Ωραία λοιπόν, το είπαμε. Θλιβερό γεγονός ο θάνατος ενός απελπισμένου νεαρού τοξικομανούς στο κέντρο της Αθήνας, μέρα μεσημέρι, απεχθείς και βάρβαρες οι σκηνές αγριότητας που προηγήθηκαν.
Όμως μια ψαγμένη, πραγματικά αριστερή προσέγγιση, στο όνομα ας πούμε, της ισονομίας και της κοινωνικής δικαιοσύνης, θα στεκόταν και στους λόγους που έγινε μείζον καταγγελτικό θέμα στα επιλεκτικώς ευαίσθητα ελληνικά μέσα ενημέρωσης. Γιατί ο νεκρός ήταν κάποιο τρόπο επώνυμος. Τουλάχιστον στον κύκλο του.
Μόνο που οι πάσης φύσεως «δικαιωματιστές» που εξανέστησαν, δεν μπήκαν στον κόπο να αναρωτηθούν τι θα είχε συμβεί αν ο ξυλοκοπημένος δεν λεγόταν Ζάκ ή Τζάκι, αλλά Χασάν και ήταν Πακιστανός λαθρομετανάστης ή Απόστόλης και ήταν Ρομά από το Ζεφύρι… Πόσο θα συγκινούσε σε αυτή την περίπτωση η απώλεια μιας ανθρώπινης ζωής; Και πόσο θα τη πέφταμε στους αστυνομικούς που τραβολογούσαν και προσπαθούσαν να βάλουν χειροπέδες στον ημιθανή, αλλά πριν μερικά λεπτά οπλισμένο και σε κατάσταση αμόκ επίδοξο ληστή;
Πρώτος και…καλυτερότερος ο υπουργός προπαγάνδας της κυβέρνησης. Γιατί ουδείς έχει καταλάβει με τι άλλο ασχολείται στην «επικράτεια» ο Βερναρδάκης πέραν του αναπαράγει με συνέντευξεις και στομφώδεις δηλώσεις, εμφυλιοπολεμικά στερεότυπα και διχαστικά, κατσαπλιάδικα κλισέ μιας παλαιοκομματικής και μπαγιάτικης Αριστεράς. Ετσι θεωρεί ότι προσφέρει κυβερνητικό έργο. Εφτασε λοιπόν αυτός ο ανεκδιήγητος να τολμήσει τον συσχετισμό ενός θανάτου χωρίς πιστοποιημένη ιατρική αιτία με τον ξυλοδαρμό ενός αριστερού…αγωνιστή, του πρώην διαιτητή και νυν βουλευτή του Σύριζα, Κωσταντινέα. Για να κάνει φτηνή πολιτική σπέκουλα και να τεκμηριώσει, τάχα μου, ότι η χώρα βρίσκεται στο έλεος «ακροδεξιών συμμοριών»!
Ο προπηλακισμός του Κωσταντινέα, λαλίστατου πρώην πρωταγωνιστή των γηπέδων, που έχει πάρει σβάρνα τα κανάλια, από χούλιγκανς έξω από γήπεδο στην Καλαμάτα του, πείτε μου εσείς τι σχέση μπορεί να έχει με το συμβάν στην Ομόνοια; Κανείς δεν έμαθε ποτέ τα κίνητρα των δραστών που συνελήφθησαν βεβαίως «αστραπιαία». Μπορεί να ήταν πράγματι πολιτικά, μπορεί να ήταν οπαδικά, μπορεί να ήταν και κάποιο ξεκαθάρισμα παλαιών λογαριασμών. Ετσι κι αλλιώς τα μέσα ενημέρωσης σταμάτησαν να ασχολούνται με την περίπτωση του, όταν διαπιστώθηκε ότι συνήλθε εντυπωσιακά γρήγορα από την περιπέτεια του…
Κοινωνική απειλή υπάρχει, αλλά δεν έχει μονοσήμαντο πολιτικό χρώμα. Ρωτήστε και το 19χρονο κορίτσι που σακατεύτηκε από μια φωτοβολίδα ανεγκέφαλων αριστεριστών, σε ένα παγκάκι του Αγρινίου. Μόνο και μόνο επειδή βρέθηκε σε λάθος τόπο, την λάθος ώρα, έξω δηλαδή από το φροντιστήριο της! Και φυσικά οι δράστες αυτού του εγκλήματος, ούτε συνελήφθησαν, ούτε καν-υποπτεύομαι-έκανε κανείς τον κόπο να τους ψάξει.
Αυτοί οι δύο τελευταίοι, απλοί, ανώνυμοι και ανυποψίαστοι πολίτες, που ψάχνουν το δίκιο τους, δεν ήταν θύματα ακροδεξιάς απειλής. Ηταν θύματα της ιδεοληπτικής αντίληψης δύο μέτρων και δύο σταθμών στην τήρηση της έννομης τάξης που επιβάλει η αριστερή «πολιτική ορθότης» και υπηρετείται ασμένως, όχι μόνο από την σημερινή κυβέρνηση, αλλά και από τα υπόλοιπα προοδευτικά ή νεοφιλελέ φερέφωνα συστημικής εξουσίας.
Αυτή είναι η σημερινή παθογένεια της ελληνικής κοινωνίας και θα την πληρώσουμε πολύ ακριβά όταν κάποια στιγμή χαθεί η μπάλα και η αστυνομία σηκώσει τα χέρια ψηλά λέγοντας στους πολιτικούς: Ελάτε εσείς τώρα, ρε έξυπνοι, να μας πείτε ποιος έχει δίκιο και ποιος άδικο…
Πραγματική συμφιλίωση χωρίς Δικαιοσύνη δεν μπορεί να υπάρξει: Οι νεοαποικιοκράτες υπάρχουν