Σχιζοφρένεια μεγαλεπήβολων έργων και μιζέριας: Κινδυνεύουν να μείνουν ένα “μετέωρο βήμα”




Του ΚΩΣΤΑ ΒΕΝΙΖΕΛΟΥ

Η εικόνα μπορεί και να περιγραφεί ως σχιζοφρενική. Όλα τα βήματα που γίνονται, όπως και την ίδια ώρα η απραξία, ο δογματισμός του φόβου, διαμορφώνουν μια κατάσταση αδιεξόδου.

Το πολιτικό σύστημα, στην πλειοψηφία του, αρέσκεται σε μια λογική των μεγάλων ανοιγμάτων, των εντυπωσιακών κινήσεων, των τριμερών συνεργασιών, των «φώτο οπορτούνιτι» και την ίδια ώρα επιλέγει τη συντήρηση της αναποτελεσματικής, μίζερης, πολιτικής στο Κυπριακό.

Από τη μια, υπάρχουν οι μεγαλεπήβολοι σχεδιασμοί στα ενεργειακά και οι μεγάλες στρατηγικές συνεργασίες.

  • Γίνονται συμφωνίες, συνάπτονται συμβάσεις, καθορίζονται ΑΟΖ, αλλά δεν έγινε καμία πρόβλεψη, η οποία να διασφαλίζει την προώθηση και εφαρμογή τους. Αναμένουν οι διαχειριστές τη βοήθεια των τρίτων, οι οποίοι ειρήσθω εν παρόδω όταν οι Τούρκοι έκαναν προκλήσεις στην κυπριακή ΑΟΖ, σφύριζαν αδιάφορα.

Υπάρχει δυνατότητα να προωθήσουμε από μόνοι μας τους σχεδιασμούς αυτούς; Εάν δεν υπάρχει τρόπος, δεν θα έπρεπε να γίνουν οι σχεδιασμοί αυτοί, γιατί θα καταστούν μετέωρο βήμα για τη χώρα με αρνητικές επιπτώσεις. Υπάρχει και η άποψη πως «δεν θα μας αφήσει η Τουρκία να προχωρήσουμε». Είναι η θεωρία της αυτόβουλης κατάργησης της κρατικής κυριαρχίας. Είναι σαφές πως τρόπος υπάρχει για εφαρμογή των σχεδιασμών, φτάνει να κοιτάξουμε τις εξελίξεις και τις ευκαιρίες στα… μάτια και όχι να ακολουθούμε στρωμένο χαλί από τους άλλους. Τρόπος, λοιπόν, υπάρχει και με δική μας ενεργή συμβολή και με την ενίσχυση από τρίτους, που θα καταστούν στην πράξη «στρατηγικοί εταίροι».

Από την άλλη, στο Κυπριακό υπάρχει διαχρονικά μια δογματική αντίληψη των πραγμάτων.

  • Βρέξει- χιονίσει, ομπρέλα δεν κρατάνε, γιατί έχουν ως εγχειρίδιο δράσης το μετεωρολογικό δελτίο που εκδόθηκε τη δεκαετία του ΄70.

Υποτίθεται πως διαμορφώθηκε μια στρατηγική για ένταξη της Κυπριακής Δημοκρατίας στην Ε.Ε., που δεν θα γινόταν πράξη χωρίς την Ελλάδα. Η Κύπρος εντάχθηκε παρά τις απειλές της Τουρκίας «για αντίδραση χωρίς όρια». Η ένταξη, με βάση τα όσα αναφέρονταν τότε, θα συνέλαβε τόσο στο θέμα της ασφάλειας όσο και στη διασφάλιση του περιεχομένου της λύσης.

Ποιο το αποτέλεσμα; Πολλές φορές η Ε.Ε. θέλησε να «τετραγωνίσει τον κύκλο». Το περιεχόμενο της λύσης δεν άλλαξε και για αυτό δεν φταίνε στις Βρυξέλλες αλλά, κυρίως, ευθύνονται στη Λευκωσία. Γιατί δεν μπορεί η Ε.Ε. να αντιδράσει όταν οι άμεσα ενδιαφερόμενοι επιμένουν να συζητούν ρυθμίσεις με περιορισμούς δικαιωμάτων. Να συζητούν ρυθμίσεις απεμπολής δικαιωμάτων.

Κοντολογίς, υπάρχουν δυο παράλληλες πορείες, που δεν μπορούν ή καλύτερα δεν αφήνονται να συναντηθούν.

  • Στρατηγικά ανοίγματα αναβάθμισης της χώρας και ταυτόχρονα συζητήσεις για να μετατραπεί η Κυπριακή Δημοκρατία σε ελληνοκυπριακό συνιστών κρατίδιο, έχοντας «απέναντι», μέσω του τουρκοκυπριακού κρατιδίου, την Τουρκία στη μεγάλη εικόνα.

Η πολιτική του «καλού παιδιού» δεν απέδωσε. Οι συνομιλίες όπως διεξάγονται εδώ και τέσσερις δεκαετίες δεν απέδωσαν, αντίθετα εδραιώνουν τα κατοχικά δεδομένα. Οι συγκυρίες δεν αξιοποιούνται, ούτε οι ίδιοι σχεδιασμοί, που διαμορφώνονται. Η εύκολη οδός είναι η επανάληψη του τροπαρίου με τις ατάκες κλισέ. Τώρα είναι το πλαίσιο Γκουτέρες το νέο… ευαγγέλιο. Το γεγονός ότι εδραιώνεται η κατοχή δεν τους ενοχλεί, μόνο διλήμματα θέτουν:

  • Είτε (όποια) λύση είτε διχοτόμηση. Ούτε το ένα, ούτε το άλλο.

Η λύση για να αντέξει πρέπει να διασφαλίζει τα αυτονόητα. Αυτό που συζητείται διασφαλίζει-φευ- τη διαιώνιση των αποτελεσμάτων της συνεχιζόμενης κατοχής. Αυτό θέλουν; Να το πουν.

  • Τα σχόλια που δημοσιεύονται στην ιστοσελίδα μας εκφράζουν απαραίτητα τους συγγραφείς. Η ιστοσελίδα μας δεν λογοκρίνει τις γνώμες των συνεργατών της. Επίσης απαγορεύεται δια νόμου η αναδημοσίευση των σχολίων χωρίς τη γραπτή έγκριση της ιστοσελίδας.

Ευκαιρία για Ελλάδα και Κύπρο η κρίση ΗΠΑ-Τουρκίας: Αξιοποίηση χωρίς ψευδαισθήσεις

Hellasjournal - Newsletter


%d bloggers like this: