Ένας φεύγει, άλλος πάει στα Σκόπια. Και όλοι έχουν τον ίδιο σκοπό: Να φοβίσουν τους Σκοπιανούς ούτως ώστε στο δημοψήφισμα της 30ης Σεπτεμβρίου να ψηφίσουν «ναι» στη «Συμφωνία των Πρεσπών» και στην αποδοχή της νέας ονομασίας «Βόρειας Μακεδονίας» και της αλλαγής του σκοπιανού Συντάγματος.
Η Καγκελάριος Μέρκελ έφτασε στην σκοπιανή πρωτεύουσα εν μέσω επευφημιών, χωρίς να συναντηθεί με τον πρόεδρο της χώρας Γκιόρκι Ιβάνοφ, τον εθνικιστή ηγέτη των Σκοπίων που έχει ταχθεί εναντίον της συμφωνίας, η οποία κατακρίθηκε στην Ελλάδα από το σύνολο της αντιπολίτευσης με εξαίρεση το Ποτάμι του Σταύρου Θεοδωράκη και από την συντριπτική πλειοψηφία των πολιτών, σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις. Είχαν προηγηθεί άλλοι πολλοί με πρώτο και καλύτερο τον γενικό γραμματέα του ΝΑΤΟ, ο οποίος υλοποιεί το σχέδιο αποκλεισμού της Ρωσίας από τα Βαλκάνια.
Χωρίς αμφιβολία θα μπορούσε να είναι μία καλύτερη συμφωνία και ενοχλεί αφάνταστα ότι τα «τσικό» των Σκοπίων βγάζουν τη γλώσσα στην Ελλάδα και την κυβέρνησή της. Αλλά, ενώ είχαν απώλειες και αναγκάζονται να αλλάξουν την ονομασία τους και να ξεχάσουν το βαρύγδουπο «Δημοκρατία της Μακεδονίας», κέρδισαν την «μακεδονική» ιθαγένεια και γλώσσα.
Τώρα πόσο «μακεδονική» είναι η γλώσσα τους, είναι άλλου παπά Ευαγγέλιο, διότι κάτι τέτοιο δεν υπάρχει. Η γλώσσα ήταν πάντα ελληνική και οι Σκοπιανοί ελληνικά δεν μιλάνε, όπως ο Αλέξανδρος. Πιστεύω, όμως, ότι η ελληνική κυβέρνηση έπρεπε να πολεμήσει και γι’ αυτό το θέμα, όπως έπραξε -και κέρδισε πανηγυρικά- την αλλαγή του Συντάγματος, καταφέρνοντας ένα ισχυρό κτύπημα στον αλυτρωτισμό και στον άκρατο και αρρωστημένο εθνικισμό των Σκοπιανών. Ο πρόεδρος της Βουλής έσφαλλε και προκάλεσε το λαϊκό αίσθημα όταν μίλησε σαν Συριζαίος για τη γλώσσα. Έδειξε ότι δεν έχει την παραμικρή ευαισθησία για το θέμα…
Ας επιστρέψουμε, όμως, στο θέμα μας, και στις αφίξεις και αναχωρήσεις σημαντικών αξιωματούχων της υπερδύναμης και της Ευρώπης. Οι άνθρωποι δεν καταλαβαίνουν πως όταν εκβιάζεις ένα λαό, και του θέτεις απειλητικά διλήμματα, αντιδρά. Αυτό συμβαίνει στα Σκόπια.
Το 2004, οι Αμερικανοί, οι Ευρωπαίοι και όχι μόνο, άσκησαν εκβιασμό και εκτόξευσαν απειλές εναντίον του κυπριακού Ελληνισμού, για να εκμαιεύσουν το «ναι» στο φιλοτουρκικό σχέδιο Ανάν. Παρά τους εκβιασμούς και τις απειλές οι Ελληνοκύπριοι είπαν ένα τρανταχτό «όχι» στο ρατσιστικό κείμενο του τότε γενικού γραμματέα του ΟΗΕ, Κόφι Ανάν. Τους έλεγαν ότι αν πουν «όχι» θα πέσουν κεραμίδια στα κεφάλια τους. Δεν συνέβη τίποτα. Η Κυπριακή Δημοκρατία παραμένει και σήμερα δυνατή.
Πολλοί, ίσως και η δική μας ιστοσελίδα, διαβάσαμε το μήνυμα του εθνικιστικού VMRO λάθος. Υπό την έννοια ότι η έκκληση για ψήφο κατά συνείδηση να μην σημαίνει σιωπηρή στήριξη του «ναι». Οι περισσότεροι συμφωνούν ότι πρόκειται για ένα τρικ των εθνικιστών, το οποίο δείχνει στους ψηφοφόρους την αποχή. Αν η αποχή ξεπεράσει το 50% συν μία ψήφο, το δημοψήφισμα θα ενταφιάσει τις ελπίδες του κ. Ζάεφ για συμφωνία στη νέα ονομασία «Βόρεια Μακεδονία».
Οι ξένοι, όπως πάντα, παίζουν λάθος το παιγνίδι. Διότι δεν καταλαβαίνουν ότι εδώ είναι Βαλκάνια, δεν είναι παίξε-γέλασε…
Τι εννοεί ο Ταγίπ Ερντογάν όταν ομιλεί για τα “παιγνίδια” των ΗΠΑ, της Γαλλίας και του Ισραήλ;