Συνειδητά αφαιρέθηκε το «δικοινοτική» κι όχι γιατί δεν χωρούσε στις δυο γραμμές του τίτλου… Δικοινοτικό ήταν και το (προβληματικό) ζυριχικό κράτος κι αυτό το στοιχείο δεν αμφισβητείται. Μην μας πούνε κιόλας πως δεν θέλουμε λύση ούτε και να μοιραστούμε την εξουσία με τους Τ/Κ.
Μέσα στην κινητικότητα που ξεκίνησε πριν το υπερατλαντικό ταξίδι του Προέδρου της Δημοκρατίας, την (ανεπαρκή) παρουσία του στη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ, τη συνάντηση με τον Γενικό Γραμματέα, τις επαφές με την Ομογένεια και άλλους φορείς της αμερικανικής κοινωνίας, το προεδρικό δείπνο γενεθλίων με τα μόνιμα μέλη του Συμβουλίου Ασφαλείας, τις εκβιαστικές κρούσεις των ΗΠΑ και άλλων για τη (μη) παραπέρα παραμονή της ΟΥΝΦΙΚΥΠ και τις διμερείς και τριμερείς επαφές για τα ενεργειακά, χαλάρωσε φαίνεται το αγωνιστικό πνεύμα κι είπαμε, όχι εμείς αλλά ο μη εξουσιοδοτημένος προς τούτο Πρόεδρος, να χαλαρώσει όσο πάει (αλήθεια, πόσο πάει;) η Διζωνική Δικοινοτική Ομοσπονδία και να προχωρήσουμε «θαρραλέα» σε μια παραπέρα αποκέντρωση των δυο ζωνών… Να ένας «πονηρός» τρόπος να λιγοστέψουμε τα (άμεσα ή έμμεσα) βέτο των Τ/Κ που μπορούν να κάνουν το κράτος δυσλειτουργικό.
Αντί να αναδείξουμε πως δεν είναι λογικό να λειτουργήσει ένα κανονικό ευρωπαϊκό κράτος με μια σωρεία χωριστικών και ρατσιστικών στοιχείων (ανεξάρτητα από βαθμό αποκέντρωσης ή συγκέντρωσης)… Αντί να δούμε πως η αναμφισβήτητη παραβίαση των ανθρώπινων και των πολιτικών δικαιωμάτων των Ευρω-Κυπρίων πολιτών θα συνιστά μια μόνιμη παραβίαση του ευρωπαϊκού κεκτημένου…
Αντί να προτάξουμε την ανάγκη (και δέσμευση) για συνεργασία των Κυπρίων πολιτών… Αντί να απορρίψουμε τις ιδέες περί ποσοστώσεων σε πολίτες και έκταση γης…
Κι όχι μόνο αυτό αλλά κάνοντας πριν λίγες μέρες ένα ακόμα βήμα προς τον κατήφορο (ποιος μας σπρώχνει άραγε;) αναζητούμε τρόπους παραπέρα αποσύνδεσης των δυο ζωνών ή πολιτειών ή κρατιδίων με στοιχεία μονιμότητας και, το χειρότερο, με ορατό τον κίνδυνο να οδηγηθούμε σε αποκόλληση! Και βέβαια το δίλημμα δεν είναι «αποκεντρωμένη ή συγκεντρωτική, χαλαρή ή σφιχτή διζωνική» αλλά «φυσιολογικό ή παρά φύσει κράτος»…
Έτσι όπως και τότε με το «Όχι διχοτόμηση, όχι ομοσπονδία» κι έχουμε κιόλας φτάσει κάπου ανάμεσα και όποιος εκφράσει την αγωνία του είναι… εχθρός της λύσης! Θα επιστρέψουν άραγε περισσότεροι Ελληνοκύπριοι με την αποκέντρωση; Θα έχουν πολιτικά δικαιώματα; Θα έχουν δικαίωμα στην παιδεία και τη μόρφωση που, με αναπάντητες ακόμα (δυο χρόνια τώρα!) δηλώσεις του αρνήθηκε ο κατοχικός ηγέτης; O τελευταίος πρέπει, έστω και τώρα, λίγο πριν λήξει η εξουσιοδότησή του από την Άγκυρα, να μας θυμίσει κάποια από τα στοιχεία της κυπριακής του ταυτότητας…
Το κυβερνών κόμμα από μακρού είχε τοποθετηθεί υπέρ μιας χαλαρής κεντρικής κυβέρνησης. Το σκεπτικό ήταν δηλωτικό της αντίληψης διαχωρισμού των δύο κοινοτήτων – κάθε μια στη δική της ζώνη. Μην τους έχουμε τώρα στα πόδια μας και στον «νότο». Τελικά, μέσα από τη διαφημισμένη σαν τη μόνη οδό για την επανένωση, ορατός είναι ο κίνδυνος τής αποκόλλησης! Aν είσαι στο χείλος του γκρεμού, δεν σώζεσαι πέφτοντας πιο βαθιά σ΄αυτόν!
Ο “Πορθητής” και η Άλωση της Πολης: Ο Ταγίπ Ερντογάν ετοιμάζει τα τρυπάνια στην ΑΟΖ