Αυτά που ζούμε στην πολύπαθη νήσο της Κύπρου είναι ανεπανάληπτα!!! Η κυβέρνηση του Νίκου Αναστασιάδη έχει επιδοθεί σε μια άνευ προηγουμένου πολιορκία της τάξης των εκπαιδευτικών χρησιμοποιώντας ακόμα και αθέμιτα μέσα και ιδιαίτερα την προμετωπίδα των εντεταλμένων ΜΜΕ σε «επικοινωνιακή» αποστολή και εντούτοις οι εκπαιδευτικοί καταφέρνουν να επιβιώνουν και γέρνοντας μάλιστα την πλάστιγγα προς το μέρος τους.
Ελάχιστες μόνο μέρες προτού αρχίσει να κτυπά το κουδούνι για είσοδο των μαθητών στις τάξεις και βλέπουμε την κατάσταση να είναι εκτός ελέγχου και τελευταία να γέρνει προς το μέρος των δίκαιων αγώνων των εκπαιδευτικών.
Όμως ας δούμε τι μεσολάβησε όλο αυτό τον καιρό από την μέρα που οργανώθηκε η μεγαλειώδης εκδήλωση διαμαρτυρίας έξω από το προεδρικό με το κάλεσμα των εκπαιδευτικών οργανώσεων στα μέλη τους.
Όλες οι συνδικαλιστικές οργανώσεις της Κύπρου ήταν και είναι στο πλευρό τους, η Ευρωπαϊκή εκπαιδευτική οργάνωση ETUCE μέσω της προέδρου της, που απέστειλε μήνυμα συμπαράστασης των 11 εκατομμυρίων Ευρωπαίων εκπαιδευτικών μελών της, οι αντιπροσωπείες των επτά Ευρωπαϊκών εκπαιδευτικών οργανώσεων που απέστειλαν ξεχωριστά επιστολή συμπαράστασης (Σερβία, Ισπανία, κ.α.), οι εξ Ελλάδος και οι Τουρκοκυπριακές εκπαιδευτικές οργανώσεις που έλαβαν μέρος στην εκδήλωση, οι οργανώσεις των μαθητών που έλαβαν μέρος, πλήθος, πλήθος καθηγητών πανεπιστημίων που έστειλαν μηνύματα συμπαράστασης ή έλαβαν μέρος, πρώην πρόεδροι και μέλη της Επιτροπής Εκπαιδευτικής Υπηρεσίας που έλαβαν μέρος, αδιόριστοι εκπαιδευτικοί και εκπαιδευτικοί ιδιωτικών σχολείων που έλαβαν μέρος, η συντεχνία καθηγητών του Τεχνολογικού Πανεπιστημίου Κύπρου – ΤΕΠΑΚ, οι διδάκτορες του Πανεπιστημίου Κύπρου και τέλος οι οργανώσεις των συνταξιούχων και των συνταξιούχων εκπαιδευτικών που συγκίνησαν με τα πανό τους και το βροντερό τους παρών παρόλο το δύσκολο της ηλικίας τους!!!
Όλο αυτό το πλήθος που όταν «στρατοπέδευσε» έξω από το προεδρικό θύμιζε το συλλαλητήριο υποδοχής του Μακάριου τον Δεκέμβρη του 1974 έξω από την αρχιεπισκοπή, απαρίθμησε πάνω από 16 χιλιάδες κόσμου που με ενέργεια εφήβων βροντοφώναξε για τα δίκαια του εκπαιδευτικού κόσμου.
Αυτή η μεγαλειώδης πορεία δεν παρέσυρε τα μυαλά των εκπαιδευτικών οργανώσεων που ως σοφότεροι της κυβέρνησης απαίτησαν απόσυρση των μέτρων που είχε αποφασίσει το υπουργικό συμβούλιο στις 4 Ιουλίου και διάλογο για το καλό της παιδείας με όλα ανεξαιρέτως τα θέματα επί τάπητος.
