Οι γεμάτες εμπάθεια δηλώσεις του Παπανδρέου από το Καστελόριζο: Το ευτυχές τέλος του Οδυσσέα




Του ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΟΙΚΟΝΟΜΟΥ*

Στις 23 Απριλίου, 2010, ο τότε Πρωθυπουργός της Ελλάδος, Γιώργος Παπανδρέου, στο Καστελλόριζο, ομολόγησε δημοσίως ότι η ταλαιπωρημένη Ελλάδα είχε απωλέσει τις προσβάσεις της στις διεθνείς αγορές και ήταν αναγκασμένη να απευθυνθεί στους Ευρωπαίους εταίρους της για να διασωθεί. Η ημέρα έχει χαραχθεί βαθειά στη μνήμη των περισσότερων Ελλήνων.

Οκτώ χρόνια και τρία προγράμματα διάσωσης αργότερα καθώς η Ελλάδα εξήλθε από το τελευταίο πρόγραμμα στις 20 Αυγούστου, οι αναφορές του κυρίου Παπανδρέου φαίνονται εκ των υστέρων γεμάτες εμπάθεια. Εκατηγόρησε τους κερδοσκόπους ότι ανέβασαν τις αποδόσεις των ομολόγων στα ύψη αλλά όχι τις διαδοχικές κυβερνήσεις που σπαταλούσαν περισσότερα απ’ ό,τι εκέρδιζαν, ήσαν κατά συρροή κατώτερες των περιστάσεων και «εμαγείρευαν» τα εθνικά λογιστικά στοιχεία.

  • Διαβεβαίωσε ότι με κοινή προσπάθεια η Ελλάδα θα φθάσει σε ασφαλή λιμένα, με μεγαλύτερη εμπιστοσύνη, δικαιωμένη και υπερήφανη. Ονόμασε την πορεία αυτή «νέα Οδύσσεια». Η πραγματικότητα είναι ότι από το 1999 οι μισθοί αλλά και οι συντάξεις στην Ελλάδα αυξάνονταν πιο γρήγορα από οποιαδήποτε άλλη χώρα του ευρώ, το κόστος εργασίας ξεπερνούσε την αύξηση παραγωγικότητος, και το έλλειμμα του ισοζυγίου τρεχουσών συναλλαγών κατέστη μη βιώσιμο.

Οι περιπέτειες του Οδυσσέα είχαν ευτυχές τέλος. Μετά από χρόνια επίπονης δοκιμασίας είναι ωραίο να οραματίζεται κανείς ότι το ταξίδι της Ελλάδος θα έχει το ίδιο τέλος.

Όμως, η σημερινή πραγματικότητα είναι ότι η Ελλάδα έχει «τελειώσει». Η Ευρώπη την έχει εκμεταλλευτεί στο έπακρο και παρέμεινε η σκιά του εαυτού της. 350,000 Έλληνες, νέοι και επαγγελματίες, έχουν μετοικήσει και προσφέρουν τις υπηρεσίες τους σε χώρες κυρίως της Ευρώπης. Ο γερασμένος πληθυσμός που παραμένει δεν μπορεί να συντηρήσει το ασφαλιστικό σύστημα, αλλά ούτε και να επανδρώσει επαρκώς τις υπηρεσίες της χώρας και να καλύπτει τις στρατιωτικές της ανάγκες. Οι Έλληνες έχουν χάσει όχι μόνο το οικονομικό μέλλον τους, αλλά και την ανεξαρτησία τους. Ελέγχονται πλέον από την ΕΕ και ΔΝΤ.

  • Υπάρχουν σημάδια ανάκαμψης, με αιχμή του δόρατος τον τουρισμό. Οι ουλές όμως από τα τραύματα που άφησε η κρίση διαπιστώνονται παντού. Μετά από εκατοντάδες χιλιάδες μετανάστες και μείωση σχεδόν κατά 25% του ΑΕΠ από το 2008, κανείς δεν μπορεί να ισχυρισθεί ότι είμαστε «success story».

