγλοι έσκυψαν το κεφάλι και “χάθηκαν” από την Times Square. Το κρησφύγετο μετατράπηκε σε σπίτι της Κυπριακής Δημοκρατίας. Για να έχουμε ζωή εμείς. Για να μπορούμε να βλέπουμε όλα τα χρώματα εμείς. Για να μπορούμε να βλέπουμε όλα τα φώτα εμείς.
- 3 Μαρτίου 1957: Ο Γιάννης Ρίτσος τρέχει να δώσει την “ζωντανή” ιστορία σε Αθηναϊκές εφημερίδες.
- 3 Οκτωβρίου 2018: Η Ιωάννα Κατσαρού αρπάζει την ιστορία και την μεταφέρει στην Νέα Υόρκη με άριστη σκηνοθεσία, αντάξια του Broadway.
Κι ο Φύτος, Στρατη(ώτη)ς, πιστός υπηρέτης μια σταγόνας Κύπρο που σώθηκε από την “πάλη” της ζωής και του θανάτου. Που νίκησε το θάνατο και “Έζησε”! Μπήκε και “κολύμπησε” στα ματωμένα στήθια του Γρηγόρη. Φώναξε, έκλαψε, γέλασε, “τρελλάθηκε” αλλά δεν λύγισε!
Η Κύπρος είναι ζωντανή. Έμεινε ζωντανή. Με την ψυχή της, την ψυχή του Γρηγόρη Αυξεντίου και των άλλων παιδιών μας να πλανάται στην “καρδιά” του κόσμου, εδώ που τα φώτα “λύγισαν” από το φως της ψυχής του δικού μας Γρηγόρη Αυξεντίου,
της δικής μας Ιωάννας Κατσαρού,
του δικού μας Φύτου Στράτη,
της δικής μας πατρίδας,
της Κύπρου μας!
Υ.Γ. 1: Συγχαρητήρια σε όλη την ομάδα. Την Αριάδνη Παναγοπούλου ως βοηθός σκηνοθέτης. Τον Θοδωρή Πετρόπουλο στην παραγωγή. Τον Δημήτρη Μιχαήλ στο τραγούδι. Τον Ιωάννη Κουταλή στην κινηματογράφηση και τις διαφάνειες.
Υ.Γ.2: Ο “Αποχαιρετισμός” (The Farewell) επιλέχθηκε από το μεγαλύτερο φεστιβάλ σόλο στον κόσμο, το United Solo Festival για να παρουσιαστεί στο Off Broadway Theater Row στο Μανχάτταν.
Υ.Γ.3: Δυο φορές ο ταξιθέτης μου έκανε νόημα για το φως του κινητού μου. Και τις δυο φορές του εξήγησα “γιατί”! Στο τέλος κατάλαβε. Στην Κύπρο το φως δεν μετριέται με amper αλλά… με κτύπους καρδιάς! Έπρεπε να “προλάβω” να γράψω “κτύπους”!
Νέα Υόρκη-Μαχαιράς
3 Μαρτίου 1957
- Τα σχόλια που δημοσιεύονται στην ιστοσελίδα μας εκφράζουν απαραίτητα τους συγγραφείς. Η ιστοσελίδα μας δεν λογοκρίνει τις γνώμες των συνεργατών της. Επίσης απαγορεύεται δια νόμου η αναδημοσίευση των σχολίων χωρίς τη γραπτή έγκριση της ιστοσελίδας.
Ο βούρκος του Ερντογάν: Κάποτε γελούσε και περίπαιζε την Ελλάδα, τώρα τα λούζεται ο ίδιος…