Τα κόμματα της αντιπολίτευσης με προστάτη το ΑΚΕΛ ζήτησαν επανειλημμένα από μέρες να φέρουν το θέμα στη βουλή και μάλιστα στην κοινοβουλευτική επιτροπή παιδείας μιας και η κατάσταση πήρε ανησυχητικές διαστάσεις. Εδώ είδαμε μια λυσσασμένη συμπολίτευση να μαίνεται έναντι του ΑΚΕΛ και να το κατονομάζει ως τον υποκινητή της όλης υπόθεσης. Γέλασε δε και το παρδαλό κατσίκι όταν τις απαντήσεις και μάλιστα «σκληρές» προς την κυβέρνηση τις έδιναν εκπαιδευτικοί μέλη των εκπαιδευτικών οργανώσεων που πρόσκεινται στον ΔΗΣΥ.
Το θέμα όμως πήρε διαστάσεις όταν οι εκπαιδευτικές οργανώσεις άρχισαν να καλούν συνδέσμους μέλη τους όπως τον σύνδεσμο των διευθυντών σχολείων και αυτό των βοηθών διευθυντών να μην παρουσιαστούν στην καθιερωμένη συνάντηση με τον υπουργό στις 30 Αυγούστου και να μην συγκαλέσουν ή παρουσιαστούν στην συνάντηση προετοιμασίας και οργάνωσης της διευθυντικής ομάδας του σχολείου τους.
Αυτό το γεγονός προκάλεσε εκτόξευση απειλών από τον κυβερνητικό εκπρόσωπο και τον υπουργό παιδείας που θύμιζε μέρες Πολυτεχνείου και δικτατορικές διαταγές και απειλές!!!
Την μπάλα πήρε στο γήπεδο της η βουλή με σύγκληση της κοινοβουλευτικής επιτροπής εργασίας για να εξετάσει τις κυβερνητικές απειλές εναντίον του εκπαιδευτικού συνδικαλισμού που θα επέφερε μείζων πλήγμα στα εργατικά του τόπου αν όχι και παγκοσμίως!!! Όμως ουαί και αλλίμονο ποιος είδε τους μαινόμενους βουλευτές του ΔΗΣΥ Χατζηγιάννη και Κυπριανού και δεν εξεμάνει!!! Ως απολογητές του κακού έργου που διαδραματίζεται προσπάθησαν να επιρρίψουν αλλού τις ευθύνες και να καταστρατηγήσουν την σύσκεψη οδηγώντας την στην αναβολή της συνεδρίας της και ορισμό κοινής συνεδρίας με την επιτροπή παιδείας. Κάτι που τελικά ετσιθελικά κατάφεραν!!!
Στη νέα κοινή σύσκεψη των δύο αυτών επιτροπών προέδρευσε ο πρόεδρος της βουλής και παρακάθησε και αρχηγός του ΔΗΣΥ, όπου εκεί διαφάνηκε πόσο γυμνός ήταν ο «βασιλιάς» μιας και δια στόματος του υπουργού παιδείας φανερώθηκαν οι κυβερνητικές θέσεις άρνησης διαλόγου και ετσιθελικής επιβολής των μέτρων χωρίς να υπάρχει κανένα σοβαρό επιχείρημα και αντικρούστηκαν τα πλαστά ή παραπλανητικά στοιχεία της κυβερνητικής πλευράς.
Εκεί κατάλαβαν όλα τα κόμματα πλην του ΔΗΣΥ την σοβαρότητα της κατάστασης και την προσπάθεια «ροκανίσματος» του χρόνου από μέρους της κυβερνητικής πλευράς και ότι έπρεπε να αναλάβουν προσπάθειες εξεύρεσης λύσης. Η επιτροπή κατέληξε σε πρόταση που η κυβέρνηση «έγραψε» στα παλιά της τα παπούτσια, επίσης ο πρόεδρος της βουλής αντιλαμβανόμενος την όλη ουσία του προβλήματος μέσα από τα λεγόμενα του υπουργού ανέλαβε τον ρόλο του διαμεσολαβητή για εξεύρεση λύσης. Οι προσπάθειες του δεν καρποφόρησαν μιας και άντεξαν ελάχιστα λεπτά και σίγουρα όχι τόσο όσο η προσπάθεια του προέδρου της ΕΔΕΚ που είχε προηγηθεί μερικές μέρες πιο πριν με παρόμοια κατάληξη.
