Χαράς ευαγγέλια στο Λευκό Οίκο και στην χριστιανική κοινότητα της Αμερικής. Αλλά και στο Ρεπουμπλικανικό Κόμμα. Η απελευθέρωση του Πάστορα Άντριου Μπράνσον αντιμετωπίστηκε με ενθουσιασμό από τον πρόεδρο Ντόναλντ Τραμπ, επειδή πρόκειται για ένα μεγάλο δώρο ενόψει των εκλογών του Νοεμβρίου.
Βεβαίως το δώρο αυτό, δεν του χαρίστηκε από την Τουρκία. Ρίσκαρε, προκαλώντας μία άνευ προηγουμένου κρίση με την Άγκυρα και τον κέρδισε τον Ταγίπ Ερντογάν κατά κράτος. Ο Αμερικανός πρόεδρος διέψευσε χθες το βράδυ ότι θα άρει τις κυρώσεις στην Τουρκία, ως αντάλλαγμα για την ελευθερία του Μπράνσον.
Για πολλούς εκτός Αμερικής, αυτά είναι ψιλά γράμματα… Όμως για την εσωτερική πολιτική των Ηνωμένων Πολιτειών ο Πάστορας μπορεί να αποδειχθεί ο καταλύτης για την εκλογική διάσωση του Αμερικανού Προέδρου. Αυτός, κατά τη γνώμη μου, ήταν και ο βασικός λόγος που ο κ. Τραμπ προσπάθησε τόσο πολύ για την απελευθέρωση του, και έφτασε στο σημείο να οδηγήσει σε κατάρρευση μία μεγάλη χώρα, την Τουρκία.
Αλλά, τι σημαίνει αυτή η κίνηση του ισλαμιστή προέδρου Ταγίπ Ερντογάν; Και γιατί αναγκάστηκε να κάνει αυτή τη θεαματική στροφή και να αφήσει ελεύθερο τον Πάστορα, τον οποίο χαρακτήριζε τρομοκράτη και πραξικοπηματία;
Είναι σημαντικό να καταγράψουμε ότι το θέμα του Μπράνσον αποτελεί μόλις το 1% των προβλημάτων μεταξύ των δύο χωρών. Τα μεγάλα θέματα αφορούν τις σχέσεις της Τουρκίας με τη Ρωσία και το Ιράν, την αγορά των ρωσικών συστημάτων S-400 από την Τουρκία, τον αντιαμερικανισμό και τις αντιδυτικές εξάρσεις του Ταγίπ Ερντογάν, αλλά και το θέμα των Κούρδων.
Αυτά τα θέματα, τουλάχιστον τούτη τη στιγμή, θεωρούνται άλυτα καθώς ο κ. Ερντογάν δεν υποχωρεί σε κανένα. Οπότε, αναμένουμε την έναρξη σκληρών διαπραγματεύσεων, αν και οι δύο πλευρές φαίνεται ότι θα παραμείνουν στις θέσεις τους. Ουσιαστικά δεν έχουν καμία διάθεση να υποχωρήσουν, με αποτέλεσμα να δημιουργούνται προϋποθέσεις για μεγαλύτερη κρίση.
Επίσης, η Ουάσιγκτον θα συνεχίσει την εκπόνηση εναλλακτικών σχεδίων, με άλλες χώρες, που μπορούν να αντικαταστήσουν την Τουρκία και να εξυπηρετήσουν καλύτερα τα γεωστρατηγικά συμφέροντα των Ηνωμένων Πολιτειών. Η «Συμμαχία της Μεσογείου» θα είναι πραγματικότητα μέχρι το τέλος του χρόνου, και σ’ αυτήν θα συμμετέχουν το Ισραήλ, η Αίγυπτος, η Ελλάδα, η Κύπρος, αλλά και η Ιταλία, η οποία ταυτίζεται απόλυτα με τις πολιτικές του Ντόναλντ Τραμπ.
Το έργο έχει ακόμα πολλά επεισόδια. Όταν ο Πρόεδρος Τραμπ προειδοποιεί με κυρώσεις μία μεγάλη πλέον δύναμη, την Ινδία, ως τιμωρία για την αγορά των ρωσικών S-400, θα τη χαρίσει στην Τουρκία και τον Ερντογάν; Δεν υπάρχει καμία περίπτωση…
“Δεν κάναμε καμία συμφωνία με την Τουρκία για άρση των κυρώσεων”, υποστηρίζει ο Τραμπ