Φεστιβάλ της ελληνικής κοινότητας του Μίνσκ: “Καλημέρα” με μουσική και συρτάκι




“Πλημμύρισε” από επισκέπτες η Άνω Πόλη του Μινσκ κατά τη διάρκεια του Φεστιβάλ “Καλημέρα” της Ελληνικής Κοινότητας της Λευκορωσίας «Πελοπόννησος», που πραγματοποιήθηκε την περασμένη εβδομάδα. “Η μικρή μας ελληνική κοινότητα αποτελείται μόνο από 250 οικογένειες, είμαστε αυτοί που στη Λευκορωσία βρήκαν μια δεύτερη πατρίδα. Στο φεστιβάλ που πραγματοποιήσαμε ήταν καλεσμένοι όλοι οι πολίτες της χώρας. Σκοπός μας ήταν η εξωστρέφεια, η μύηση στον ελληνικό πολιτισμό” λέει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ο πρόεδρος της κοινότητας, Ραφαέλ Δελιάνοφ.

Μουσικές και χοροί από ομογενειακά συγκροτήματα, ελληνικές λιχουδιές, παιχνίδια για παιδιά, αλλά και το εντυπωσιακό “flash bomb syrtaki dance”, περιείχε το “μενού” του φεστιβάλ, που σκόρπισε χαρά και χαμόγελα στους επισκέπτες.

“Οι Έλληνες από την αρχαιότητα έμεναν στη Λευκορωσία”, εξηγεί στο ΑΠΕ-ΜΠΕ, η διευθύντρια του Κρατικού Κέντρου Εθνών, Όλγα Αντόνενκο. “Στη χώρα μας μένουν 141 εθνότητες, μικρές και μεγάλες κοινότητες. Μας γεμίζει χαρά η εκδήλωση των Ελλήνων μας, μιας κοινότητας που βαδίζει από επιτυχία σε επιτυχία” συμπληρώνει.

Στο νομό του Μαγκιλιόφ, η οικογένεια των Βιτάτσι από τη Μακεδονία, ήταν η πρώτη αριστοκρατική οικογένεια στη χώρα, ενώ η οικογένεια Παπαθανασόπουλου, στις αρχές του 20ου αιώνα, ήταν οι μεγαλύτεροι κτηματίες στη περιοχή Πολέσιε.

Η… κινεζική πλευρά της Λευκορωσίας

Το πρώτο που παρατηρεί ο επισκέπτης μετά την άφιξη στο αεροδρόμιο του Μινσκ είναι οι ανακοινώσεις -προφορικές και γραπτές – σε τρεις γλώσσες: ρωσικά, αγγλικά και κινέζικα! Τα κινέζικα ιερογλυφικά “διακοσμούν” τις πινακίδες παντού στην πόλη: στις πινακίδες, τις ταμπέλες και τις αφίσες… Οι Λευκορώσοι αποδίδουν την ύπαρξη των κινέζικων επιγραφών με τον ερχομό του μεγάλου κύματος των τουριστών από την Κίνα, αλλά και των μεγάλων επενδύσεων της Κίνας στη χώρα τους. Από το καλοκαίρι του 2014, στην περιοχή Smolevichi, κοντά στο Διεθνές Αεροδρόμιο του Μινσκ, ξεκίνησε η κατασκευή του λευκορωσικού – κινεζικού βιομηχανικού πάρκου “Μεγάλη Πέτρα”. Σύμφωνα με το σχέδιο, θα είναι μια τεράστια νέα πόλη, στην οποία θα εργάζονται 120.000 άνθρωποι, ενώ η κεντρική λεωφόρος της μελλοντικής αυτής πόλης θα ονομαστεί “Πεκίνο”.

“Τα κινέζικα πλέον είναι στο πρόγραμμα των σχολείων μέσης εκπαίδευσης ως ξένη γλώσσα (κατά επιλογή). Σε εμάς, τους γονείς, μας συνιστούν να επιλέξουν τα παιδιά την κινέζικη γλώσσα” λέει μια νεαρή μητέρα τριών παιδιών, η διακοσμήτρια Άννα Σεβτσόβα.

Ο Λένιν “ζει” στη Λευκορωσία

Το ένα από τα 17 μνημεία του Λένιν, που ανέγγιχτα έμειναν στην πρωτεύουσα Μινσκ ως υπόμνηση της σοβιετικής ιστορίας, δεσπόζει στην πλατεία, μπροστά στο Κυβερνητικό Μέγαρο. Σε αυτό το έργο, ο γλύπτης αναπαριστά τον Βλαντιμίρ Ίλιτς, ηγέτη του ρωσικού προλεταριάτου, στη διάρκεια της ομιλίας του στη Μόσχα, το 1920. Πολλά μνημεία της πόλης είναι αφιερωμένα στην πρόσφατη ιστορία, στο Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, στην εποχή που οι Λευκορώσοι μαζί με όλους “αδελφούς λαούς” εργάζονταν από κοινού για ένα “λαμπρό κομμουνιστικό μέλλον”.

