Δεκάδες χιλιάδες προσκυνητές σε Ελλάδα και Κύπρο, ζήτησαν την Χάρη της Παναγίας




Όταν ο χρόνος δεν εξαντλείται στο εδώ και τώρα, όταν ο θάνατος γίνεται γιορτή, η Χριστιανική Εκκλησία αποτίει τιμές στην Παναγία Θεοτόκο και με ιδιαίτερη λαμπρότητα γιορτάζει την Κοίμησή Της, διότι υπάρχει η ελπίδα της αιώνιας ζωής.

Σήμερα, η Ελλάδα βιώνει με ιδιαίτερη λαμπρότητα και κατάνυξη το «Πάσχα του καλοκαιριού», τη λαμπρότερη θεομητορική γιορτή της και η Ορθόδοξη Εκκλησία τιμά τη μετάστασή Της από τη Γη στον Ουρανό. Και είναι ξέχωρη η χαρά, καθώς μέσα στο καλοκαίρι η Γιορτή της Παναγίας «κάνει την πατρίδα μας να ευωδιάζει πνευματικά», όπως έλεγε ο εικαστικός καλλιτέχνης Φώτης Κόντογλου, ο οποίος τόνιζε ότι «η Παναγία είναι η μητέρα της Ορθοδοξίας. Από το πνευματικό της μύρο ευωδιάζει, όχι μονάχα η Εκκλησία μας, αλλά και ολόκληρη η ζωή μας».

Εκατοντάδες προσωνύμια, Ελευθερώτρια, Οδηγήτρια, Γιάτρισσα, Βρεφοκρατούσα, Γλυκοφιλούσα, Ελεούσα, Παντάνασσα, Κεχαριτωμένη, Μολυβδοσκέπαστη, Τουρλιανή, Αθηνιώτισσα, Κυρά των Αγγέλων και πλείστα όσα ακόμη, την αγκαλιάζουν βουβά, μυσταγωγικά, με προσευχές αγάπης και ευγνωμοσύνης. Είναι η Παναγία, η μητέρα όλων μας. Εξ ου και αναρίθμητα τα προσκυνήματα, όπου προστρέχουν σήμερα χιλιάδες πιστών, καθότι απανταχού στην ελληνική επικράτεια ένα μοναστήρι ή ένας ναός, ακόμη και ένα εξωκλήσι τιμά το όνομά Της.


Δεσπόζει το λαμπρό προσκύνημα της Τήνου

Δεσπόζει όλων το προσκύνημα της Μεγαλόχαρης στην Τήνο, σημείο αναφοράς της Ορθοδοξίας όχι μόνο στον ελλαδικό χώρο, αλλά και σε ολόκληρο τον κόσμο. Χιλιάδες πιστών, πολλοί εξ αυτών γονατιστοί, ανηφορίζουν με θρησκευτική ευλάβεια προς τον Ναό της Ευαγγελίστριας για να εκπληρώσουν το τάμα τους στην εικόνα της Παναγίας. Μάλιστα, η περιφορά του Επιταφίου και η μεγαλοπρεπής λιτάνευση της εικόνας Της σε ολόκληρη τη πόλη δημιουργούν θρησκευτικό δέος και συγκίνηση.

Άξιο λόγου, ότι στον χώρο όπου βρίσκεται σήμερα κτισμένος ο Ι.Ν. της Ευαγγελίστριας υπήρχε παλαιότερα ένας άλλος ναός, του Προδρόμου και Βαπτιστού Ιωάννου, ο οποίος καταστράφηκε ολοσχερώς από τις επιδρομές των Σαρακηνών τον 12ο αι. Στον ναό βρισκόταν και η εικόνα του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου, την οποία κατά την παράδοση έφεραν από την Κωνσταντινούπολη. Η εικόνα αυτή έμεινε θαμμένη στη γη για περισσότερα από 800 χρόνια. Η Παναγία εμφανίστηκε στη μοναχή Πελαγία, στην οποία υπέδειξε πού βρίσκεται η εικόνα της. Ύστερα από ανασκαφές βρέθηκε. Συγκλονιστική υπήρξε η στιγμή που η σκαπάνη του εργάτη συνάντησε την εικόνα και την έκοψε στη μέση. Κι όμως, κατά θαυμαστό τρόπο, τόσο το πρόσωπο της Παναγίας όσο και του Αρχαγγέλου έμειναν ανέγγιχτα από την τομή. Επιπλέον, παρόλο που ήταν θαμμένη περισσότερα από 800 χρόνια, τα χρώματά της παρέμειναν «ζωντανά».

