Ήθελα να γράψω κάτι για το μέτωπο της φωτιάς… Με πρόλαβε ο Καζαντζάκης…”…Αγέλαστο είναι το πρόσωπο του, βουβό, σκοτεινό, πέρα από τη χαρά κι από τη θλίψη, πέρα απο την ελπίδα.” . Και συμπληρώνω:
…και πάνω απο τα αποκαήδια θα αρχίσουν να σκοτώνονται αναμεταξύ τους…
και συμπληρώνει ο Καζαντζάκης:
“… Τα δέντρα φωνάζουν, τα ζώα, τα άστρα: χανόμαστε! Δυό χέρια, μεγάλα ίσαμε τον ουρανό, πετιούνται από κάθε ζωντανό και ζητούν βοήθεια.”…
Κυριάκος Γκούμας