Η πόλη Μισνκ παραμένει μια πόλη με …σοβιετική νοοτροπία και στην καθαριότητα καθώς, όπως λένε οι ντόπιοι, “ο βάρβαρος καπιταλισμός δεν βρήκε θέση σε αυτήν την χώρα, παρά το ότι στο Belovezhsky της Λευκορωσίας, στις 8 Δεκεμβρίου το 1991, υπεγράφη η τελική απόφαση για τη διάλυση της ΕΣΣΔ”. Ήταν η ιστορική Συμφωνία για την ίδρυση της Κοινοπολιτείας Ανεξάρτητων Κρατών.

Η τάξη, η ασφάλεια και η καθαρότητα στο σημερινό Μινσκ κάνει τους επισκέπτες να νιώθουν μεγάλη άνεση. Κανείς δεν πετάει κάτω σκουπίδια, η κατανάλωση των αλκοολούχων ποτών απαγορεύεται αυστηρά στους δημόσιους χώρους, που είναι πεντακάθαροι. “Πριν από 24 χρόνια, όταν ανέλαβε την εξουσία ο νυν πρόεδρος Αλεξάντρ Λουκασένκο, αμέσως προειδοποίησε: όποιος πετάει κάτω αποτσίγαρα και αλλά σκουπίδια τον θεωρώ προσωπικό μου εχθρό!”, αναφέρει ο γνωστός στη χώρα συγγραφέας, καθηγητής νομικής, Σεργκέι Τραχιμιώνοκ.

Επιστροφή των Λευκορώσων στα χωριά

Το 2018 κηρύχθηκε στη Λευκορωσία “Χρονιά της ιδιαίτερης πατρίδας”. Από τα πολλά διαφημιστικά πανό και σποτάκια, οι πολίτες καλούνται να επισκεφτούν τα χωριά των γονέων και προγόνων τους, να προσφέρουν ό,τι καλό μπορούν, ή απλώς να δουν τα μέρη όπου μεγάλωσαν, να βοηθήσουν τον τόπο της καταγωγής τους. Ο πληθυσμός της Λευκορωσίας αποτελείται από περίπου 10 εκατ. κατοίκους, ενώ στην πρωτεύουσα μένουν δυο εκατομμύρια.

“Η επιστροφή στις ιδιαίτερες πατρίδες μας είναι μια ευκαιρία να δούμε τον τόπο που γεννηθήκαμε και μεγαλώσαμε και αν υπάρχει δυνατότητα να βοηθήσουμε τις κοινότητες, τα σχολεία και τους ανθρώπους που κρατάνε ζωντανά τα χωριά μας”, λέει ο κ. Τραχομιώνοκ.

Στο Μινσκ μόνο χαμόγελα βλέπει κάνεις. “Πράγματι, είμαστε ένας λαός που ξέρει να σέβεται τον ξένο, γιατί ξέρουμε να σεβόμαστε και τον εαυτό μας”, λέει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ η πολύ γνωστή ποιήτρια, συγγραφέας και βάρδος, Τατιάνα Ντασκέβιτς, η οποία τα τελευταία χρόνια ασχολείται με την πνευματική χριστιανική ποίηση και τη λογοτεχνία.

“Έχω σπουδάσει στο Ινστιτούτο Λογοτεχνών στη Μόσχα, μας μάθαιναν δημιουργική γραφή, αλλά τελικά η μεγαλύτερη μόρφωση είναι της καρδιάς, πνευματική. Τα πολιτικά συστήματα αλλάζουν, ο άνθρωπος παραμένει ίδιος, θέλει αγάπη και ανθρωπιά και αλληλεγγύη, τίποτα άλλο”, τονίζει.

Θα μπορούσε κάνεις να χαρακτηρίσει το Μινσκ ως πόλη των διανοουμένων. Το πιο επιβλητικό, με μοναδική αρχιτεκτονική και λύσεις σχεδιασμού υψηλής τεχνολογίας, κτίριο της πόλης είναι της Εθνικής Βιβλιοθήκης, με 18 αίθουσες ανάγνωσης, αίθουσες διακοσμημένες με έργα γλυπτών και καλλιτεχνών της Λευκορωσίας. Σε 10 ορόφους στεγάζονται πάνω από 9 εκατομμύρια αντίτυπα βιβλίων!

Αυτό από μόνο του προκαλεί τον σεβασμό των ίδιων των Λευκορώσων αλλά και των ξένων επισκεπτών προς τη χώρα και τους πολίτες της, που θέτουν ως βασική προτεραιότητα την εκπαίδευση και τη γνώση.

Η Σοφία Βόρσα είναι μόλις 15 ετών, μαθήτρια αλλά και συγγραφέας. Τα βιβλία της μεταφράστηκαν στη ρωσική και την ιαπωνική γλώσσα ενώ “στα σκαριά” είναι και η μετάφραση στην ελληνική γλώσσα τής νουβέλας της “Η πόλη των τυφλών φαναριών”.