Ενενηνταεννέα οι φανερές πόρτες της Παναγίας της Πάρου: Η μία κλειστή

Στο διπλανό κυκλαδίτικο νησί, την Πάρο, τιμάται η Παναγία Εκατονταπυλιανή.

Ο παλαιοχριστιανικός ναός της βρίσκεται στο λιμάνι της Παροικιάς, πρωτεύουσας της νήσου, και θεωρείται από τους αρχαιότερους και καλύτερα διατηρημένους χριστιανικούς ναούς.

Στο αρχαιότερο ορθόδοξο προσκύνημα του Δεκαπενταύγουστου αποδίδονται δύο ονομασίες, «Καταπολιανή» και «Εκατονταπυλιανή». Και οι δύο είναι σύγχρονες και βρίσκονταν σε παράλληλη χρήση από τα μέσα του 16ου αι. Σήμερα, η επίσημη ονομασία του ναού είναι Εκατονταπυλιανή. Μάλιστα, η παράδοση που διασώζεται μέχρι σήμερα σχετικά με την ονομασία αυτή έχει ως εξής: «Ενενήντα εννέα φανερές πόρτες έχει η Καταπολιανή. Η εκατοστή είναι κλειστή και δεν φαίνεται. Θα φανεί η πόρτα αυτή και θα ανοίξει, όταν οι Έλληνες πάρουν την Πόλη».

Ο Ναός της Εκατονταπυλιανής, από τις εντυπωσιακότερες εκκλησίες του Αιγαίου, φοράει τα γιορτινά του. Στην πρωτεύουσα του νησιού, χαρακτηριστική είναι η περιφορά του Επιταφίου της Παναγίας, που δίνει το έναυσμα για το παραδοσιακό γλέντι το οποίο θα ακολουθήσει με νησιωτικούς χορούς και με το κρασί της Πάρου να ρέει εν αφθονία. Την ίδια ώρα, στο λιμανάκι της Νάουσας, δεκάδες καΐκια με αναμμένες δάδες προσεγγίζουν την προβλήτα και δίνουν το σύνθημα για να αρχίσει η γιορτή.

Παγκόσμιος φάρος του ποντιακού Ελληνισμού στο Βέρμιο η Παναγία Σουμελά

Από την πλευρά του, ο Ποντιακός Ελληνισμός συναντάται στις πλαγιές του Βερμίου όρους, στην Ιερά Μονή της Παναγίας Σουμελά, για να γιορτάσει με θρησκευτική μεγαλοπρέπεια. Χιλιάδες προσκυνητών από ολόκληρη την Ελλάδα, καθώς και εκπρόσωποι Ομοσπονδιών και Ποντιακών Σωματείων από την Ελλάδα και το εξωτερικό, συρρέουν στην ιστορική εκκλησία, σύμβολο των «χαμένων πατρίδων» και της ποντιακής πίστης, όπου η Θεία Λειτουργία και ο Μεγάλος Εσπερινός της Κοίμησης της Θεοτόκου τελούνται με μεγάλη ευλάβεια. Στο αποκορύφωμα της γιορτής, ποντιακά συγκροτήματα προσφέρουν μοναδικές στιγμές με παραδοσιακούς σκοπούς και πολύωρο γλέντι.

Η εκκλησία κτίστηκε το 1951 από τους πρόσφυγες του Πόντου, στη μνήμη της ιστορικής ομώνυμης μονής, τα ερείπια της οποίας βρίσκονται στο όρος Μελά, κοντά στην Τραπεζούντα του Πόντου.

Στη Μυτιλήνη, η Παναγία της Αγιάσου

Ένα από τα μεγαλύτερα προσκυνήματα της χώρας είναι η Παναγία της Αγιάσου, στην ενδοχώρα της Λέσβου. Αξιοθαύμαστο το γεγονός ότι άνθρωποι κάθε ηλικίας ξεκινούν από την παραμονή του Δεκαπενταύγουστου, από κάθε σημείο του νησιού, για να φτάσουν στον αυλόγυρο της εκκλησίας, όπου διανυκτερεύουν και να προσκυνήσουν τη «δική τους Παναγία».

Στην Αγιάσο, ο Δεκαπενταύγουστος αποτελεί ξεχωριστή εμπειρία για όλους. Στο κέντρο της βρίσκεται ο ναός της Κοίμησης της Θεοτόκου, όπου οδηγούν από την πρώτη του μήνα όλοι οι δρόμοι, όταν αρχίζουν να καταφθάνουν τα καραβάνια των προσκυνητών. Η κωμόπολη παίρνει όψη πανηγυρική. Οι προσκυνητές έρχονται και φεύγουν κατά κύματα.

Ανήμερα της εορτής, μετά τη Θεία Λειτουργία, γίνεται η περιφορά της εικόνας της Παναγίας της Αγιάσου γύρω από τον ναό, ενώ παράλληλα οι εορταστικές εκδηλώσεις φθάνουν στο αποκορύφωμά τους με μουσική και χορούς στην πλατεία του χωριού.

Η ομώνυμη εικόνα είναι έργο του ευαγγελιστή Λουκά, πλασμένη με κερί και μαστίχα. Η ιστορία της ξεκινά πριν από περίπου 1.100 χρόνια, την περίοδο της Εικονομαχίας, όταν οι υπερασπιστές της κατέστρεφαν με μένος κάθε εικόνα. Τότε ο ιερέας Αγάθων ο Εφέσιος έφθασε στη Λέσβο έχοντας μαζί του όσα ιερά κειμήλια μπόρεσε να διασώσει. Ως πολύτιμο φυλαχτό κρατούσε μία αρχαία βυζαντινή εικόνα διαστάσεων 0,56χ0,62. Ήταν μια εικόνα της Θεοτόκου που κρατούσε τον Ιησού Χριστό. Ο Αγάθων δίσταζε να παραμείνει στα παραθαλάσσια μέρη του νησιού διότι φοβόταν από τις συχνές επιθέσεις πειρατών και κατευθύνθηκε προς τα βουνά. Όταν έφτασε σε μια έρημη τοποθεσία, με πολλά δέντρα και μεγάλους θάμνους, αποφάσισε πως αυτός θα είναι ο χώρος που θα ασκητέψει. Πρώτη του μέριμνα ήταν να προστατεύσει την εικόνα. Έφτιαξε μια κρύπτη και μαζί με τα άλλα κειμήλια που είχε φέρει την έκρυψε εκεί. Στην πορεία, αρκετοί πιστοί αποφάσισαν να ασκητέψουν εκεί μαζί του και έχτισαν ένα μικρό μοναστήρι. Για πολλά χρόνια, ακόμη και μετά την κοίμηση του Αγάθωνος, η εικόνα προστατευόταν και φυλασσόταν με προσοχή και ευλάβεια.

Μετά την αναστήλωση των εικόνων με την Ζ’ Οικουμενική Σύνοδο, χιλιάδες πιστοί από όλο το νησί αλλά και από τα μικρασιατικά παράλια έφταναν καθημερινά στο μοναστήρι για να προσκυνήσουν την εικόνα της Παναγίας. Το ενδιαφέρον των πιστών ήταν τέτοιο που ανάγκασε τους μοναχούς να χτίσουν ένα μεγάλο ναό, ώστε να εξυπηρετούνται οι προσκυνητές που έρχονταν με πεζοπορία ή με τα ζώα τους.

Άνθρωποι με ευλάβεια ανέβαιναν για να τιμήσουν την Παναγία την Αγιά Σιών και να της απευθύνουν τις προσευχές τους. Αγιά Σιών ήταν γνωστή, διότι έτσι αναγραφόταν στο εικόνισμα που προερχόταν από τα Ιεροσόλυμα. Και από το «πάμε στην Αγιά Σιών» προέκυψε το «πάμε στην Αγιάσο», όπου οδηγούν όλοι οι δρόμοι της Ορθοδοξίας του νησιού και όχι μόνο.

Η Παναγία Σουμελά: Το ξεριζωμένο κέντρο της Ορθοδοξίας

Παναγία Σουμελά. Η Μεγαλόχαρη, η Παναγία των Ποντίων απανταχού της γης, το ισχυρό θρησκευτικό, πνευματικό σύμβολο του ποντιακού ελληνισμού. Την ύμνησαν οι Πόντιοι για αιώνες, προσέτρεξαν σε βοήθεια της στις πιο δύσκολες στιγμές της ιστορίας τους, την τιμούν και την προσκυνούν οι απόγονοί τους και όλος ο Ορθόδοξος ελληνισμός. Και φέτος, τον Δεκαπενταύγουστο, ημέρα της γιορτής της Κοιμήσεως της Παναγίας, λατρευτικές εκδηλώσεις διοργανώνονται στις πλαγιές του όρους Βερμίου, στην Καστανιά Ημαθίας, όπου χτίστηκε το νέο μοναστήρι της Παναγιάς Σουμελάς, στις αρχές της δεκαετίας του 1950, σε ανιστόρηση του προσκυνήματος της παλιάς ιστορικής μονής του Πόντου.

“Για δεκαέξι αιώνες, η Μονή της Παναγίας Σουμελά στον ιστορικό Πόντο υπήρξε το συλλογικό βίωμα πνευματικής και πολιτιστικής συνείδησης του ελληνισμού, ήταν σημείο αναφοράς”, είπε στον ραδιοφωνικό σταθμό του Αθηναϊκού-Μακεδονικού Πρακτορείου Ειδήσεων “Πρακτορείο 104,9 FM” ο επίτιμος πρόεδρος της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Ποντιακών Σωματείων και συγγραφέας ιστορικής έκδοσης με θέμα την Παναγία Σουμελά, Στέφανος Τανιμανίδης.

Οι εκδηλώσεις, λατρευτικές και πολιτιστικές, στο πλαίσιο της πανήγυρης ξεκίνησαν χθες, στις 4 το απόγευμα, και κορυφώνονται σήμερα με τον επίσημο εορτασμό και με καλλιτεχνικές εκδηλώσεις από παραδοσιακά ποντιακά μουσικά και χορευτικά συγκροτήματα.

Φέτος, θα είναι η πρώτη φορά, που στο ιερό προσκύνημα στο Βέρμιο θα συνεορτάσουν μαζί με την εικόνα της Παναγίας Σουμελά και οι εικόνες των δύο γειτονικών της μονών στον ιστορικό Πόντο, του Ιωάννη Βαζελώνος και του Γεωργίου Περιστερεώτα.

“Πριν από το 1922 η επιρροή των μονών στον Πόντο ήταν τεράστια. Είχαμε τρεις μεγάλες μονές, σταυροπηγιακές, της Παναγίας Σουμελά, του Ιωάννη του Βαζελώνα και του Γεωργίου Περιστερεώτα, Αυτές έχουν ανιστορηθεί και οι τρεις και στην Ελλάδα. Υπήρχαν και άλλες μικρότερες ανά περιοχή. Επειδή ο Πόντος ήταν μια εκτεταμένη περιοχή, κάθε περιοχή είχε το δικό της μοναστικό κέντρο, τους κατοίκους της, τα παρχάρια της. Μετά τη μικρασιατική καταστροφή και την προσφυγιά, αυτά τα μοναστήρια ιστοριοποιούνται στο χώρο της προσφυγικής εγκατάστασης”, λέει στο “Πρακτορείο 104,9 FM” ο ιστορικός Βλάσης Αγτζίδης.

“Είναι αρχαίες μονές πολύ σημαντικές μονές στον χώρο του Πόντου, που άπλωσαν την ακτινοβολία της ελληνορθοδοξίας σε όλη τη Μαύρη Θάλασσα, τη Ρωσία, την Ουκρανία, την Κριμαία, είχε τεράστια απήχηση το ελληνορθόδοξο πνεύμα· μην το δούμε ως στενά ποντιακό, είναι ο ελληνορθόδοξος κόσμος, είναι μονές που προέρχονται από τη βαθιά αρχαιότητα”, εξηγεί ο κ. Αγτζίδης.

Η ιστορία της Παναγίας Σουμελά

Το παλιό ιστορικό μοναστήρι της Παναγιάς Σουμελά, χτισμένο στην πλαγιά του βουνού στην περιοχή της Ματσούκα της Τραπεζούντας, στην Τουρκία, ήταν για δεκαέξι αιώνες σημείο αναφοράς όχι μόνο για τους Ποντίους, αλλά και ένα ευρύτερο πνευματικό κέντρο τεράστιας ακτινοβολίας και ιστορικής σημασίας. Δεν είναι τυχαίο, ότι πέραν των Βυζαντινών αυτοκρατόρων, ιδιαιτέρως των Κομνηνών και του Αλεξίου του Γ’, που υπήρξε και ο πιο σημαντικός δωρητής της εκείνα τα χρόνια, πολλοί ισχυροί Οθωμανοί σουλτάνοι, όχι μόνο σεβάστηκαν τη μονή, αλλά και επέκτειναν τα προνόμιά της επικυρώνοντας τα, με διατάγματα τους και προσφέροντας σημαντικές δωρεές προς το μοναστήρι.

Oι σουλτάνοι Βαγιαζήτ Β΄, Σελήμ Α΄, Μουράτ Γ΄, Σελήμ Β΄, Iμπραήμ A΄, Μωάμεθ Δ΄, Σουλεϊμάν Β΄, Μουσταφά Β΄, Αχμέτ Γ΄ είναι ορισμένοι από τους ευεργέτες της ιστορικής μονής, που σύμφωνα με την παράδοση ιδρύθηκε το 386 μ.Χ. από τους μοναχούς Βαρνάβα και Σωφρόνιο. Θρυλείται, μάλιστα, ότι στον τόπο, όπου χτίστηκε η ιστορική μονή, σε υψόμετρο 1063 μέτρα, άγγελοι είχαν μεταφέρει την ιερή εικόνα της Παναγίας της Aθηνιώτισσας, την οποία, εικονογράφος της οποίας κατά την παράδοση ήταν ο Ευαγγελιστής Λουκάς.

“Είναι η Παναγία του Όρους Μελά. Το “στου” στα ποντιακά προφέρεται “σου” και έτσι γίνεται η Παναγία που βρίσκεται στο όρος Μελά (στου όρους Μελά), Παναγία Σουμελά”, λέει ο Βλάσης Αγτζίδης.

Μετά τη μικρασιατική καταστροφή και την ανταλλαγή πληθυσμών το 1923 οι ελάχιστοι -μετρημένοι στα δάχτυλα του ενός χεριού- εναπομείναντες μοναχοί της παλιάς μονής, που είχαν ήδη προλάβει να υποστούν δοκιμασίες, ληστείες, διωγμούς, ακολούθησαν τη μοίρα των χιλιάδων προσφύγων και ήρθαν στην Ελλάδα. Όμως, προηγουμένως είχαν φροντίσει να θάψουν, με την προσδοκία κάποτε να τα ξαναβρούν τα πιο σημαντικά κειμήλια του μοναστηριού σε απόσταση δέκα περίπου χιλιομέτρων στα ερείπια του παρεκκλησίου της Αγίας Βαρβάρας. Τρία πολύ σημαντικά κειμήλια. Την εικόνα της Παναγίας, τον σταυρό του αυτοκράτορα Mανουήλ Γ΄ του Kομνηνού και το χειρόγραφο Ευαγγέλιο του Οσίου Χριστοφόρου.

