Τι έχουν τα έρμα της Σοσιαλδημοκρατίας και ψοφούν; Το Ποτάμι …πήρε ΠΑΣΟΚ και ΚΙΝΑΛ
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
Του ΝΙΚΟΥ ΜΕΛΕΤΗ
Η φθίνουσα πορεία του ΠΑΣΟΚ, του ΚΙΝΑΛ, και του ΠΟΤΑΜΙΟΥ που φιλοδοξούσε να γίνει η σφήνα του σοσιαλδημοκρατικού κέντρου στην Ελλάδα δεν είναι ελληνικό φαινόμενο. Η Σοσιαλδημοκρατία στην Ευρώπη ακολουθεί την ίδια πορεία και οι λόγοι είναι πολλοί.
Κυρίως η Σοσιαλδημοκρατία πληρώνει τα σπασμένα της Παγκοσμιοποίησης. Όταν η ευημερία των τελευταίων τριών δεκαετιών συνδέθηκε με την Σοσιαλδημοκρατία στην Ευρώπη, όταν η ανάπτυξη των ευρωπαϊκών οικονομιών συνέβαλε στην δημιουργία ενός πρωτόγνωρου κοινωνικού κρατους, που επιβάλλει την κατάρριψη διακρίσεων και σε μια πραγματική Άνοιξη της Δημοκρατίας και των δικαιωμάτων στην Γηραιά Ήπειρο, ήταν η εποχή του Μιτεραν, του Σμιντ, του Παλμε, του Παπανδρέου, του Τόνι Μπλερ, του Γκορντον Μπράουν, του Γκ. Σρεντερ.
Η Παγκοσμιοποίηση έφερε την Σοσιαλδημοκρατία μπροστα σε μεγάλες προκλήσεις, που επέβαλλαν περικοπές στο κοινωνικό κράτος, και την προωθηση μεταρρυθμίσεων στην αγορά εργασίας, στο ασφαλιστικό σύστημα, και στην προωθηση ιδιωτικοποιήσεων.. Ο Σρεντερ τόλμησε, και πλήρωσε παραδίδοντας την εξουσία στην σχεδόν μακροβιότερη καγκελάριο την συντηρητική Αγγελα Μερκελ.
Στην Βρετανία οδηγήθηκαν σε κυβέρνηση συντηρητικών και τελικά στο Brexit, στην Γαλλία ο Σαρκοζί έβαλε την δική του συντηρητική σφραγιδα πριν το διάλλειμμα του Ολάντ, στην Ελλαδα η κυβέρνηση Σημίτη παρέδωσε για μια εξαετία στην συντηρητική κυβερνηση Καραμανλή και σε ένα τελευταίο σπαρτάρισμα εδωσε στον Γιώργο Παπανδρέου την εξουσία με το σύνθημα «λεφτά υπάρχουν», γνήσια κληρονομιά του «Τσοβόλα δώστα όλα».
Στην οικονομική κριση προστέθηκε και η μεταναστευτική κρίση. Η Σοσιαλδημοκρατία υπέρμαχος των δικαιωμάτων και των ανοικτών συνόρων δεν μπόρεσε να πιάσει τον παλμό και τα μηνυματα των καιρών. Η αδυναμία ενσωμάτωσης των μεταναστών και προσφύγων οδήγησε σε ενίσχυση των συντηρητικών αμυντικών συνδρόμων στις ευρωπαϊκές κοινωνίες, που ένοιωσαν ότι η απειλή για τα κεκτημένα ηταν οι «ξένοι». Και εκει άρχισε να χάνεται το παιγνίδι για την Σοσιαλδημοκρατία, που δεν μπόρεσε να βρει πειστική απαντηση…
Τεράστια ευκαιρία η αποχώρηση του Ποταμιού, λέει ο Γερουλάνος: “Πολιτικό μόρφωμα” η ΚΙΝΑΛ
Και δεν έφθαναν μόνον αυτά. Στην Γερμανία είδαν τον Γκέρχαρντ Σρεντερ, να εγκαταλείπει με χαρά την εξουσία και την πολιτικη για να σπεύσει στην Μόσχα και να αποκατασταθεί επαγγελματικά με τρόπο που γεννά υποψίες για το τι «συμβόλαια», εξοφλούνται, αναλαμβάνοντας κορυφαία θεση σε ένα από τα μεγαλύτερα έργα της Gazprom, τον αγωγό Nord Stream… Οσο για τον Σιγκνμουντ Γκάμπριελ υπηρέτησε το SPD, έγινε Υπουργός εξωτερικών και μετα τις τελευταίες εκλογές επέλεξε την αποκατάσταση του και αποδέχθηκε την πρόταση για να προσληφθεί ως μέλος του Δ.Σ. της κοινοπραξίας Siemens-Alstom.
Για την Ελλαδα δεν χρειάζονται πολλές επεξηγήσεις: Τσουκάτος, Μαντελης, Σμπωκος, Παπαντωνιου, είδαμε τον Άκη χθες να βγαίνει από τον Κορυδαλλό και θα μπορούσε η λίστα να είναι ακομη μεγάλη, αν πιάναμε το Χρηματιστηριο, τις επιδοτήσεις, τα μεγάλα έργα.
Τουλάχιστον για την Ελλάδα δεν υπάρχουν ερωτηματικά ιδεολογικού περιεχομένου… Οι εξηγήσεις είναι πιο απλές και κυρίως τις εκανε πιο απλές ο ιδιος ο Γιώργος Παπανδρέου, ρίχνοντας ελαφρά τη καρδία την χώρα στα Μνημόνια.
Παντως για παρηγοριά στην Φώφη Γεννηματά, και στον Στ. Θεοδωράκη μεταφέρουμε την στατιστική των εκλογικών επιδόσεων των αδελφών σοσιαλδημοκρατών στην Ευρώπη:
Γερμανία: 1998:41%
2018: 19%
Γαλλια:2007: 25%
2018: 6%
Ιταλία:2008: 33%
2018: 19%
Ισπανία :2008: 44%
2018: 20-23%
Ολλανδία:2006: 21%
2018: 8%
Αυστρία:2006: 35%
2018: 25%
Τσεχία: 2006: 32%
2018: 8%
Και μόνον στην Βρετανία είναι διαφορειτκη η εικονα των Εργατικών:
2010: 29%
2018: 40% (λόγω καμπάνιας εναντιον του Brexit και του αριστερού λόγου του Τζέρεμι Κορμπιν).
- Τα σχόλια που δημοσιεύονται στην ιστοσελίδα μας εκφράζουν απαραίτητα τους συγγραφείς. Η ιστοσελίδα μας δεν λογοκρίνει τις γνώμες των συνεργατών της. Επίσης απαγορεύεται δια νόμου η αναδημοσίευση των σχολίων χωρίς τη γραπτή έγκριση της ιστοσελίδας.
Επίθεση Ραγκούση στην Γεννηματά: Στα χέρια της, το ΚΙΝΑΛ κατάντησε ένα μικρό μονοψήφιο κόμμα