Ενώ μαίνεται ο πόλεμος (χωρίς εισαγωγικά η λέξη) μεταξύ του προέδρου των Ηνωμένων Πολιτειών Ντόναλντ Τραμπ με τον Τούρκο ομόλογό του, Ταγίπ Ερντογάν, στις ελεύθερες περιοχές της Κύπρου, γίνονται συζητήσεις για το «βελούδινο διαζύγιο», για τη διχοτόμηση δηλαδή, και τα «δύο κράτη» κατόπιν συμφωνίας με την Τουρκία και τους μονίμως …”αδικημενους” Τουρκοκύπριους.
Οι συζητήσεις αυτές είναι ακραία επικίνδυνες. Και δεν εξυπηρετούν τα καλώς εννοούμενα συμφέροντα του Κυπριακού Ελληνισμού. Ιδιαίτερα σε μία εποχή που η κατάληξη των σχέσεων των ΗΠΑ και της Τουρκίας, θα επηρεάσουν την Κύπρο και όλες τις άλλες γειτονικές χώρες. Στην περίπτωση της οριστικής ρήξης με τον Ερντογάν, που αλλού θα κοιτάξουν οι Αμερικανοί για αντικατάσταση της κατοχικής δύναμης; Μα στην ανατολική Μεσόγειο…
Στην ουσία, τι μας λένε αυτοί που διαδίδουν τα σενάρια για να τα χωνέψει ο λαός, ώστε όταν αρχίσει η πραγματική συζήτηση να μην αντιδράσει. Να ξεχάσουμε την ιστορία μας, να δεχθούμε το «αυτοί από εκεί, και εμείς από εδώ», να μην επιμένουμε στην επανένωση του νησιού, προβάλλοντας την απαράδεκτη δικαιολογία ότι «χάσαμε τον πόλεμο, μοιραία θα χάσουμε και εδάφη».
Η συζήτησή τους δεν δημοσιοποιήθηκε ποτέ, διότι αυτό συμφώνησαν. Τον περασμένο Οκτώβριο, ο Τσαβούσογλου άρχισε να το λέει δεξιά και αριστερά και μάλιστα να συμφωνεί με τον κ. Αναστασιάδη και να επαυξάνει, χωρίς να αποκαλύπτει όμως, ότι αλλιώς εννοεί η Τουρκία τη «λύση των δύο κρατών».
Εδώ και μερικές εβδομάδες έχει ξεκινήσει μία παρόμοια συζήτηση για το Κόσοβο και τη Σερβία. Μόνο που εκεί τα πράγματα είναι διαφορετικά. Συζητούν αλλαγή συνόρων ώστε οι σερβικές περιοχές να ενωθούν με τη Σερβία. Πρόκειται για περιοχές που ιστορικά ανήκαν πάντα στους Σέρβους. Η κατεχόμενη Κύπρος, δεν ανήκει στους Τούρκους. Την κατέχουν με τη δύναμη των όπλων, και αν πιστέψω τον φίλο μου το Διονύση που τους γνωρίζει καλύτερα από μένα, οι Τουρκοκύπριοι απορρίπτουν την κατοχή και θέλουν να είναι κομμάτι της επανενωμένης Κύπρου. Να το δεχθώ, αλλά δεν μας το δείχνουν. Προσωπικά δεν έχω συναντήσει κανένα Τουρκοκύπριο, που να απορρίπτει την Τουρκία. Το αντίθετο μου λένε.
Αυτό που θέλω να πω, είναι ότι όταν συζητάμε εμείς για διχοτόμηση και δύο κράτη, τι περιμένετε να κάνουν οι ξένοι; Θα αδράξουν την ευκαιρία να επιβάλουν την απαράδεκτη λύση, που προωθούμε εμείς οι ίδιοι. Βέβαια, θα αντιτείνουν οι υποστηρικτές της διχοτόμησης, ότι είναι καλύτερη από τη διζωνική δικοινοτική ομοσπονδία, που παραδίδει όλο τον έλεγχο της Κύπρου στην Τουρκία.
Είναι μία άποψη, που είναι επίσης ένα απέραντο λάθος. Διότι αυτό που χρειάζεται δεν είναι να αναζητούμε τις χειρότερες λύσεις, αλλά τις καλύτερες. Και να μην δρούμε και αντιδρούμε από τον μικρόκοσμο της Λευκωσίας, αλλά να σκεφτόμαστε ευρύτερα και με φόντο τη γειτονιά μας, την ανατολική Μεσόγειο. Διότι αν είναι να πουληθούμε στην Τουρκία, μήπως είναι καλύτερα να συμφωνήσουμε με μία υπερδύναμη ότι γινόμαστε «αβύθιστο αεροπλανοφόρο» της για να έχουμε το κεφάλι μας ήσυχο; Έτσι κι αλλιώς, από το 1960 βολοδέρνουμε μεταξύ των Ηνωμένων Πολιτειών και της σημερινής Ρωσίας (τότε Σοβιετικής Ένωσης), με αποτέλεσμα από μόνοι μας να γίνουμε στόχος και να φτάσουμε στη σημερινή κατάσταση.