Η Σοφία προσπαθεί να μιλήσει στη γλώσσα των εφήβων, να δείξει τους βαθύτατους προβληματισμούς της νέας γενιάς, ανθρώπων που γεννήθηκαν στον 21 αιώνα. “Πιστεύω ότι είμαστε αυτοί που θα δώσουμε λύσεις, γιατί γεννηθήκαμε από γονείς της “χαμένης” γενιάς, στο μεταίχμιο των αιώνων, στην κόψη του σοβιετικού συστήματος, που για μας είναι παντελώς άγνωστο. Είμαι ένα κορίτσι του σύγχρονου κόσμου, στον οποίο χάθηκαν πολλές έννοιες, όπως η πραγματική φιλία, η αθωότητα”, λέει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ η 15χρονη.

Στα βιβλία της, οι ήρωες είναι έφηβοι σαν αυτήν, ενώ την απασχολεί ιδιαίτερα το θέμα των ατόμων με ειδικές ανάγκες. “Πιστεύω πως ό,τι γίνεται στον κόσμο, οι αξίες παραμένουν ίδιες, γιατί παραμένουμε άνθρωποι”, λέει.

Ο πατέρας της Σοφίας, ο πατήρ Δημήτριος, που μόλις επέστρεψε στο Μινσκ από το Άγιο Όρος, παρεμβαίνει με μεγάλη χαρά στη συζήτησή μας: “Στο άλλοτε κοσμικό κράτος μας απαγορεύονταν οι θρησκείες, ως όπιο του λαού, σήμερα το 58,9% των Λευκορώσων ανήκουν σε κάποιο είδος θρησκείας. Οι πιο πολλοί από αυτούς είναι Ανατολικοί Ορθόδοξοι, περίπου το 82%. Ο Ρωμαϊκός Καθολικισμός εξασκείται περισσότερο στις δυτικές περιφέρειες, και υπάρχουν επίσης διάφορα δόγματα του Προτεσταντισμού”.

Μητρική ή …πατρική γλώσσα

Η γλώσσα της επικοινωνίας στη Λευκορωσία είναι τα λευκορωσικά και τα ρωσικά. Το πρόβλημα είναι ότι η λευκορωσική, η οποία είχε διατηρηθεί την περίοδο της ΕΣΣΔ μόνο στην επικοινωνία στα απομακρυσμένα χωριά, είχε χάσει την κυρίαρχο ρόλο της σε σχέση με τη ρωσική.

“Η νέα γενιά δυστυχώς δεν κατέχει ακόμα την μητρική γλώσσα ως γλώσσα της καθημερινής επικοινωνίας. Μιλούν περισσότερο ρωσικά” λέει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ η αρχισυντάκτρια του πιο παλιού εκδοτικού οίκου στη λευκορωσική γλώσσα “Πατρικός λόγος”, Ζόγια Παντλίπσκαγια. Η ίδια είναι πεπεισμένη πως θα έρθουν μέρες που η λευκορωσκή γλώσσα θα κυριαρχήσει γιατί “είναι μια γλώσσα πλούσια, ποιητική, εκφραστική”. Σημειώνει, δε, πως “ο εκδοτικός οίκος είναι έτοιμος για εκδόσεις σε μετάφραση στη λευκορωσική γλώσσα της νέας ελληνικής λογοτεχνίας”.

Τα καζίνο κάτω από τη σκιά του Λένιν

Στη Λευκορωσία, όπου ακόμα ένας κεντρικός Δήμος κρατάει την ονομασία “Σοβέτσκι”, το άγαλμα του Λένιν κυριαρχεί και στην πλατεία “Ανεξαρτησίας” και η οικονομία παραμένει σοβιετικού τύπου, δηλαδή υπάρχει κεντρικός σχεδιασμός από το κράτος, τα καζίνο έρχονται να υπενθυμίσουν στον επισκέπτη τη νέα στροφή της χώρας προς τον καπιταλισμό. Αμέσως μετά την απαγόρευση των καζίνο στη Ρωσία άρχισαν να ξεφυτρώνουν σαν μανιτάρια πάμπολλα καζίνο στην πρωτεύουσα, Μινκ. Λειτουργούν παντού, σχεδόν σε κάθε ξενοδοχείο.

“Οι Ρώσοι με αεροπλάνα, τρένα κι αυτοκίνητα, έρχονται στο Μινσκ για να παίξουν στα δικά μας καζίνο. Έτσι και αλλιώς κερδισμένοι φεύγουν γιατί έχουμε καλές τιμές παντού”, επσημαίνει ο συγγραφέας Σεργκέι Τραχιμιώνοκ, χωρίς να κρύβει την απογοήτευσή του. “Δεν μου αρέσει όλο αυτό το σκηνικό του βάρβαρου καπιταλισμού, αλλά το χρήμα, το κέρδος είναι, δυστυχώς, το βασικά αγαθό στον κόσμο των καταναλωτών” καταλήγει.

ΑΠΕ-ΜΠΕ
12/08/2018 09:00

4η Νισυριακή Αμφικτυονία: Θα τιμηθεί για την προσφορά του στον Ελληνισμό ο Νίκος Ανδριώτης

Hellasjournal - Newsletter


%d bloggers like this: