Δεν πρέπει να κάνει την πρώτη κίνηση η Τουρκία: Απαιτείται στοχευμένη στρατηγική και πλάνο
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
Ο Μιχάλης Χαραλαμπίδης ήταν ένας μεγάλος Έλληνας: Ένα είναι το πρόβλημα, η Τουρκία… Δεν υπάρχει Κουρδικό πρόβλημα, δεν υπάρχει Κυπριακό πρόβλημα, ούτε θέμα Αιγαίου…
Η οργή παραμένει στα ύψη: Το Πανεπιστήμιο Κολούμπια και οι φοιτητές εισήλθαν σε διαπραγματεύσεις για την εκκένωση ενός καταυλισμού υπέρ των Παλαιστινίων
Του Μιχάλη Δαμιανού*
Κάθε χρόνο τέτοιες μέρες, για περισσότερες από τέσσερις δεκαετίες, περνά από μπροστά μας η πιο τραγική περίοδος της ιστορίας της Κυπριακής Δημοκρατίας. Για όσους έχουν βιώματα, αυτές οι μέρες είναι δύσκολες, για όσους, όμως, μετρούν απώλειες, ο πόνος είναι αβάσταχτος, ολόχρονα, για σαράντα τέσσερα χρόνια.
Φυλλομετρώντας τη σύγχρονη ιστορία του τόπου μας, από το χθες στο σήμερα, από το μαύρο καλοκαίρι του 1974 και μετά, καταγράφουμε διάφορους σταθμούς. Εξαγγελίες, συναντήσεις, παρασκήνια και ναυάγια. Το πρόσωπα αλλάζουν, όπως και οι χώροι όπου διεξάγονται οι συνομιλίες. Άλλωστε, το Κυπριακό είναι ένα «πολυταξιδεμένο» πολιτικό πρόβλημα. Καταγράφουμε υποχωρήσεις, ελιγμούς και έγγραφα που τίθενται στο τραπέζι από τον λεγόμενο διεθνή παράγοντα και άλλους.
- Αυτό, όμως, που δεν αλλάζει και παραμένει σταθερό, είναι η πολιτική της Άγκυρας στο Κυπριακό. Αλλάζει το περιτύλιγμα, ωστόσο η ουσία παραμένει η ίδια.
Τα μνημόσυνα και οι αντικατοχικές εκδηλώσεις είναι εθνική υποχρέωση
Απαραίτητη η καταγραφή της ιστορίας, για να γνωρίζουν οι γενιές που θα ακολουθήσουν. Αυτό, όμως, είναι αρκετό; Αλήθεια, ποια είναι η συνέπεια απέναντι στην ιστορία; Τι οφείλουμε απέναντι στην ιστορία; Αν πραγματικά θέλουμε να είμαστε συνεπείς και ειλικρινείς απέναντι στους εαυτούς μας και ακολούθως στην κοινωνία, θα πρέπει να ορθώσουμε ανάστημα και να ανταποκριθούμε στις προσδοκίες και στους αγώνες αυτών που θυσιάστηκαν, όταν γραφόταν αυτή η ιστορία.
Τα μνημόσυνα και οι αντικατοχικές εκδηλώσεις, δεν είναι απλά σημεία αναφοράς. Δεν είναι μια περιστασιακή υποχρέωση, αλλά μια εθνική υποχρέωση. Πάνω σε αυτές τις πραγματικότητες πρέπει να στηριχθούμε και να πάρουμε δύναμη. Να προτάξουμε τα δίκαια του λαού μας, τα ισχυρά επιχειρήματά μας, να βροντοφωνάξουμε για το έγκλημα σε βάρος της Κύπρου, την παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, τις δολοφονίες, την καταστροφή, την προσφυγιά, τους νεκρούς και τους αγνοούμενους μας.
- Να αποφασίσουμε επιτέλους να διεκδικήσουμε πραγματικά για την πατρίδα μας. Φτάνουν πια οι υποχωρήσεις. Σε αυτό το έγκλημα δεν είμαστε ο θύτης, είμαστε το θύμα.
Αυτή είναι η ουσία του αγώνα μας και αυτό μας διδάσκει η ιστορία μας. Αυτό που χρειαζόμαστε είναι μια στοχευμένη στρατηγική και ένα ξεκάθαρο πλάνο, χωρίς να περιμένουμε την Τουρκία να κάνει την πρώτη κίνηση.
- Να διεκδικήσουμε αυτά που δικαιούμαστε και τίποτα περισσότερο.
Εμείς δεν αποδεχόμαστε τετελεσμένα, ούτε συμβιβαζόμαστε με ετεροβαρείς λύσεις. Χωρίς εκπτώσεις σε θέσεις αρχές, αγωνιζόμαστε για μια δίκαιη, βιώσιμη και λειτουργική λύση του Κυπριακού.
Μόνο έτσι θα φανούμε συνεπείς απέναντι στην ιστορία μας και συνεχιστές των αγώνων και του οράματος που είχαν όσοι πίστεψαν στην ελευθερία και θυσίασαν ό,τι πολυτιμότερο είχαν, την ίδια τους τη ζωή, γι’ αυτή την πατρίδα.
*Αντιπρόεδρος ΔΗΚΟ
- Τα σχόλια που δημοσιεύονται στην ιστοσελίδα μας εκφράζουν απαραίτητα τους συγγραφείς. Η ιστοσελίδα μας δεν λογοκρίνει τις γνώμες κανενός. Το κείμενο δημοσιεύθηκε στις ΑΠΟΨΕΙΣ
Ελλάδα και Κύπρος να οικοδομήσουν συμμαχίες αποτρεπτικές του νεο-οθωμανικού επεκτατισμού