Εκεί βρέθηκε ο από μηχανής θεός για να βγάλει την κυβέρνηση από την δύσκολη θέση, ο πρόεδρος του ΔΗΣΥ που «πρότεινε» αν είναι ποτέ δυνατόν ξανά την πρόταση του προέδρου της 23ης Αυγούστου που είχαν πανηγυρικά απορρίψει προηγουμένως οι εκπαιδευτικές οργανώσεις.
Ποιος όμως ήταν ο σκοπός της «πρότασης» του;
Να βρεθεί λύση στα μέτρα της κυβέρνησης ή απλά να αλλάξει το κλίμα και να επιρριφθεί η ευθύνη στις οργανώσεις μιας και ήταν σίγουρη η απόρριψη και να γλυτώσει έτσι η κυβέρνηση;
Ότι και να πετύχαινε με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, σίγουρα ήταν «νίκη»!!!
Πάνω σε αυτή την πρόταση και αφού την επιβεβαίωσαν οι οργανώσεις ότι θεωρείται δεδομένη άνευ συζήτησης η απόρριψη της, η κυβέρνηση επιδόθηκε σε «εκστρατεία» σπίλωσης και διάσπασης της ηγεσίας των εκπαιδευτικών οργανώσεων με τους εκπαιδευτικούς. Στον «αγώνα» συνέταξε μαζί με τα ΜΜΕ και πάλι αλλά με πιο «σκληρή» στάση πλέον την φιλοκυβερνητική Συνομοσπονδία Γονέων μιας και η άλλη ομοσπονδία της δημοτικής δεν «ακολούθησε» αφού έχασε τον πρόεδρο της λόγω «παραίτησης».
Εν τω μεταξύ οι εκπαιδευτικές οργανώσεις με την σύμφωνη συμβολή των διευθυντών και βοηθών διευθυντών που υπακούοντας στο κάλεσμα της οργάνωσης τους αντί να παραστούν στο καθιερωμένο σεμινάριο διευθυντών του υπουργείου παιδείας συνεδρίασαν από κοινού και αποφάσισαν τα πρώτα απεργιακά μέτρα αντίδρασης των εκπαιδευτικών που θα αναδεικνύουν τον ρόλο και την σημασία των εξωδιδακτικών εθελοντικών καθηκόντων που αναλάμβαναν τόσα χρόνια για το καλό των παιδιών.
Ταυτόχρονα η κυβέρνηση μια μέρα πριν το δημοψήφισμα «σπατάλησε» μια ολόκληρη και μάλιστα πολύωρη συνεδρία του υπουργικού συμβουλίου για να προσπαθήσει να κάνει πιο «ελκυστική» την πρόταση της που ξαναζέστανε ο αρχηγός του ΔΗΣΥ προς την κυβέρνηση (σικ) και τις οργανώσεις ακυρώνοντας στην ουσία τις αποφάσεις της 4ης Ιουλίου και πανηγυρίζοντας ότι παρουσίασε μια «τελική» πρόταση που περιλάμβανε όλες τις λύσεις και μάλιστα τύπου win-win.
Στην ουσία άλλαξε ο Γιάννης και έγινε Γιαννής!!!
