Του ΣΕΝΕΡ ΛΕΒΕΝΤ
Συνεργασία με τις ΑΠΟΨΕΙΣ και την HELLAS JOURNAL
Εσείς πέστε την εποχή της τεχνολογίας, εγώ να την πω εποχή της βαρβαρότητας. Εσείς μιλήστε μου για τις ομορφιές της ζωής, εγώ να οδηγήσω το άλογό μου στα άγρια βουνά. Εσείς στείλτε μου τις selfie που βγάλατε στις γόνδολες της Βενετίας, εγώ να σας στείλω τις φωτογραφίες των προσφυγόπουλων που ξεβράστηκαν στην ακτή σαν νεκρά ψάρια, που πνίγηκαν.
Εσείς κατακτήστε τις πόλεις με τα νέα σας αυτοκίνητα και τα κινητά σας τηλέφωνα που αλλάζετε συνεχώς, εγώ να πάω μιλήσω με έναν άνθρωπο που σκάβει να βρει ομαδικούς τάφους. Εσείς πέστε φθινόπωρο εποχή του έρωτα, εγώ να πω σήμερα σκότωσαν άνανδρα τον Che. Να ακούσω λίγο John Baez, λίγο Jimmy Hendrix. Ύστερα να είναι και ένας Greek Zorba να με πιάσει από το χέρι.
Να περιμένω την Νάντια Μουράτ. «Το τελευταίο Κορίτσι». Να μου διηγηθεί για τους βαρβάρους. Τα βρόμικα γένια τους, την ανάσα τους που μυρίζει, τις φάτσες τους που μοιάζουν με τέρας. Το πώς δολοφονήθηκαν τα έξι αδέλφια της και ο πατέρας της. Πόσοι μπορούν να κοιτάξουν κατάμουτρα την Νάντια χωρίς να έχουν τύψεις, χωρίς να νιώθουν ένοχοι;
Ε παλικάρι κορίτσι Γιαζίντι. Πόσοι; Ακόμα και εκείνοι που σου έδωσαν αυτό το βραβείο δεν μπορούν να σε κοιτάξουν. Διότι την ώρα που εσύ βιαζόσουν από εκείνα τα γουρούνια με το τερατώδες πρόσωπο και τα βρόμικα μούσια, δεν ξέφυγαν έστω και λίγο από τις απολαύσεις της εποχής για να σε κοιτάξουν. Ήσουν μόνη με όλους τους δαίμονες του Κορανίου. Την ώρα που έμπαιναν στην σειρά να σε βιάσουν εκείνοι που έβαλαν στο μυαλό τους να πάνε στον παράδεισο πίνοντας αίμα, ήσουν μόνη στην κόλαση.
Να βαδίσουμε εναντίον κάθε κακού χωρίς να αναγνωρίζουμε σύνορα, φυλή, θρησκεία και εθνικότητα. Τι όνειρο είναι αυτό. Πόσο ισχυρά είναι τα κακά και πόσο ανίσχυρα είναι τα καλά Νάντια. Για μένα είσαι σαν ένας από εκείνους τους αιχμάλωτους που σώθηκαν από το κάψιμο στους φούρνους στο στρατόπεδο συγκέντρωσης του Άουσβιτς. Ένα παιδί που πήγε στην κόλαση και επέστρεψε. Ένας άγγελος. Η φωτογραφία σου στις εφημερίδες πέφτει σαν χαστούκι στα μούτρα των ποταπών, των άνανδρων, των συμφεροντολόγων. Αυτοί είναι οι μηχανές των χρημάτων όσων σε υπέβαλαν σε βασανιστήρια και βιασμό.
Είναι δικοί τους τρόφιμοι εκείνοι οι φανατικοί ισλαμιστές με τα αραχνιασμένα γένια. Τους ξέρεις, τους ξέρεις και εσύ αυτούς. Ουιγούροι που αποσπάστηκαν από την Κίνα και ήρθαν, άγριοι που ήρθαν από την Τσετσενία και άλλοι πολλοί. Ποια γενιά απογόνων των βαρβάρων.. Αν σου έσωσαν πολλά βραβεία, το έκαναν επειδή ντρέπονται. Σου τα έδωσαν επειδή δεν βρίσκουν λόγια να πουν μπροστά σε αυτά που εσύ έζησες. Δικό σου είναι και το βραβείο Sakharov. Και το βραβείο Havel. Και το Νόμπελ.
Κοίτα τι λες από το βήμα: «Ο κόσμος παραμένει απαθείς στην γενοκτονία!» Λες ότι πρέπει να συσταθεί ένα δικαστήριο το οποίο θα δικάσει αυτούς τους δολοφόνους. Το λες στην διάσκεψη της Χάγης κοιτάζοντάς τους στα μάτια. Αλλά ακόμα δεν συστήνουν εκείνο το δικαστήριο. Δεν δικάζουν Νάντια εκείνους που σκότωσαν τα αδέλφια σου, ούτε και εκείνους που μετέτρεψαν σε σκλάβες χιλιάδες γυναίκες. Διότι εκείνοι τους δημιούργησαν. Εκείνοι τους έθρεψαν. Εκείνοι τους εξόπλισαν.
Αφού έχασαν την ζωή τους ένα εκατομμύριο άνθρωποι στο Ιράκ και ένα εκατομμύριο άνθρωποι στην Συρία. Αφού διασκορπίστηκαν ανά τον κόσμο για να σώσουν την ζωή τους εκατομμύρια άνθρωποι χωρίς πατρίδα, χωρίς χώρα. Αφού χιλιάδες πρόσφυγες έγιναν τροφή για τα ψάρια στις θάλασσες. Αφού τόσοι άνθρωποι έπαιζαν μπάλα με κεφάλια που έκοψαν. Και αφού δημιουργήθηκαν λίμνες αίματος στην Λιβύη, στην Υεμένη, στο Αφγανιστάν και στην Νιγηρία.
Η ζωή σου είναι μάθημα ιστορίας Νάντια. Όλοι πρέπει να διαβάσουν αυτή την ιστορία. Και εκείνοι που περιμένουν τους βαρβάρους και εκείνοι που δεν τους περιμένουν. Τα γράφω αυτά από έναν δρόμο που βρίσκεται στο ένα μισό ενός μικρού κακότυχου νησιού που μοιράστηκε στα δυο. Τα γράφω περιμένοντας τους βαρβάρους σε ενέδρα. Ε παλικάρι κορίτσι Γιαζίντι. Χιλιάδες αγάπες και χαιρετίσματα σου στέλλω από αυτό το μικρό νησί!
Το πολιτικό πραξικόπημα εναντίον του Ακιντζί: Θα γίνει “Αλιέντε” ή θα παραδοθεί στον Ερντογάν;