Η πολιτική ΔΕΝ είναι η τέχνη του εφικτού: Εκβιάζουν τον λαό για να υποταχθεί στην Τουρκία
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
Αλήθεια, δεν ξέρω ποιόν να πρωτοαναφέρω από τους ήρωες μας και ποιους από αυτούς που με την πολύτιμη προσφορά τους βοήθησαν το δύσμοιρο τούτο τόπο σε ώρες δύσκολες. Ώρες αποφάσεων! Σίγουρα θα τρίζουν τα κόκαλα τους, καλή τους ώρα εκεί που βρίσκονται.
Σίγουρα, ενώ βρισκόμαστε στους τελευταίους μήνες του 2018, η πολιτική ηγεσία της Κύπρου στην ελίτ της ξεχνά ότι κανείς πλέον δεν πολιτεύεται ανάλογα με την έννοια που δίνει κανείς σε όρους και ρητορικά σχήματα. Ούτε φυσικά με μοναδικό σύνθημα ότι η πολιτική είναι η τέχνη του εφικτού. Διότι το τι είναι εφικτό ή όχι είναι κάποτε και θέμα εκτίμησης. Θα έλεγα ότι είναι και θέμα ευφυίας.
- Αυτό που δεν αντιλαμβάνονται οι «ειδήμονες» κομματάρχες είναι ότι αποτελούν και οι ίδιοι μέρος του προβλήματος. Η θέση τους επιβάλλει σοβαρότητα και υπευθυνότητα. Δεν είναι η δουλειά τους να ενεργούν σαν απλοί αναλυτές 2ης και 3ης γραμμής και να μιλούν για «τσουνάμια» γεγονότων με υποθετικά σενάρια «χορεύοντας» με κινδύνους ορατούς και μη, πραγματικούς ή όχι.
Δουλειά τους θα έπρεπε να ήταν να λύνουν προβλήματα. Με πρώτο το πρόβλημα της συνεχούς αντιπαράθεσης Εάν περιστοιχίζονται από λαμπερά μυαλά τότε γιατί δεν έχουν φρέσκες ιδέες; Γιατί παρελθοντολογούν και γιατί εγκλωβίζονται στην στείρα επιχειρηματολογία; Και τέλος πάντων ποιος τους είπε ότι η ΔΔΟ είναι ένα αναπόφευκτο γεγονός; Δεν εξετάζω την λογική της. Όμως επιμένω στην πιθανή (και μάλλον βέβαιη) δυσλειτουργία της. Τουλάχιστον όπως μας την περιγράφουν.
Θα ήταν άσκοπη και αδικαιολόγητη η όποια υποτίμηση της Τούρκικης πολιτικής και στρατιωτικής δύναμης. Όμως η παγκόσμια ιστορία έχει να προσφέρει επιτυχίες «μικρών και αδύνατων» έναντι πιο ισχυρών αντιπάλων. Άλλωστε η ιστορία απόδειξε ότι αυτοκρατορίες και μεγάλοι στρατοί δεν φοβούνται άλλες αυτοκρατορίες και μεγάλους στρατούς, νομίζουν πάντα ότι θα νικήσουν (και έχουν πιθανότητες για αυτό). Αυτό που όμως πραγματικά φοβούνται είναι οι μεγάλες ιδέες, αυτές δεν αντιμετωπίζονται.
- Δεν είμαι τουρκολόγος, ούτε καμιά διάνοια που με σιγουριά μπορεί να πει ποια είναι η ιδέα που τρομάζει την Τουρκία. Εάν θα πόνταρα κάπου είναι όμως θα έλεγα η ίδια η διάλυση της. Η διάλυση της υπό το βάρος της καταπίεσης που ασκεί σε λαούς που είναι είδη πολίτες της. Αυτός ήταν και ο βασικός της φόβος που την οδήγησε στην γενοκτονία των Αρμενίων. Αυτός είναι και ο λόγος της καταπίεσης των Κούρδων.
Κάπου διάβασα ότι ιστορία είναι μία σειρά από κοινά αποδεκτές κρίσεις. Πέρα από δοξασίες και προφητείες και μύθους η σημερινή κατάσταση στην Τουρκία φαντάζει ιδανική υπό τις περιστάσεις για μία πιο τολμηρή και ευφάνταστη πολιτική (εφόσον η Τουρκία αντιμετωπίζει μία κρίση με απρόβλεπτες συνέπειες για αυτήν).
Άρα η παράδοση στην Τουρκική αντίληψη για την λύση του Κυπριακού (κατά την άποψη μου) και την αποδοχή στον εκβιασμό για την μόνιμη απειλή επέμβασης (εάν τάχατε δεν είμαστε «καλά παιδιά) είναι παράλογη και αχρείαστη.
Σίγουρα οι καιροί είναι δύσκολοι ξέροντας ότι η Τουρκία εξάγει κρίσεις. Όμως όχι τυχαία. Θα κτυπήσει τον πιο αδύνατο!
- Σαν κράτος φροντίσαμε να είμαστε αδύναμοι. Αρχικά στρατιωτικά. Υποθέσαμε ότι, λογικά (λόγο μεγέθους) μόνο με συνομιλίες θα λυθεί το πρόβλημα μας. Αλλά ξεχάσαμε ότι η Τουρκία ενδιαφέρεται και για τον υποθαλάσσιο πλούτο μας. Αιτία για πιο σκληρές θέσεις.
- Φροντίσαμε να θρέψουμε την διαφθορά. Να βραβεύσουμε τους διεφθαρμένους με την ανοχή μας ώστε να συνεχίσουν μέχρι να αδυνατίσουμε οικονομικά.
- Φροντίσαμε ο λαός μας να νοιώσει κούραση για τον εθνικό στόχο. Αντέχει ακόμη αλλά για πόσο;
- Φροντίσαμε το χειρότερο! Την απαξίωση στην ηγεσία! Φανταστείτε ένα πλοίο σε φουρτούνα με το πλήρωμα και τους επιβάτες να νιώθουν ότι τους οδηγούν ανίκανοι. Με κορυφαίο ότι διαφωνούν ακόμη και για το μέγεθος της φουρτούνας.
Σε αυτές τις βάσιμες «κατηγορίες» σίγουρα η μόνη αντίδραση θα ήταν η καινοτομία σε ιδέες. Το θέμα είναι ποιος ή ποίοι θα πρωτοπωρήσουν απέναντι σε αφηρημένες θεωρίες που σκοπό μόνο έχουν να συγχύζουν. Δεν έχει νόημα να επαναλαμβάνει κανείς την ίδια διαδρομή όταν οδηγεί στο ίδιο αδιέξοδο.
- Τα σχόλια που δημοσιεύονται στην ιστοσελίδα μας εκφράζουν απαραίτητα τους συγγραφείς. Η ιστοσελίδα μας δεν λογοκρίνει τις γνώμες των συνεργατών της. Επίσης απαγορεύεται δια νόμου η αναδημοσίευση των σχολίων χωρίς τη γραπτή έγκριση της ιστοσελίδας.
Άνοιξε τον ασκό του Αιόλου για την Κύπρο το μυστικό ραντεβού Αναστασιάδη και Τσαβούσογλου