Για να επιστρέψουμε στο θέμα μας: Το ερώτημα που πρέπει να απαντήσει η πολιτική ηγεσία της Κύπρου είναι αν η μοναδική επιλογή μας είναι ο «γάμος» με την Τουρκία, ο οποίος θα οδηγηθεί σε διαζύγιο την επόμενη ημέρα. Διότι με τη λύση που συζητά ο κ. Αναστασιάδης και με ενθουσιασμό αποδέχεται το κομμουνιστικό (στα λόγια) ΑΚΕΛ, διαλύεται η Κυπριακή Δημοκρατία, που είναι ο ακρογωνίαιος στόχος της Τουρκίας, και όταν εξατμιστεί το νέο συνοθύλευμα, ο κυπριακός Ελληνισμός θα μείνει ξεκρέμαστος.
Έχουν κολλήσει οι άνθρωποι στη λύση που επέβαλε ο Χένρι Κίσιγκερ. Και καλά ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας και ο πρόεδρος του ΔΗΣΥ πίνουν νερό στο όνομα της Αμερικής. Ο κομμουνιστής Γ.Γ του ΑΚΕΛ γιατί επιμένει στη λύση των «καπιταλιστών» και «ιμπεριαλιστών» Αμερικανών; Δεν είναι περίεργο;
Τη στιγμή που γράφονται αυτές οι γραμμές, οι Αμερικανοί και οι Τούρκοι δεν «τα είχαν βρει» -ΚΑΙ ΔΕΝ ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ ΦΑΙΝΕΤΑΙ- και η κρίση μεταξύ των δύο χωρών βαθαίνει. Αλλά, ακόμα και αν συμφωνήσει ο Ερντογάν να απελευθερωθούν οι Αμερικανοί όμηροι από την Τουρκία, πρέπει να κρατήσουμε μία φράση που κυκλοφορεί ευρύτατα στα αμερικανικά κυβερνητικά γραφεία.
Ας το έχουν υπόψιν τους οι πολιτικοί ταγοί του τόπου. Και ας κάνουν τα κουμάντα τους… Μπορεί να βρεθούν στη “δυσάρεστη” θέση, ο αγαπητός τους κ. Ερντογάν, να είναι απέναντι στην αγαπημένη τους Αμερική. Και θα πρέπει να διαλέξουν.
ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ: Έλαβα πολύ αρνητικά μηνύματα από αποδήμους Κυπρίους για την τοποθέτηση του διαπραγματευτή, Ανδρέα Μαυρογιάννη, που αφορούσε τα θέματα της κυπριακής ΑΟΖ. Στο πρόσφατο συνέδριο των Αποδήμων, ένας θεσμός που πρέπει να τον μιμηθούν και στην Ελλάδα, είπε, λίγο-πολύ, ότι οι υδρογονάνθρακες είναι «πονοκέφαλος» για τη λύση του Κυπριακού. Οι απόδημοι θεωρούν ότι «υιοθετούνται» ουσιαστικά οι θέσεις των Τούρκων, οι οποίοι -ως γνωστόν- δεν θέλουν την Κυπριακή Δημοκρατία να προχωρήσει με την εκμετάλλευση τους και να παγώσει τις δραστηριότητες της. Πρέπει να προσέξει ο κ. Πρέσβης, διότι τέτοιες δηλώσεις αντιβαίνουν τις ξεκάθαρες τοποθετήσεις της κυπριακής κυβέρνησης ότι το πρόγραμμα συνεχίζεται και ότι δεν αμφισβητούνται τα κυριαρχικά δικαιώματα της Κύπρου ούτως ώστε να μην, μεταξύ άλλων, δημιουργηθούν γκρίζες ζώνες και στην κυπριακή ΑΟΖ όπως στο Αιγαίο. Αν έχει αλλάξει η θέση της Κύπρου θέλουμε να το γνωρίζουμε. Και αρμόδιοι να απαντήσουν είναι ο Πρόεδρος Αναστασιάδης και ο υπουργός Εξωτερικών Νίκος Χριστοδουλίδης… Εκτός αν ο κ. Μαυρογιάννης λειτούργησε σαν «λαγός»…
Η ρωσική επέλαση στην Τουρκία: Πως η Μόσχα “αγκαλιάζει” την Άγκυρα, πιέζοντας τον Ερντογάν