Τα μόνα στοιχεία που διαφοροποιήθηκαν ήταν ότι δόθηκαν πίσω στους βοηθούς διευθυντές μια περίοδος από αυτές που είχαν αποκοπεί με την απόφαση του υπουργικού της 4ης Ιουλίου, τα ποσά λεφτών που εξαγόραζαν τον συνδικαλισμό έγιναν συνδικαλιστικός χρόνος και το κυριότερο ήταν ότι «ακυρώθηκε» ο υπουργός παιδείας Κ. Χαμπιαούρης βάζοντας του «κηδεμόνες» άλλους υπουργούς όπως εργασίας την Ζ. Αιμιλιανίδου και τον πρώην παιδείας και νυν γεωργίας Κ. Καδή (μιας και ήταν λιγότερο «συγκρουσιακός» και «πέτυχε» να περάσει πάρα πολλά εις βάρος των εκπαιδευτικών επί της δικής του θητείας).
Το στοιχείο της «παραπομπής» των εργασιακών στην ΜΕΠΕΥ (Μεικτή Επιτροπή Παιδείας Εκπαιδευτικής Υπηρεσίας) όταν μελετήθηκε καλύτερα από την κυβέρνηση φανέρωσε φως στο τούνελ μιας και τυχόν παραπομπή των εργασιακών θεμάτων εκεί σημαίνει και πλειοψηφία του κυβερνητικού μετώπου.
Εδώ όμως έγινε και το παρασκηνιακό όργιο της κυβέρνησης με την «επικοινωνιακή» της πολιτική που προκάλεσε τεράστιο πρόβλημα με τον μη σεβασμό της διαχείρισης των προσωπικών δεδομένων των εκπαιδευτικών. Αργά το βράδυ της προηγουμένης μέρας του δημοψηφίσματος των εκπαιδευτικών και δια νυκτός της «νέας» πρότασης της κυβέρνησης έγινε το έλα να δεις με την πράξη του υπουργού να αποστείλει ηλεκτρονικό μήνυμα δια μέσου της διεύθυνσης που παρέδωσαν την τελευταία χρονιά οι εκπαιδευτικοί για να υπαχθούν στο σύστημα ΣΕΠ (Σύστημα Εκπαιδευτικού Προγραμματισμού, που αφορά την ηλεκτρονική αίτηση άδειας ασθενείας, απουσίας, κ.α.) αλλά και μιας άλλης υπηρεσίας του υπουργείου.
Το μήνυμα που αφορούσε την «διαφήμιση» της νέας πρότασης της κυβέρνησης και εδώ παρουσιαζόταν ως του υπουργού με πάρα πολλούς παραλήπτες, άφηνε να νοηθεί ότι ήταν προσπάθεια επηρεασμού της ψήφου των ως προς το δημοψήφισμα της επόμενης μέρας. Η παραβίαση της Ευρωπαϊκής οδηγίας GDPR που αφορά την χρήση των προσωπικών δεδομένων για την αποστολή μηνυμάτων εξυπακούεται ότι θα πρέπει να γίνει προηγουμένως συλλογή της σύμφωνης γνώμης του ατόμου που θα του αποσταλεί το μήνυμα και μετά να αρχίσει η αποστολή μηνυμάτων, κάτι που εμφανώς ο υπουργός δεν ακολούθησε και που προβλέπεται να πληρώσει ακριβά.
Σαν να μην έφτανε αυτό, το δημοψήφισμα έβγαλε ένα βροντερό 95% για την μέση και 97% για την τεχνική, που δεν χωρεί καμμιά αμφισβήτηση της ηγεσίας των εκπαιδευτικών μέσης και τεχνικής εκπαίδευσης από μέρους κανενός. Χέρι σε αυτό το τεράστιο ποσοστό έχει και η συμπεριφορά του υπουργού, του κυβερνητικού εκπροσώπου αλλά και γενικά της κυβέρνησης Αναστασιάδη και του κόμματος του ΔΗΣΥ. Είναι φανερόν ότι σχεδόν κανένας από τους εκπαιδευτικούς που πρόσκεινται στο κόμμα του προέδρου το ΔΗΣΥ δεν υπάκουσε στο κόμμα του και φαίνεται το σχίσμα να λαμβάνει μόνιμες και ακραίες διαστάσεις, κάτι που προς το παρόν δεν φαίνεται να απασχολεί σοβαρά τον ΔΗΣΥ θεωρώντας «σίγουρους» τους εκπαιδευτικούς.