Η Ελλάδα ήταν η κύρια υπεύθυνη για τα προβλήματά της, όμως για τη λύση τους ήταν κατά κύριο λόγο «θεατής» – οι λύσεις επεβλήθησαν από άλλους. Η Ελλάδα υπήρξε θύμα κακών πολιτικών και της πολιτικής ισχύος. Οι κανόνες για τη διάσωσή της αντανακλούν την αόρατη εγκαθίδρυση της λιτότητoς ως του επισήμου δόγματος της Ευρωζώνης, που φανατικά υποστηρίζει η Γερμανία, η κύρια εκπρόσωπος της πολιτικής αυτής, που της εξασφαλίζει την αδιαφιλονίκητη ηγεμονία στην Ευρώπη.

Οι κυβερνήσεις της Ευρωζώνης υπόσχονταν στην Ελλάδα ευμάρεια αύριο σε αντάλλαγμα της σημερινής ταλαιπωρίας. Όμως τα προγνωστικά για την ανάκαμψη συνεχώς αποδεικνύονται υπέρ-αισιόδοξα, καθώς η λιτότητα που επεβλήθη στη χώρα εμβάθυνε, όπως ήταν αναμενόμενο, την ύφεση και κατέστησε τα χρέη ακόμη πιο δύσκολο να εξοφληθούν. Η Ελλάδα, με φθίνουσες δημόσιες υπηρεσίες που με δυσκολία αντεπεξέρχονται στις υποχρεώσεις τους, με φορολογικές κλίμακες που φέρνουν δάκρυα στα μάτια, αδύνατους θεσμούς και με τραγικό δημογραφικό πρόβλημα, υποτίθεται ότι θα εξοικονομήσει μεγάλα πλεονάσματα (προ της πληρωμής των τόκων) για τις επόμενες τέσσερεις δεκαετίες. Αν είναι δυνατόν!

Ο Σύριζα, που ανήλθε στην εξουσία από απελπισμένους ψηφοφόρους το 2015, είδε το δικό του μαγικό σχέδιο αντιλιτότητoς γρήγορα να συνθλίβεται. Οι παράπλευρες απώλειες ήταν, μεταξύ άλλων, τα capital controls που ακόμη υφίστανται και περιορίζουν τις προοπτικές ανάκαμψης. Η Ελλάδα έπρεπε να επιλέξει: ένα καταστροφικό Grexit, ή άτακτη υποχώρηση και υποταγή στους τιμωριτικούς όρους των πιστωτών για να παραμένει εντός Ευρωζώνης.

  • Όμως η μη κατάρρευση του Ευρώ έφερε τον εφησυχασμό. Στους τελευταίους έξι μήνες μέσα σε ασυνήθιστα θετικές πολιτικές και οικονομικές συνθήκες, οι κυβερνήσεις δεν κατόρθωσαν να αναπτύξουν τις άμυνες της Ευρωζώνης κατά του επόμενου κλειδωνίσματος.

Τα προβλήματα που υφίστανται στην ΕΕ διαβρώνουν την εμπιστοσύνη εντός αλλά και μεταξύ των κρατών μελών. Δυστυχώς οι κυβερνήσεις ακολουθούν την εύκολη οδό. Είναι πιο απλό να καθυστερούν τις αναγκαίες αποφάσεις, όπως π.χ. να μειώσουν το ελληνικό χρέος ή να συμφωνήσουν σε μία κοινή μεταναστευτική πολιτική. Σε έναν απρόβλεπτο κόσμο όπου η Ευρώπη είναι σε εμπόλεμη κατάσταση με την εκτός των συνόρων της αστάθεια και με τον εντός των συνόρων της λαϊκισμό κινδυνεύει να γίνει η ίδια το πρόβλημα. Σήμερα άλλα μοντέλα διακυβέρνησης κερδίζουν οπαδούς όταν οι ψηφοφόροι χάνουν την πίστη τους στο ευρωπαϊκό μοντέλο. Το νιώθει κανείς έντονα στην Ελλάδα. Η προειδοποίηση πρέπει να ακουστεί σε όλη την Ευρώπη.

*Δικηγόρος, Αθήνα – Δημοσιεύθηκε στις ΑΠΟΨΕΙΣ

  • Τα σχόλια που δημοσιεύονται στην ιστοσελίδα μας εκφράζουν απαραίτητα τους συγγραφείς. Η ιστοσελίδα μας δεν λογοκρίνει τις γνώμες των συνεργατών της.

Η αήθης προβοκάτσια των Τούρκων στον Κοτζιά: Τα σχέδια τους για Αιγαίο και Κύπρο (βίντεο)

Hellasjournal - Newsletter


%d bloggers like this: