ΣΧΟΛΙΑ-ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ
#Tags:
πυρκαγιάφωτιάευθύνεςΠολιτείαΓενική Γραμματεία Πολιτικής ΠροστασίαςΠυροσβεστικήΤέρμα τα “κούφια λόγια”: Κάψαμε κι εμείς αυτά τα παιδιά, κάψαμε κι εμείς μόνοι μας τη χώρα μας!
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
ΤΟΥ ΣΠΥΡΟΥ ΔΡΑΚΟΥ
Η φωτιά, η πυρκαγιά, η πύρινη λαίλαπα και άλλα τέτοια κλισέ…
Δεκαετίες τώρα η χώρα καίγεται από τη μια άκρη στην άλλη και μετά ακολουθούν ευχολόγια, αποφάσεις, «μαχαίρια στο κόκκαλο», «σηκωμένα μανίκια» και άλλα τέτοια μέχρι την επόμενη φωτιά μέχρι την επόμενη καταστροφή.
Θρήνος για τις ψυχές, αλλά και στην πρώτη γραμμή το εθνικό μας σπορ… «συνωμοσιολογία» και ατέλειωτες κατηγόριες για το τι δεν κάνατε εσείς αλλά θα το κάναμε εμείς αν ήμασταν στη θέση σας.
Με λίγα λόγια …μπούρδες και ασέβεια.
Ασέβεια προς τους νεκρούς του Βουτζά, της Ζαχάρως και άλλων περιοχών. Ασέβεια προς τους ήρωες της Πυροσβεστικής που κάηκαν ζωντανοί ή υποφέρουν ακόμα εκείνοι και οι οικογένειές τους από βαριά εγκαύματα και ψυχικά τραύματα που δεν επουλώθηκαν ποτέ.
Και στο βάθος μια Πολιτεία πολυλογού. Μια Πολιτεία που λέει πολλά και πράττει λίγα. Που υπόσχεται πυρόσβεση και δεν αγοράζει δεύτερη στολή για τους πυροσβέστες, σωστά άρβυλα, σωστά κράνη, μάνικες, καινούργια και ικανά οχήματα για κάθε έδαφος.
Μια Πολιτεία που βγάζει από τη μύγα ξύγκι υποχρεώνοντας τους πιλότους να πετάνε με κάτι «ιπτάμενα φέρετρα» 40 ετών και από την άλλη δεκαετίες τώρα σκορπάει αφειδώς στην ενοικίαση ελικοπτέρων και πυροσβεστικών αεροσκαφών όταν ζορίσουν τα πράγματα.
Κι από την άλλη… ο πολίτης που δεν σκέφτεται και δεν προφυλάσσεται. Ο πολίτης που αφήνει το οικόπεδό του γεμάτο ξερόχορτα και με την αδιαφορία του καίει το σπίτι του διπλανού του που λαμπάδιασε σαν κερί όταν οι φλόγες «κατάπιαν» το ακαθάριστο οικόπεδο με μιας.
Ο πολίτης που δεν απαιτεί αντιπυρική προστασία, που δεν πιέζει για κρουνούς αν και ζει στο δάσος. Ο πολίτης που την ημέρα που έχει αέρα θα κάνει εργασίες με τροχό ή θα του ανοίξει η όρεξη για να ψήσει μπριζόλες.
Και κάπου εκεί και οι συνάδελφοί μου. Ευτυχώς όχι όλοι. Κάποιοι… τιμητές των πάντων…εκ του μακρόθεν και έχοντας στείλει νεώτερους συναδέλφους στο μέτωπο ξηλώνουν γαλόνια πυροσβεστών και απαιτούν τις παραιτήσεις ανθρώπων που ενδεχομένως έχουν κάνει τη δουλειά τους σωστά.
Ποια όμως μπορεί να είναι η πραγματικότητα;
Ο καθένας έχει τη δική του αλήθεια κι εγώ θα καταθέσω τη δική μου. Κάλυψα πολλά χρόνια στην τηλεόραση μεγάλες φωτιές. Τίποτα δεν μπορεί να σου δημιουργήσει μεγαλύτερο πανικό!
Τίποτα δεν μπορεί να σε κάνει να νιώσεις περισσότερο ότι θα βρεις τον τραγικότερο θάνατο!
Ο πυροσβέστης στην πρώτη γραμμή νιώθει την πιο καυτή «ανάσα», παλεύει να σώσει οικογένειες, αλλά μπορεί να μείνει η δική του χωρίς αυτόν! Ο πυροσβέστης είναι ο μόνος που δεν φταίει σε αυτή την αλυσίδα. Είναι ο μόνος που βλέπει τη φωτιά να τρέχει και τον άνεμο των 8 και 9 μποφόρ να τη σκορπάει παντού.
- Όλοι οι υπόλοιποι έχουμε την ευθύνη μας. Οι δημοσιογράφοι γιατί δεν θα γυρίσουμε στα παλαιότερα καμένα να δούμε αν το πάθημα έγινε μάθημα και τότε να κυνηγήσουμε ανελέητα τους υπεύθυνους, οι πολιτικοί γιατί θα σκεφτούν ότι τη γλύτωσαν και πάλι με το λιγότερο πολιτικό κόστος και οι πολίτες γιατί πάλι θα αμελήσουν τις υποχρεώσεις τους.
Αυτοί είμαστε…κι αν δεν αποφασίσουμε να αλλάξουμε ο καθένας ξεχωριστά τότε θα καιγόμαστε μέχρι να μη μείνει ούτε ένα δέντρο σ’αυτό τον τόπο.
Το μόνο σπουδαίο μας τέτοιες ώρες, είναι η αλληλεγγύη και ο ανθρωπισμός μας. Το άνοιγμα των σπιτιών μας για εκείνους που δεν έχουν πια. Ας σκεφτούμε πως αν δείξουμε αυτό τον ανθρωπισμό και την συνέπεια νωρίτερα δεν θα κλάψουμε ποτέ ξανά για καμένα παιδιά στις αγκαλιές των γονιών τους.
- Τα σχόλια που δημοσιεύονται στην ιστοσελίδα μας εκφράζουν απαραίτητα τους συγγραφείς. Η ιστοσελίδα μας δεν λογοκρίνει τις γνώμες των συνεργατών της. Επίσης απαγορεύεται δια νόμου η αναδημοσίευση των σχολίων χωρίς τη γραπτή έγκριση της ιστοσελίδας.
Σκέψεις μετά την τραγωδία: Είναι ο «στρατηγός άνεμος», η αδιαφορία μας ή “κάποιοι ξένοι”;