Οι δάσκαλοι το ίδιο βράδυ με τους άλλους συναδέλφους τους, φαίνεται να βγάζουν μέσω των συνελεύσεων τους επίσης μεγάλο ποσοστό που δείχνει δικαίωση της ηγεσίας τους και ξεκίνημα για πιο δυνατούς αγώνες μη αποκλεισμένης και της διαρκούς απεργίας που θα προκαλέσει τεράστια προβλήματα στους μαθητές και στους γονείς.
Αυτό που φαίνεται να αλλάζει την ισορροπία των καταστάσεων εις βάρος της κυβερνητικής παράταξης είναι ότι η ηγεσία της Συνομοσπονδίας Γονέων Μέσης Εκπαίδευσης μπροστά στις πιέσεις των απλών γονέων αλλά και των μαθητών που ήδη συντάχθηκαν με τους εκπαιδευτικούς και συγκίνησαν τους πάντες με την συμμετοχή τους στην μεγαλειώδη εκδήλωση αλλά και στην δυνατή παρουσία και ενεργό τους συμμετοχή στην κοινή κοινοβουλευτική επιτροπή, έχει αρχίσει να καταλαβαίνει τα προβλήματα που δημιουργούνται με τις προτάσεις αυτές παλιές και νέες.
Το πρόβλημα είναι ότι με τις αποκοπές μιας περιόδου πολλοί εκπαιδευτικοί έχουν μετατραπεί σε εκπαιδευτικούς με μονούς αριθμούς περιόδων ενώ τα μαθήματα ως επί το πλείστον είναι ζυγού αριθμού. Αυτό σημαίνει ότι για κάποια τμήματα θα υπάρχουν δύο εκπαιδευτικοί που θα διδάσκουν είτε μια είτε δύο περιόδους της εβδομάδας. Αυτό σημαίνει ότι και οι δύο θα βαθμολογούν τους μαθητές έχοντας διαφορετική άποψη και προσέγγιση ή ακόμα και θεματολογία. Προς το παρόν αυτό το κατάλαβαν μόνο οι εκπαιδευτικοί και όχι το υπουργείο που φαίνεται ότι πλέει σε πελάγη αφασίας!!!
Όταν θα το αντιληφθούν και οι γονείς τότε θα γίνει το έλα να δεις για την κυβέρνηση Αναστασιάδη. Επειδή δε όλοι έχουν καταλάβει ότι αντί να ασκεί πολιτική επίλυσης των προβλημάτων και δημιουργίας κλίματος φιλικού για αποτελεσματικό σχολείο, προσπαθεί μέσω επικοινωνιακής πολιτικής με προσωρινά αποτελέσματα και υπό το βάρος του σκανδάλου του Συνεργατισμού να ασκήσει οικονομική πολιτική μέσω αποκοπών στα της παιδείας, τότε η αντίδραση αυτών που θα είναι τα άμεσα θύματα θα είναι πολύ δυνατή με ανυπολόγιστες επιπτώσεις.
Η κυβέρνηση Αναστασιάδη πρέπει άμεσα να σταματήσει τα επικοινωνιακά παιχνίδια και να κάνει τα εξής τρία βήματα:
Τα υπόλοιπα είναι ψιλά γράμματα και δεν αφορούν άλλους όσον και αν ενδιαφέρονται να λάβουν μέρος στην διαμόρφωση στα της παιδείας.
Οι ειδικοί δεν μπορεί να είναι άλλοι από αυτούς που ασχολούνται με την παιδεία επαγγελματικά ή επιστημονικά…
Ο ξεσηκωμός των εκπαιδευτικών: Για την κατοχή όμως και τα μεγάλα σκάνδαλα τίποτα;