Η μεσολάβηση του Ελευθέριου Βενιζέλου

Μερικά χρόνια αργότερα, περί το 1930, όταν το πολιτικό κλίμα ανάμεσα στις δύο χώρες εξομαλύνθηκε, χρειάστηκε μια σειρά από ενέργειες του τότε πρωθυπουργού του Ελευθερίου Βενιζέλου, σε συνεννόηση με τον Ισμέτ Ινονού να γίνει από την Ελλάδα αποστολή για την εξεύρεση των θαμμένων κειμηλίων και την μεταφορά τους στην Ελλάδα.

“Ο πόντιος βουλευτής Λεωνίδας Ιασωνίδης, γνώστης της τουρκικής γλώσσας και παρών και μεταφραστής στις επαφές που είχαν οι δύο πρωθυπουργοί έπαιξε σημαντικό ρόλο”, λέει ο κ. Τανιμανίδης,

Προσθέτει, μάλιστα, ότι ο ο Ινονού εντυπωσιάστηκε από τις γνώσεις και την ομιλία του Ιασωνίδη και τον ενθάρρυνε να του πει εάν κάτι μπορούσε να κάνει για αυτόν. Και εκείνος αποκρίθηκε ότι θα ήθελε να έρθουν τα πολύτιμα κειμήλια της Παναγίας Σουμελά στην Ελλάδα. Μάλιστα, ο Ιασωνίδης, σε ομιλία του το 1932, αφού είχαν έρθει στην Ελλάδα τα κειμήλια, είπε χαρακτηριστικά: “Μέχρι σήμερα είχαν έρθει οι Πόντιοι. Τώρα ήρθε και ο Πόντος”.

Η αποστολή στην παλιά μονή οργανώθηκε σε συνεννόηση και αφού έγιναν όλες οι απαραίτητες γραφειοκρατικές ενέργειες, μεταξύ των δύο χωρών. Ο ιερομόναχος Αμβρόσιος Σουμελιώτης ήταν εκείνος που μετέβη στην περιοχή, καθ υπόδειξη του μοναχού Ιερεμία, ο οποίος ασθενούσε και δεν είχε τη δύναμη να πάρει μέρος στην αποστολή, αλλά ήταν από τους τελευταίους μοναχούς του μοναστηριού και γνώριζε την κρύπτη. Η αποκάλυψη των κειμηλίων ήταν επίπονη, το τοπίο εγκαταλειμμένο και διαφορετικό, αλλά ο ιερομόναχος Αμβρόσιος κατάφερε να τα βρει και να τα φέρει στην Αθήνα.

Για την επόμενη εικοσαετία, από το 1931,μέχρι και το 1951 τα κειμήλια φυλάσσονταν στο Βυζαντινό Μουσείο Αθηνών. Μέχρι που ο Κρωμναίος γιατρός και συγγραφέας Φίλων Κτενίδης πρόεδρος του σωματείου «Παναγία Σουμελά» προώθησε δημόσια την ιδέα για την ίδρυση της μονής Παναγίας Σουμελά στην Καστανιά του Βερμίου. Οι πρώτες εργασίες ξεκίνησαν εκείνη τη χρονιά με τη θεμελίωση και την ανέγερση του πρώτου πετρόκτιστου ναού μικρών σχετικά διαστάσεων, σε σχέδια του αρχιτέκτονα Φυλλίδη. “Ηταν λαμπρός αρχιτέκτονας, είχε κάνει το ρυμοτομικό σχέδιο όλης της Τραπεζούντας”, λέει ο Στέφανος Τανιμανίδης.

Τις επόμενες δεκαετίες, μετά το 1965 που αναλαμβάνει την προεδρία του Σωματείου ο νομικός Παναγιώτης Τανιμανίδης συνεχίζει το έργο του προκατόχου του. Μάλιστα αναβαθμίζει κόμη περισσότερο τον χώρο του προσκυνήματος καθώς, στο μεταξύ, χιλιάδες προσέρχονται για να γιορτάσουν την Κοίμηση της Θεοτόκου. Στα μέσα της δεκαετίας του 1970 χτίζεται ο δεύτερος περίλαμπρος ναός με τις ψηφιδογραφίες, διευρύνονται οι χώροι και γίνονται και άλλα κτίσματα, όπως το Μελισσανίδειο Ιδρυμα (ξενώνας), το Αμβρόσιο Ηγουμενείο και πάνω από εξακόσια κελιά, χώροι για τη φιλοξενία των πιστών, χώροι υγιεινής, κ.α.

Στο παλιό ιστορικό μοναστήρι, στις 15 Αυγούστου του 2010 έγινε για πρώτη φορά Θεία Πατριαρχική Λειτουργία, με την άδεια των τουρκικών αρχών, στο ιστορικό μοναστήρι του Πόντου στην Τουρκία, χοροστατούντος του Οικουμενικού Πατριάρχη Βαρθολομαίου και των μητροπολιτών Δράμας Παύλου και Βολοκαμάνσκ Υλαρίωνα, παρουσία χιλιάδων πιστών. Η πανήγυρης και η Θεία λειτουργία τελούνταν κάθε χρόνο για τα επόμενα πέντε χρόνια. Το 2016 το μοναστήρι δεν δόθηκε για τις ετήσιες εκδηλώσεις, καθώς όπως ανακοίνωσαν οι τουρκικές αρχές, έπρεπε να γίνουν εργασίες συντήρησης και να αφαιρεθούν κομμάτια βράχου που απειλούσαν με καταστροφή το μνημείο. Μέχρι σήμερα δεν έχει γίνει γνωστό πότε θα επιτραπούν και πάλι οι λατρευτικές εκδηλώσεις.

Στις μονές του Τροόδους δεκάδες χιλιάδες Κύπριοι

Δεκάδες χιλιάδες προσκυνητές συνέρρευσαν σήμερα στις ορεινές μονές της οροσειράς του Τροόδους που είναι αφιερωμένες στην Παναγία, για να παρακολουθήσουν τη λειτουργία για τη γιορτή της Κοίμησης της Θεοτόκου.

Το αδιαχώρητο παρατηρήθηκε στην Ιερά Μονή Κύκκου, που ήταν και το επίκεντρο των γιορτασμών.

Σε μήνυμά του, ο Αρχιεπίσκοπος Χρυσόστομος, ο οποίος παρέστη στην Πανηγυρική Θεία Λειτουργία στην Ιερά Μονή του Αγίου Νεοφύτου στην Πάφο, παρότρυνε τους πιστούς να καταφεύγουν πάντοτε μέσω της προσευχής στην τρυφερή αγκαλιά και προστασία της Μητέρας του Θεού και Μητέρας όλων, επιζητώντας τη σωτηρία.

Κοσμοσυρροή παρατηρήθηκε και στους εκδρομικούς χώρους του Τροόδους για τη γιορτή του Δεκαπενταύγουστου.

Το Τμήμα Δασών ανακοίνωσε ότι όλοι ο χώροι στην περιοχή Τροόδους ήταν υπερπλήρεις και κάλεσε τους εκδρομείς να κατευθυνθούν σε άλλες χαμηλότερες περιοχές.

Λόγω των συνθηκών καύσωνα που επικρατούσαν σήμερα, με τη θερμοκρασία στους 42 βαθμούς, όλες οι υπηρεσίες βρίσκονταν σε συναγερμό για την πρόληψη πυρκαγιών στα δάση.

Στοιχειώδη πράξη δικαιοσύνης η απελευθέρωση των στρατιωτικών, το μήνυμα Παυλόπουλου

Hellasjournal - Newsletter


%d bloggers like this: